ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 875

เมื่อเห็นขุนนางทั้งหมดคุกเข่า ลู่กงกงก็เริ่มประกาศพระราชโองการ “ฝ่าบาททรงมีรับสั่งว่า นับตั้งแต่เราล้มป่วย ผู้คนต่างคิดมาก ทุกฝ่ายต่างคาดเดา เสียงลือเสียงเล่าอ้างยังคงดำเนินต่อไป เมื่อไม่นานมานี้ข่าวลือหนาหูยิ่งขึ้น ถึงขั้นลือกันว่าเราไม่ปฏิบัติราชกิจ ทั้ง ๆ ที่ยังดำรงตำแหน่งจักรพรรดิ บ้างก็ว่าเป็นแผลหน้าผี ถูกสวรรค์ลงทัณฑ์ ผู้ที่ปล่อยข่าวลือนี้ช่างน่ารังเกียจยิ่งนักเราได้ยินว่าทุกท่านต่างเป็นห่วงข้านักหนาหลังจากที่ได้ยินข่าว เรารู้สึกโล่งใจยิ่ง จึงได้ออกคำสั่งเป็นกรณีพิเศษ ให้ขุนนางหลายร้อยท่านเข้าวังซีเหวยเพื่อพบเรา!”

นี่ช่างเป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างแท้จริง ราชครูเหลียงต้องการโจมตี เพราะเขาแน่ใจว่าองค์จักรพรรดิต้องทนทุกข์ทรมานจากแผลหน้าผีอย่างยิ่ง จนเขาสามารถบีบบังคับให้อีกฝ่ายสละราชสมบัติได้ ทว่าตอนนี้อีกฝ่ายได้ออกคำสั่งเรียกเขาเข้าเฝ้า ไม่สามารถดำเนินแผนโจมตีได้อีกต่อไป

พวกเขาอาจสามารถเข้าวังได้ ทว่าทหารและม้าเหล่านั้นจะเข้าวังได้อย่างไร? หากเข้าไปแล้วย่อมหลีกไม่พ้นข้อหากบฏ

ทว่าหากพระราชโองการนี้ จักรพรรดิไม่ได้เป็นผู้ประทานลงมาเอง แต่เป็นกับดักที่มู่หรงเจี๋ยวางไว้เล่า หลังจากที่พวกเขาเข้าไปแล้ว พวกเขาจะยังสามารถกลับออกมาได้อีกหรือไม่? ไหนจะคนของพวกเขาที่อยู่นอกวังอีกเล่า

องค์รัชทายาทและสนมเหลียงเริ่มตื่นตระหนก จักรพรรดิมีจุดประสงค์ดังนี้ พวกเขาไม่สามารถนำกองกำลังเข้ามาได้แล้ว นับประสาอะไรกับการทำสงครามกับเฉินไท่จวินและคนอื่น ๆ มิฉะนั้นพวกเขาอาจถูกกล่าวหาว่ากระทำการกดดันวังหลวงเพื่อยึดบัลลังก์

ทว่าหากเข้าวังไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง?

ลู่กงกงเดินไปหาราชครูเหลียง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านราชครู เดิมทีฝ่าบาททรงต้องการบรรทมเพื่อพักผ่อน แต่เนื่องจากทรงได้ยินมาว่าทุกคนกังวลเกี่ยวกับพระอาการของพระองค์ จึงทรงพระราชกรุณาเชิญทุกท่านให้เข้าวังเพื่อเข้าเฝ้า จงน้อมรับคำสั่ง”

เหลียงไท่ฟู่ไม่กล้ายอมรับพระราชโองการ เมื่อยอมรับแล้ว ก็เท่ากับต้องเข้าวังสถานเดียว ไม่ว่าสถานการณ์ข้างหน้าจะเป็นเช่นไร เขาย่อมหนีไม่พ้นถูกสำเร็จโทษ และองค์รัชทายาทก็จะถูกสำเร็จโทษด้วย ก่อนหน้านี้จักรพรรดิอาจยินยอมที่จะสละราชสมบัติ ทว่าองค์รัชทายาทกลับทำให้เขาขุ่นเคืองเสียก่อน นอกจากจะไม่ซื่อสัตย์แล้วยังอกตัญญู ไม่อาจขึ้นครองบัลลังก์อย่างชอบธรรมได้

“ราชครู เป็นอะไรไป” ลู่กงกงยิ้มจาง ๆ แล้วเงยหน้าขึ้น “ท่านจะไม่เข้าไปในวังหรือ? ฝ่าบาททรงมีคำสั่งให้ทุกคนเข้าวัง เหตุใดท่านถึงไม่ยอมน้อมรับ?”

องค์รัชทายาทเป็นผู้ก้าวขึ้นรับราชโองการ “ลูกน้อมรับพระราชโองการ”

เหลียงไท่ฟู่ตกใจมาก “ฝ่าบาท!”

องค์รัชทายาทลดเสียงลง ก่อนกล่าวว่า “ท่านตา เวลานี้พวกเราอย่าได้คิดกังวลจนเกินไป ท่านออกคำสั่งลงไป ให้พวกเขารอหนึ่งถึงสองชั่วยามหลังจากนี้ หากยังไม่มีข่าวคราวจากพวกเรา ค่อยสั่งให้ทุกคนโจมตี”

ไท่ฟู่รู้ว่านี่เป็นการวิธีเดียวในปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับ แล้วหารือกับนายพลเฉียน เริ่มนับเวลาหนึ่งชั่วยาม หากไม่มีใครออกมารายงานภายในหนึ่งชั่วยาม พวกเขาจะเริ่มต้นโจมตีด้วยกำลังทั้งหมด