ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 687

อ๋องเหลียงคิดจะดึงมือกลับมา ทว่าอี๋เอ๋อร์กลับจับมือของเขาแน่นไม่ยอมปล่อยออกมา ท่าทีดูตื่นเต้นยินดียิ่งนัก

อ๋องเหลียงทำได้เพียงเอ่ยออกมา “เอาล่ะ อี๋เอ๋อร์ เจ้ากลับไปก่อน ข้ายังมีเรื่องให้ต้องทำอีก รอข้าจัดการธุระเสร็จแล้ว ค่อยไปเที่ยวเล่นหาเจ้า”

อี๋เอ๋อร์ปล่อยเขา พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “เจ้าค่ะ ท่านรีบเข้าไปเถิด องค์หญิงรอความช่วยเหลืออยู่”

อ๋องเหลียงมองยังนางด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง เอ่ยเคร่งขรึมออกมา “แล้วค่อยพบกัน!”

เมื่อเอ่ยจบ ก็นำพ่อบ้านเข้าไป

อี๋เอ๋อร์มองเขาเข้าไปด้วยความชื่นชอบ เดิมทีคิดจะจากไป ทว่าก็คิดว่าไม่ได้พบกับเขามานานแล้ว ไม่สู้รอเขาออกมาพูดคุยกันแล้วค่อยจากไป เพราะฉะนั้น นางจึงนั่งลงตรงขั้นบันได อย่างต้องการจะรออ๋อง เหลียงให้ออกมา

ภาพฉากนี้ ล้วนแต่ตกลงในสายตาขององค์รัชทายาท

เขามาถึงช้าไปกว่าอ๋องเหลียงเพียงครู่เดียว เป็นฮองเฮาที่ให้เขามา ในตอนที่เขาไม่รู้ว่าจะไปที่ใด ก็เลยมาที่แห่งนี้สักครู่ แล้วค่อยกลับไปรายงาน

เขาไม่เคยพบกับสายตาของเจ้าเศษสวะนั้นมองหญิงสาวเช่นนี้มาก่อนเลย เขาคิดว่าหญิงสาวผู้นี้จะต้องมีความหมายไม่ง่ายดายต่อเขาอย่างแน่นอน

“รู้หรือไม่ว่านางเป็นใคร?” เขาเอ่ยถามเด็กรับใช้ข้างกาย

เด็กใช้เหลือบมองแล้วเอ่ย “นี่ดูเหมือนว่าจะเป็นหญิงสาวที่อ๋องเหลียงเคยรู้จักก่อนหน้านี้ ได้ยินมาว่าภายหลังยังเคยเข้าวังทูลกับฮองเฮาว่าจะแต่งงานกับหญิงชาวบ้านคนหนึ่ง ถูกฮองเฮาดุด่าเสียยกใหญ่ คงจะเป็นนางนี่ล่ะพ่ะย่ะค่ะ เมื่อครู่นี้ได้ยินอ๋องเหลียงเรียกนางว่าอี๋เอ๋อร์ หญิงสาวคนนี้คงจะไม่รู้สถานะของอ๋องเหลียงเป็นแน่”

“โอ๋? นางก็คืออี๋เอ่อร์คนนั้น?” องค์รัชทายาทเอ่ยออกมาอย่างมีความหมาย

เขาลงจากรถม้าแล้วเดินเข้าไป ร้องเรียกอี๋เอ๋อร์ “อี๋เอ๋อร์?”

อี๋เอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมา มองไปยังองค์รัชทายาท เอ่ยถามอย่างมึนงง “ท่านเรียกข้าอย่างนั้นหรือ?”

“แน่นอนว่าเรียกเจ้า เจ้าไม่รู้จักข้าอย่างนั้นหรือ?” องค์รัชทายาทเอ่ยด้วยรอยยิ้ม