ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 675

จื่ออันปลอบพั่งจื่อฟันหักแล้ว เมื่อเห็นว่าเขาหยุดร้องไห้ จึงเอ่ยถามออกมา “เจ้าว่าเซียวเซียวตายแล้ว เกิดอะไรขึ้น?”

พั่งจื่อฟันหักสะอึกสะอื้นเอ่ยออกมา “เป็นอากงบอกว่าเขาตายไปแล้ว แต่ถ้าหากไม่ตายไป ก็ช่วยให้มีชีวิตขึ้นมาไม่ได้”

“เพราะอะไรกัน?” จื่ออันประหลาดใจอย่างมาก ทำไมถึงถ้าไม่ตายไปก็ช่วยให้มีชีวิตกลับมาไม่ได้?

พั่งจื่อฟันหักส่ายศีรษะออกมา “ไม่รู้เช่นกัน เป็นอากงที่บอกออกมา”

จื่ออันหันกลับไปมองมู่หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยเหลือบมองอ๋องอัน อ๋องอันก็หันไปมองอ๋องหลี่ที่เพิ่งจะปรากกขึ้นตรงประตู ทั้งสี่คนต่างก็อิบายไม่ได้

ทำไมพั่งจื่อถึงได้โง่งมเสียยิ่งกว่าเซี่ยหลินกัน?

จื่ออันถอดใจที่จะถามเขาต่อ หันไปถามเซี่ยหลินแทน “หลินหลิน พี่ชายที่อากงนำกลับไปเมื่อวานนี้ ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

เซี่ยหลินเหลือบมองมู่หรงเจี๋ยด้ยความหวาดกลัว ราวกับกลัวว่าหากเขาเอ่ยออกมาแล้ว มู่หรงเจี๋ยจะทำร้ายเขา

จื่ออันหันไปโบกมือ “ท่านออกไปไกลเสียหน่อย”

มู่หรงเจี๋ยทำได้เพียงแค่ก้าวถอยออกไปสองก้าว ในใจบ่นพึมพำออกมา พูดคุยกับเจ้าพวกโง่งมเหล่านี้ช่างน่ารำคาญจริง ๆ

เซี่ยหลินเมื่อเห็นว่าเขาถอยห่างออกไป ถึงได้กล้าเอ่ยออกมา “พั่งจื่อเอ่ยออกมาไม่ผิด พี่ชายที่อากงนำกลับไปเมื่อวานนี้ตายไปแล้ว อากงให้ยาลูกกลอนเขาไป จะต้องให้ไปสองเม็ด เมื่อกินยาลูกกลอนไปสองเม็ดก็จะต้องตาย”

“ตายไปแล้วจริง ๆ หรือ?” อ๋องอันเอ่ยถามด้วยใบหน้าซีดขาว

จื่ออันเอื้อมมือออกไปหยุดเขาไว้ เอ่ยถามเซี่ยหลินเสียงบางเบาต่อไป “ดี ตอนนี้พี่ชายตายไปแล้ว เช่นนั้นอากงจะทำอย่างไรต่อไป?”

“กินยาลูกกลอนไป ตายแล้ว จากนั้นก็ใช้มีดผ่า ซ่อมแซมหัวใจ แล้วก็กินยาอีกสองเม็ด” เซี่ยหลินเอ่ยออกมาอย่างมีแบบแผน

จื่ออันกลั้นลมหายใจเอาไว้ “เช่นนั้นซ่อมแซมหัวใจแล้ว กินยาอีกสองเม็ด จากนั้นจะเป็นอย่างไร?”

เซี่ยหลินหันไปคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยออกมาเสียงเคร่ง “พระอาทิตย์ขึ้น ถ้ารอดก็ลุกยืนขึ้นมาได้ แต่ถ้าไม่รอดก็ยกออกไป”

น้ำเสียงของเขาเห็นได้ชัดว่าเลียนแบบผู้อื่น เมื่อฟังน้ำเสียงนี้ ก็ดูจะคล้ายกับชายชราอันหรานเอ่ยออกมา