ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 688

เขาเคยพบกับอี๋เอ๋อร์มาก่อน ในตอนที่อ๋องเหลียงรู้จักกับอี๋เอ๋อร์นั้น เขาเองก็อยู่ด้วยพอดี

ทว่าเขาก็ส่ายศีรษะออกมาทันที อี๋เอ๋อร์จะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน? และต่อให้มา ก็ไม่มีทางที่จะขึ้นรถม้าขององค์รัชทายาท

เขาผูกม้าเสร็จแล้วก็เข้าไป

เมื่อมองเห็นอ๋องเหลียง ก็ยิ้มแล้วเอ่ยออกมา “เมื่อครู่นี้ข้ายังคิดว่ามองเห็นอี๋เอ๋อร์เสียอีก”

อ๋องเหลียงไม่ได้ตอบกลับ ท่าที่สูญเสียอย่างเห็นได้ชัด

ส่วนจื่ออันที่ไปยังจวนตระกูลเฉินนั้น เมื่อมองเห็นหลิวหลิ่ว นางก็ตื่นตกใจขึ้นมา

บาดแผลนั้นไม่ได้สาหัสนัก แต่ทว่านางกลับดูซูบผอมไปอย่างมาก ใบหน้ารูปไข่กลมนั้นผอมจนกลายเป็นใบหน้าเมล็ดแตงโม คางแหลมคมราวใบมีด เดิมที่มีดวงตาโตอยู่แล้ว มาตอนนี้กลับโตเสียจนน่าตกใจ

หลิวหลิ่วเมื่อเห็นนางเข้าก็กอดเอาไว้ แล้วร้องไห้ออกมา “จื่ออัน ข้ารู้เรื่องขององค์หญิงกับพี่ใหญ่เซียวเซียวแล้ว ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้? ในใจของข้ารู้สึกแย่ยิ่งนัก”

เสียงร้องไห้ของหลิวหลิ่วนั้นดูเหมือนว่าจะติดต่อกันได้ ร้องไห้ออกมาอย่างรุนแรง และแทบจะไม่ปกปิดใด ๆ นางร้องไห้เสียจนทำให้น้ำตาของจื่ออันไหลรินลงมา

เฉินไท่จวินที่นั่งสูบบุหรี่ไอน้ำอยู่ด้านข้างนั้น ในตอนที่ใส่น้ำลงไปก็ส่งเสียงกึกกักดังออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและหงุดหงิด

นางพ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “เจ้ายังจะไปสงสารใครอีก? หากว่าเจ้ายังไม่ยอมแต่งงาน คนที่ตายไปก็จะคือเจ้า คราวนี้เป็นขาข้างหนึ่ง คราวถัดไปที่ขาดก็จะเป็นหัวของเจ้า”

หลิวหลิ่วได้ยินคำนี้ของนางแล้ว ก็กอดจื่ออันแล้วร้องไห้ออกมาหนักยิ่งขึ้น

จื่ออันหันไปส่งสัญญาณบอกเฉินไท่จวินว่าไม่ต้องเอ่ยแล้ว จากนั้นก็ปลอบโยนหลิวหลิ่ว ก่อนจะฆ่าเชื้อแล้วรักษาบาดแผลให้นาง

บาดแผลไม่สาหัส ไม่ได้บาดเจ็บจนถึงกระดูก เพียงแต่บาดแผลค่อนข้างใหญ่ มีเลือดไหลออกมา หลังจากที่พันแผลพักฟื้นสักหลายวัน ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว

เมื่อจัดการบาดแผลดีแล้ว จื่ออันให้ยาระงับประสาทแก่หลิวหลิ่ว เพื่อให้นางได้นอนหลับพักผ่อน