ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 674

เซี่ยหลินเงยหน้าขึ้นมา เมื่อมองเห็นจื่ออัน เขาก็รีบพุ่งเข้ามากอดจื่ออันเอาไว้แน่น “พี่ใหญ่!”

มู่หรงเจี๋ย อ๋องอัน และคนอื่น ๆ ต่างเดินออกมา เมื่อมองเห็นฉากนี้ ต่างก็พากันตื่นตกใจ เซี่ยหลินผู้นั้นไม่ใช่ว่าตายไปแล้วหรอกหรือ? ทำไมถึงได้ยังมีชีวิตอยู่อีก?

ไม่ง่ายเลยที่สองพี่น้องจะกอดกันจนพอใจ มู่หรงเจี๋ยถึงได้เดินมาข้างหน้า “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

จื่ออันเช็ดน้ำตาออกไป แล้วมองไปยังเซี่ยหลิน “ใช่แล้ว ตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น? เจ้าออกจากวังมาได้อย่างไร? ใครช่วยเจ้าเอาไว้?”

เซี่ยหลินส่ายศีรษะออกมาอย่างตรงไปตรงมา “ข้าไม่รู้ว่าใครช่วยข้าไว้”

พั่งจื่อฟันหักส่งเสียงมืดมนออกมา “อาสุ่ย เป็นอากงที่ช่วยเจ้าเอาไว้ บอกกับเจ้าไปตั้งหลายครั้งก็ไม่ยอมจำเอาไว้”

เซี่ยหลินดูเหมือนว่าจะจำได้ขึ้นมาในทันที จึงแลบลิ้นออกมาอย่างเขินอาย “ใช่แล้ว เป็นอากงที่ช่วยข้าเอาไว้ พวกเขาล้วนแต่บอกมาเช่นนี้”

“อากง?” จื่ออันมองไปยังพั่งจื่อฟันหัก “เป็นท่านอ๋องอันหรานอย่างนั้นหรือ?”

“ใช่แล้ว” พั่งจื่อฟันหักพยักหน้าเอ่ยออกมา

มู่หรงเจี๋ยรู้สึกสับสนเล็กน้อย “เขาเรียกเจ้าว่าอาสุ่ย หรือว่าคนที่ท่านอ๋องบอกว่าสามารถถอนพิษได้เมื่อวานนี้จะเป็นเจ้า?”

ทุกคนต่างก็มองไปยังพั่งจื่อฟันหัก พั่งจื่อฟันหักฉีกยิ้มออกมา “ใช่แล้ว เป็นเขา เขาร่ำเรียนตำราพิษมาก่อน”

ถึงแม้ว่าจะอดที่จะรู้สึกเศร้าสลดใจไม่ได้ อาสุ่ยผู้นี้ก็คือเซี่ยหลิน? นี่มันยิ่งทำให้คนผิดหวังเสียยิ่งกว่าเมื่อวานนี้อีก

ไม่ต้องพูดถึงคนที่มีปัญหาทางสมอง แต่ต่อให้จะเป็นคนที่ฉลาดศึกษามาเพียงแค่หนึ่งเดือน ก็อาจจะไม่ได้เรียนรู้ถึงแก่นสาระได้

เดิมทีเซี่ยหลินเป็นคนสติปัญญาไม่ดี ดูท่าทีของในตอนนี้ ดูสับสนมึนงง จะไปเหมือนคนที่ร่ำเรียนการแพทย์มาได้อย่างไร?

ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าท่านอ๋องอันหรานหลอกลวงกันมากจนเกินไปแล้ว ไม่สู้ ไม่จำเป็นต้องมอบความหวังให้จะดีกว่า