จากนั้นฉินจือก็ยังคงนำแม่นางคนนั้นเข้ามา ก็พบเข้ากับตาวเหล่าต้าที่กำลังรีบพุ่งเข้ามาเอ่ย “คุณหนูใหญ่ เฉินไท่จวินขอเชิญท่านรีบไปสักรอบ บอกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเฉินล้มลงขาหักแล้ว”
จื่ออันตื่นตกใจ “ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้ไปได้?”
ตาวเหล่าต้าเอ่ยออกมา “ทางด้านตระกูลเฉินส่งคนมาบอกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเฉินรู้ว่าองค์หญิงใหญ่เกิดเรื่องขึ้น รีบวิ่งหนีปีนขึ้นกำแพงออกมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะตกลงมา”
จื่ออันส่งเสียงร้องออกมา “ช่วงนี้ช่างมีเรื่องให้กังวลใจน้อยเสียเมื่อใดกัน”
นางเอ่ยสั่งหมอหลวงที่คอยรับใช้อยู่ด้านหลัง “อีกประเดี๋ยวเมื่อฉินจือนำแม่นางคนนั้นเข้ามา เจ้าตรวจสอบให้ดี ๆ ว่าที่นางนำมานั้นคือเขาละมั่งโลหิตหรือไม่ อย่าเพิ่งรีบร้อนให้รางวัล”
“พ่ะย่ะค่ะ เข้าใจแล้วพระชายา!” หมอหลวงเอ่ย
หลังจากที่จื่ออันสั่งหมอหลวงเอาไว้แล้ว ก็นำกล่องยาและตาวเหล่าต้าออกจากประตูไป
ในตอนที่นางออกจากประตูไปนั้น นางก็ได้พบกับแม่นางคนนั้นที่ฉินจือนำเข้ามา เมื่อเห็นว่านางอายุราวสิบห้าสิบหกปี ท่าทางดูอ่อนหวาน มวยผมสองข้าง ดวงตากลมโต เมื่อพบจื่ออันแล้ว ก็มองมายังจื่ออันด้วยความประหลาดใจ
จื่ออันหยุดลง เอ่ยสั่งกับฉินจือ “เจ้านำนางไปพบกับหมอหลวง หมอหลวงกำลังรออยู่” เมื่อเอ่ยจบแล้วก็รีบร้อนออกไป
ฉินจือเมื่อเห็นว่าจื่ออันรีบร้อนจากไป ก็อดที่จะประหลาดใจไม่ได้ “พระชายาจะรีบไปที่ใดกัน?”
แม่นางคนนั้นเอ่ยออกมา “นางก็คือพระชายาของผู้สำเร็จราชการแทนอย่างนั้นหรือ? นางดูงดงามมาก”
ฉินจือเอ่ย “อีกประเดี๋ยวเข้าไปแล้ว อย่าได้เอ่ยไร้สาระรู้หรือไม่? มีหมอหลวงอยู่ หมอหลวงถามอะไรเจ้า เจ้าก็เอ่ยเช่นนั้นออกมา”
“ข้ารู้แล้ว ข้าจะไม่พูดจาไร้สาระ” แม่นางคนนั้นกะพริบตาแล้วเอ่ยออกมา
ฉินจือนำนางเข้ามายังเบื้องหน้าของหมอหลวง เอ่ยออกมา “หมอหลวงหลี่ นี่ก็คือแม่นางคนนั้นที่บอกว่ามีเขาละมั่งโลหิต”
หมอหลวงหลี่จ้องมองยังนาง “เจ้าชื่อว่าอะไร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...