ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 671

อ๋องอันที่ได้ยินเสียง จึงรีบเดินออกมาจากด้านใน ก็พบว่าองค์รัชทายาทก่นด่าเซียวท่าอย่างโกรธเกรี้ยว ก็โมโหขึ้นมาทันที โดยไม่จำต้องคิด ตบลงบนหน้าขององค์รัชทายาทในทันที ตะเบ็งเสียงเอ่ยออกมา “ป้าของเจ้านอนอยู่ด้านในเป็นตายยังไม่รู้แจ้ง เจ้ากลับมาก่อเรื่องที่นี่? ไสหัวไป!”

องค์รัชทายาทไม่เคยพบกับอ๋องอันที่โมโหถึงเพียงนี้ และก็ไม่คิดว่าอ๋องอันจะลงมือตบเขา อีกทั้งยังต่อหน้าของหูฮวนสี่ เซียวท่า และซูชิง สำหรับเขาแล้วช่างเป็นที่น่าอัปยศจริง ๆ

อ๋องอันไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องในราชสำนักมานานแล้ว และไปมาหาสู่กับองค์รัชทายาทน้อยมาก ปกติแล้วองค์รัชทายาทเองก็ไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตา มาตอนนี้โดนฝ่ามือเขาไป จะยอมแพ้ได้อย่างไร จับจ้องใบหน้าอ๋องอันด้วยความเกลียดชัง “ดี มู่หรงจื่อ ข้าจะกลับไปรายงานเสด็จแม่ ฝ่ามือนี่ข้าเองก็จะจำเอาไว้เช่นกัน”

อ๋องอันเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “หากว่าเจ้ายังไม่ไป ข้าจะหักขาเจ้าเสีย”

พระสนมอี๋ไม่ได้ไร้เดียงสา และโง่เขลาเหมือนกับองค์รัชทายาท นางรู้ความร้ายกาจของอ๋องอัน จึงได้เอ่ยออกมากับองค์รัชทายาท “ฝ่าบาทเพคะ พวกเราไปกันก่อนเถอะเพคะ องค์หญิงเกิดเรื่องขึ้น ทุกคนล้วนแต่ใจคอไม่ดีกัน ฮองเฮาให้ท่านมาเยี่ยมองค์หญิง ตอนนี้ก็เยี่ยมกันไปแล้ว ไปเถิดเพคะ”

นางทำราวกับจงใจ แต่ไม่ตั้งใจที่จะเอ่ยถึงฮองเฮาออกมา จริง ๆ แล้วคืออยากเตือนอ๋องอันว่าอย่าได้บังอาจจนเกินไป

อ๋องอันใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา จ้องไปยังองค์รัชทายาทจนเขาค่อย ๆ จากไป

หูฮวนสี่ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายแล้วจะกลายเป็นเช่นนี้ นางรำคาญใจอย่างมาก โดยเฉพาะนางรู้ว่าองค์รัชทายาทเป็นคนใจคอคับแคบ ไม่มีทางที่จะปล่อยเซียวท่าไปง่าย ๆ

เซียวท่ายังเป็นคนตรงไปตรงมา

หลังจากที่มู่หรงเจี๋ยเข้าวังไปแล้ว ก็ตรงไปยังวังซีเหวย

ลู่กงกงและเปากงกงต่างก็รั้งเอาไว้ไม่ได้ เขากราดเกรี้ยวเป็นอย่างมาก ไล่ทุกคนในวัง รวมทั้งหมอหลวงออกไป

เขาตรงเข้าไปในห้องนอน เปิดม่านหนักหนานั้นขึ้น แล้วยืนอยู่ข้างเตียง