ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1038

ลั่วชิงยวนเร่งฝีเท้าม้าอย่างมิลดละ โดยมิได้ตระหนักถึงอันตรายใด ๆ เลย

เมื่อล่วงเข้าสู่ยามราตรีก็ผ่านเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง จึงหยุดพักเพื่อเปลี่ยนอาภรณ์

เพราะชุดสีม่วงนั้นสะดุดตาเกินไป

“เจ้าของร้าน เปิดห้องพักหนึ่งห้อง”

เจ้าของร้านรับเงินแล้วมอบกุญแจให้ “ห้องหมายเลขสามชั้นบน”

ขณะที่ลั่วชิงยวนขึ้นบันได เจ้าของร้านก็หยิบภาพวาดออกมาพิจารณาซ้ำแล้วซ้ำ แล้วก็ถึงกับตกตะลึง

ลั่วชิงยวนเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและกำลังจะนอนหลับพักผ่อน

ก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมจากด้านนอก

จากนั้นเสียงฝีเท้าอันหนักหน่วงก็ดังขึ้นมาบนบันได แล้วประตูห้องก็ถูกถีบเปิดออก

ทหารกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา หลังจากยกภาพวาดมาเปรียบเทียบอีกครั้งแล้วก็ออกคำสั่ง “จับเลย!”

ลั่วชิงยวนจึงถูกจับกุม

“จับข้าด้วยเหตุใด!”

“ผู้ต้องหาต้องถูกจับตามหมายจับ มิจับเจ้าแล้วจะให้จับผู้ใดเล่า!”

ลั่วชิงยวนตกใจ รีบดิ้นรน “ปล่อยข้า ข้าคือพระชายาของอ๋องผู้สำเร็จราชการ!”

“จับพระชายาของอ๋องผู้สำเร็จราชการนั่นแหละ!”

เมื่อเห็นท่าจะถูกนำตัวไปยังศาลากลาง ลั่วชิงยวนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้กำลังขัดขืน

แต่ทันใดนั้นก็มีเงาดำกระโจนลงมาจากท้องฟ้า แล้วใช้ทักษะการต่อสู้อันเฉียบคม แต่มิเป็นอันตรายจัดการเหล่าทหาร จากนั้นก็รีบพาลั่วชิงยวนหลบหนีไป

เมื่อหลบหนีไปยังตรอกเล็ก ๆ ที่ไร้ผู้คนแล้ว ชายชุดดำก็ถอดผ้าปิดหน้าออก

ปรากฏว่าเป็นซือซิงนั่นเอง

“เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”

ซือซิงหายใจหอบ “ข้าตามท่านมาตลอดทาง เหตุใดท่านจึงรีบร้อนนักเล่าขอรับ?”

“ก็ข้าต้องรีบกลับเมืองหลวง”

แต่ซือซิงกล่าวว่า “ตอนนี้ท่านกลับไปมิได้แล้ว! เพราะท่านถูกออกหมายจับแล้วขอรับ!”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “ข้ารู้แล้ว”

“ภาพวาดของข้าถูกส่งกันแพร่หลายมาถึงที่นี่แล้ว ข้ายิ่งต้องกลับไปให้รู้ชัดแจ้ง”

ซือซิงรีบกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว “มิได้! ท่านห้ามกลับไปขอรับ!”

“หากท่านกลับไปจะไม่มีใครปกป้องท่านได้!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลั่วชิงยวนก็เกิดความสงสัย “หมายความว่าอย่างไร?”

ซือซิงมีสีหน้าลำบากใจ อ๋องผู้สำเร็จราชการสั่งไว้ในจดหมายแล้วว่าอย่าบอกพระชายา

“ซือซิง เจ้าต้องอธิบายให้ชัดเจนว่าเจ้าหมายความว่าอย่างไรกันแน่?!” ลั่วชิงยวนถามเสียงเย็น