ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1039

นางไปขอยืมผ้าผืนหนึ่งจากแคว้นเทียนเชวียมาจากชาวบ้านจากละแวกนั้นมาสวมใส่ แล้วนำถ่านมาทาให้หน้าดำคล้ำลง

จากนั้นซื้อเกวียนบรรทุกผัก แล้วออกเดินทางไปยังแคว้นเทียนเชวีย

คราวนี้ก็คงจะหนีซือซิงได้แล้ว

เมื่อผ่านด่านตรวจก็ปรากฏว่าไม่มีใครจำนางได้เลย ลั่วชิงยวนผ่านด่านเข้ามายังแคว้นเทียนเชวียได้อย่างราบรื่น

หลังจากผ่านเมืองผิงหนิงและเดินทางตลอดทั้งวันแล้ว ก็กลับมาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่เคยมาเมื่อวานตอนเย็น

นางรีบไปเปลี่ยนอาภรณ์อีกครั้ง

คราวนี้สวมชุดสีดำ สวมหมวกและถือดาบยาว แต่งตัวเป็นนักดาบพเนจร

จากนั้นก็ซื้อม้าแล้วเดินทางต่อไป

หลังจากเดินทางตลอดทั้งวันทั้งคืนมาหลายวันก็มาถึงเมืองเย่โจวที่มีชีวิตชีวา

ในตลาดที่คึกคัก

มีผู้คนมากมายมุงดูกัน

บนกำแพงติดประกาศหมายจับลั่วชิงยวน

“ร่วมมือกับคนเผ่านอกด่าน ทรยศแคว้น จุ๊ จุ๊ คนเช่นสมควรถูกประหารชีวิตหากจับได้!”

“ช่างชั่วช้ายิ่งนัก!”

เสียงด่าทอสาปแช่งดังขึ้นรอบกาย

ลั่วชิงยวนจากไปเงียบ ๆ ที่แท้นางก็ถูกกล่าวหาว่ามีความผิดร้ายแรงเช่นนี้ ต้องเป็นฝีมือของตระกูลเหยียนเป็นแน่

เช่นนั้นนางยิ่งต้องกลับไป!

นางจะมิทนแบกรับความอัปยศอดสูเช่นนี้!

ลั่วชิงยวนตั้งใจจะซื้ออาหารแห้งเป็นเสบียง พักผ่อนหนึ่งคืน แล้วออกเดินทางในวันพรุ่ง

จึงเข้าไปพักที่โรงเตี๊ยม

แต่กลางดึกคืนนั้นเอง โรงเตี๊ยมที่เคยเงียบสงบก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ลั่วชิงยวนลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้ประตู แล้วจึงพบว่ามีทหารกลุ่มใหญ่ปรากฏตัวข้างนอก

ถูกจับได้อีกแล้วหรือ?

ไม่มีเวลาให้คิดมาก ลั่วชิงยวนกระโดดออกจากหน้าต่างเพื่อหลบหนีทันที

เมื่อต้องการจะหนีไปก็พบว่ามีทหารอยู่เต็มซอย

“คนร้ายหนีไปแล้ว! ออกค้นหาด่วน!”

ลั่วชิงยวนสะดุ้งตกใจ เพราะกำลังจะไม่มีที่หลบซ่อน

ทันใดนั้นประตูด้านข้างก็เปิดออก ลั่วชิงยวนตกใจ รีบชูดาบขึ้นจ่อคอของอีกฝ่าย

ชายหนุ่มรีบยกมือขึ้น “ท่านราชา!”