ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 939

กุ้ยไท่เฟยย่นจมูกด้วยความเดือดดาล

หากยังมารบกวนนางเช่นนี้ ก็ไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว มานั่งคุยเรื่องมโนสาเร่ทั้งวันเช่นนี้ ทำให้นางเสียเวลามาก

นางไม่อาจเสียเวลาไปกับเฉินไท่จวินเช่นนี้ได้ เมื่อไหร่จะไปให้พ้นเสียที?

ถูกนางรบกวนเกือบทั้งวัน ในที่สุดนางก็จากไปในยามโหย่ว นี่เป็นวันแรกที่กลับไปเร็วถึงเพียงนี้

นางรีบส่งคนไปเรียกซุนฟางเอ๋อร์มาที่ตำหนัก แล้วให้คนไปถามว่าอ๋องหนานหวายจะกลับมาเมื่อใด

ทว่าเมื่อซุนฟางเอ๋อร์ได้รับเชิญ นางก็บอกว่าจะเข้าไปในตำหนักเมื่อถึงยามซวี แต่อ๋องหนานหวายไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง เขาไปที่ชานเมือง โดยไม่รู้ว่าไปทำอะไร

นางอดสงสัยไม่ได้ว่ายายแก่คนนั้นรู้หรือไม่ว่าเจ้าแปดจะออกมาคืนนี้ จึงจงใจไม่อยู่ที่นี่นาน

แต่ไม่เป็นอะไร หากฟางเอ๋อร์เข้ามาในตำหนักแล้ว นางก็สามารถคุยธุระ และปรึกษาเรื่องวิธีไล่เฉินไท่จวินออกไปได้

ความปรารถนานั้นงดงามเสมอ ทว่าความจริงนั้นแสนโหดร้าย

ซุนฟางเอ๋อร์เพิ่งมาถึงประตูตำหนัก แต่ก่อนที่นางจะคุกเข่าลงเพื่อแสดงความเคารพ นางก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น “กุ้ยไท่เฟย ข้ามาอีกแล้ว คราวนี้ข้าเอาของว่างมาให้เจ้า ทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของแม่สาวหลิวหลิ่วคนนั้นนั่นเอง”

กุ้ยไท่เฟยตัวสั่นด้วยความโกรธ เพลิงโทสะพลุ่งพล่านในใจนางทันที ท่าทางสง่างามและสูงศักดิ์ของนางหายไปทันที นางรีบก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชี้หน้าเฉินไท่จวินแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “เจ้าคิดบ้างหรือไม่ว่าตัวเองน่ารำคาญ? เจ้ารบกวนข้าทั้งวัน เจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่? อย่าคิดว่าข้าไม่กล้า...”

“กุ้ยไท่เฟยจะทำอะไรนาง?” ร่างหนึ่งค่อย ๆ ออกมาจากด้านหลังเหล่าไท่จวินด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

กุ้ยไท่เฟยสะดุ้ง “ป้าอาเฉอหรือ?”

นางเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว เพื่อดูว่าคนผู้นั้นมาด้วยหรือไม่