ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 131

ลั่วชิงยวนชะงักเล็กน้อย

เห็นลั่วอวิ๋นสี่บุกเข้ามาบุ่มบ่ามเช่นนี้ ท่านมหาราชครูทำหน้าตึงทันที สีหน้าของเขาย่ำแย่ ตำหนิจริงจัง “อวิ๋นสี่! เจ้าไม่มีความเป็นสาวเป็นแซ่แต่นิด!”

“ท่านปู่ ลั่วชิงยวนคิดจะมาประจบตระกูลเรา ท่านจะเชื่อคำพูดของนางมิได้นะเจ้าคะ!“ น้ำเสียงของลั่วอวิ๋นสี่ร้อนรน

ตั้งแต่รู้ว่าลั่วชิงยวนได้รับความไว้วางใจจากท่านแม่ นางก็โกรธจนล้มป่วยไปหลายวัน ไม่คิดว่าลั่วชิงยวนจะมาหลอกท่านปู่ของนางต่อ!

สีหน้าของท่านมหาราชครูลั่วย่ำแย่มากยิ่งขึ้น ลุกขึ้นติด่าอย่างเข้มงวด “กลับห้องของเจ้าเสีย!”

“ท่านปู่!” ลั่วอวิ๋นสี่กระทืบเท้าอย่างขุ่นเคือง

“กลับไป!” สีหน้าท่านมหาราชครูลั่วมืดครึ้ม

ลั่วอวิ๋นสี่กระทืบเท้าเพิ่มหลายที และหมุนร่างจากไป

นางไม่มีความกล้าที่จะขัดคำสั่งท่านปู่

ลั่วอวิ๋นสี่วิ่งจากไป ท่านมหาราชครูถอนหายใจทีหนึ่ง “เจ้าเด็กนี่ น่ากังวลที่สุด! เพราะแม่ของนางเข้มงวดไปงั้นหรือ? จึงทำให้นางนิสัยดื้อรั้นเช่นนี้”

”ยิ่งมิให้ทำสิ่งใดนางยิ่งอยากทำ ยิ่งมิให้นางคบหากับลั่วเยวี่ยอิง นางกลับยิ่งเข้าหา”

ได้ยินดังนี้ ลั่วชิงยวนจึงรู้ แม้ท่านปู่มหาราชครูจะมิได้สนใจเรื่องภายนอกนัก แต่สำหรับบางเรื่องแล้ว ในใจเขาก็ยังรู้ดีเป็นที่สุด

เช่นเรื่องลั่วอวิ๋นสี่คบหาลั่วเยวี่ยอิง และถูกลั่วเยวี่ยอิงเป่าหูให้มารังแกนาง

ลั่วอวิ๋นสี่มีนิสัยตรงไปตรงมา คิดสิ่งใดก็พูดสิ่งนั้น คำพูดของนางแหลมคมเป็นที่สุด ลั่วชิงยวนซึ่งเป็นคนที่ไม่มั่นใจและอ่อนไหวมาโดยตลอด จึงกลัวนางอย่างยิ่ง

“ท่านปู่ เตรียมเผาของเหล่านี้เถิดเจ้าค่ะ” ลั่วชิงยวนเปลี่ยนเรื่อง

“ได้สิ” ท่านมหาราชครูเห็นความฉลาดของยัยหนูนี่ เขายิ่งมองยิ่งรู้สึกชอบใจ

เขาตั้งใจเปิดโอกาสให้นางได้พูดฟ้อง และเตรียมลงโทษอวิ๋นสี่เพื่อเอาคืนให้นาง แต่ยัยหนูนี่กลับแสร้งเป็นไม่รู้เรื่องทั้ง ๆ ที่รู้ทุกอย่าง จากนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อคุย