ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 132

ลั่วชิงยวนเผยยิ้ม และยื่นภาพวาดให้กับท่านมหาราชครูลั่ว “ท่านปู่ ในภาพวาดที่ได้รับมาในวันนี้ มีเพียงของท่านอ๋องที่ไม่มีปัญหา ฉะนั้นไม่ต้องเผาก็ได้”

อย่างไรนี่ก็เป็นของขวัญที่ฟู่เฉินหวนเตรียมให้กับท่านมหาราชครูด้วยความตั้งใจ

ท่านมหาราชครูกางภาพออก พยักหน้าทีหนึ่ง “ได้ อย่างไรก็เป็นน้ำใจของท่านอ๋อง ในเมื่อไม่มีปัญหาก็เก็บไว้เถอะ”

มองดูภาพผืนนั้น ในใจของท่านมหาราชครูเองก็รู้สึกตื้นตัน เขากล่าวพึมพำ “ภาพของผู้คนมากมาย มีเพียงภาพที่เขาให้นั้นไม่มีปัญหา”

ประโยคแฝงความนัย เมื่อได้ยินในหูของคนที่อยู่นอกประตู กลับกลายเป็นความหมายอื่น

แววตาของฟู่เฉินหวนเยือกเย็น เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ ลั่วชิงยวนตั้งใจงั้นหรือ?

เขากำหมัดแน่น และหันหลังจากไป

ลั่วชิงยวนเองก็ฟังออกว่าในประโยคของท่านมหาราชครูมีความนัยแฝงอยู่ จึงรีบพูดอธิบาย “ท่านปู่ ภาพนี้เป็นภาพที่ท่านอ๋องวาดเองกับมือ เขาพกติดตัวไว้ตลอด ดังนั้นจึงไม่ถูกผู้อื่นฉวยโอกาสเจ้าค่ะ”

ได้ยินดังนี้ ท่านมหาราชครูไขว้มือไว้ด้านหลัง มองนางอย่างไม่ใส่ใจทีหนึ่ง “ยัยหนูนี่ เข้าข้างท่านอ๋องของเจ้าเพียงนี้เชียว ข้าพูดหรือว่าข้าสงสัยเขา?”

“แม้เจ้าเด็กนี่จะเป็นอ๋องสำเร็จราชการ อำนาจล้นฟ้า ฝีมืออำมหิต แต่ยังไงก็เป็นศิษย์ที่ข้าสั่งสอนมา ต่อให้เขาไม่พอใจข้า ก็ไม่ถึงกับต้องลงมือร้ายกาจเช่นนี้”

พูดไป ท่านมหาราชครูหรี่ตามองไปบนท้องฟ้าทิศไกล พร้อมพูดเสียงเบา “คนเบื้องหลังเสียกำลังมากเช่นนี้ คงมิได้มีแค่ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ กับตระกูลลั่วแน่”

ลั่วชิงยวนเองก็คิดเช่นนี้มาก่อน เพียงแต่มิกล้าเอ่ยถามก็เท่านั้น

เรื่องนี้ก็มิใช่เรื่องเล็ก คนที่จ้องตระกูลลั่วอยู่เบื้องหลัง ต้องมีเหตุผลที่หนักหนามากแน่ ๆ และเหตุผลนั้นอาจเกี่ยวโยงถึงความลับของตระกูลลั่ว นางจึงไม่สะดวกที่จะถาม

“ท่านปู่ ท่านสามารถส่งคนไปตรวจสอบ ในเมืองหลวงวันนี้ที่ใดมีเพลิงไหม้บ้าง ไฟยิ่งแรง ความเป็นไปได้ว่าที่นั่นจะเป็นที่ซ่อนตัวของผู้อยู่เบื้องหลังยิ่งสูง”

ได้ยินดังนี้ ท่านมหาราชครูตะลึง “นี่มัน…”

สายตาของเขากวาดไปทางถังไฟที่กำลังลุกโชนอย่างรุนแรง

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “แม้ไม่รับประกันว่าจะจับตัวได้ แต่สามารถเอาคืนเขาได้เล็กน้อยเจ้าค่ะ”

เพราะเมืองหลวงกว้างขวางนัก ต่อให้สืบเจอว่า ที่ใดมีเพลิงไหม้บ้าง คนก็อาจจะหนีไปได้เช่นกัน อีกฝ่ายไม่มีทางยืนรอให้พวกเขาจับตัวอยู่กลางกองเพลิงแน่