ซุนชั่นส่ายศีรษะออกมา “มีเท่าใดกัน?”
กุ้ยไท่เฟยเหลือบมองเขา “ที่ตระกูลซุนของพวกเรามียังไม่เท่ากับนิ้วก้อยของนางเลย”
ซุนชั่นตื่นตกใจขึ้นมา “มีมากมายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”
“ตอนนี้เจ้ายังคิดว่าแต่งงานกับนางเป็นเรื่องที่น่าน้อยเนื้อต่ำใจอยู่อีกหรือไม่?” กุ้ยไท่เฟยเหลือบมองไปยังเขา
ซุนชั่นหัวเราะออกมาเบา ๆ “ยังคงเป็นท่านป้าเล็กที่รักข้าอยู่ ได้ วันพรุ่งนี้ข้าจะเข้าวังไปบอกกับหวงไท่โฮ่ว”
“อืม ไปเถิด!” กุ้ยไท่เฟยโบกมือออกไป
ซุนชั่นจากไปด้วยความขอบคุณ ท่าทางการเดินของเขาดูบางเบาขึ้น
องค์รัชทายาทแคว้นต้าเหลียงไปเยี่ยมจ้วงจ้วง จ้วงจ้วงยังคงสวมชุดแต่งงานชุดนั้นอยู่ เขาถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ในปีนั้น ข้ากับนางทำการหมั้นหายกัน แต่จริง ๆ แล้วก็รู้ว่าในใจของนางมีคนอื่นอยู่ ทว่าข้าเองก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะว่าข้าเองก็มีคนในใจอยู่แล้ว เพียงแค่ร่วมมือกัน สองแคว้นแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กัน อย่างไรแล้วก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุนี้ จึงจำให้เกิดเรื่องตามมามากมาย”
จื่ออันได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็นึกถึงเรื่องหัวหน้าพรรคหลิวเย่ว์ที่เขาเอ่ยถึงขึ้นมาได้ ไม่รู้ว่าคนที่เขาบอกว่าชอบคนนั้นจะเป็นนางหรือไม่
นางหวังว่าหลิวเย่ว์ผู้นี้ จะสามารถปรากฏกายออกมาต่อหน้าทุกคนอย่างกะทันหัน
เช่นนั้นจ้วงจ้วงก็มีความหวังแล้ว
มู่หรงเจี๋ยออกคำสั่ง ให้ติดประกาศจากองค์จักรพรรดิ ใช้เงินจำนวนมากเพื่อตามหาเขาละมั่งโลหิต
เซี่ยหลินถูกส่งกลับไปยังเรือนฟังเสียงฝน เมื่อหยวนฉุ่ยยวี่พบว่าเซี่ยหลินยังมีชีวิตอยู่ ก็กอดเขาแล้วร้องไห้ราวกับคนเจ้าน้ำตา
เพราะว่าเซี่ยหลินกลับมา แน่นอนว่าย่อมไม่อาจคุมขังเฉินหลิงหลงเอาไว้ได้ เซี่ยหลินหวาดกลัวต่อนางเป็นอย่างมาก และก็ไม่ยินยอมที่จะพบนาง ร้องขอให้หยวนฉุ่ยยวี่ปล่อยนางไป
หยวนฉุ่ยยวี่เห็นแก่เซี่ยหลิน จึงปล่อยนางไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...