นางมิลังเล รีบลงจากเขาไปทันที
สายตาของหล่างชิ่นดุร้ายขณะกัดฟันแน่น “ลั่วชิงยวน รอข้าก่อนเถอะ!”
......
เมื่อมหาราชาจารย์เหยียนกลับถึงเมืองหลวง สิ่งแรกที่ทำคือนำคำให้การของหล่างชิ่นขึ้นทูลเกล้าฯ ในราชสำนัก
ทั้งการสมรู้ร่วมคิดกับเผ่านอกด่าน แผนการโจมตีเมืองผิงหนิง ทั้งหมดถูกกล่าวหาว่าเป็นฝีมือของลั่วชิงยวน
เขากล่าวโทษลั่วชิงยวนในราชสำนัก บีบบังคับให้จักรพรรดิออกคำสั่งจับกุมลั่วชิงยวน ปิดผนึกจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการและประหารตระกูลฉินทั้งตระกูล
ฟู่จิ่งหานรู้ดีว่าเป็นไปมิได้ที่ลั่วชิงยวนจะสมรู้ร่วมคิดกับเผ่านอกด่าน เพราะนางถือตราประทับของจักรพรรดิสูงสุดไปช่วยเหลือเมืองผิงหนิง
แต่บัดนี้ลั่วชิงยวนหายตัวไป อ๋องผู้สำเร็จราชการก็ยังมิกลับมา ฟู่จิ่งหานรับมือกับแรงกดดันจากมหาราชาจารย์เหยียนมิไหว
หลังจากพยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อยื้อเวลาก็ต่อรองจนสามารถออกคำสั่งจับกุมลั่วชิงยวนไปก่อน
มิเช่นนั้นจะถูกบีบให้ประหารตระกูลฉินทั้งตระกูล
ฟู่เฉินหวนเดินทางอย่างยากลำบากด้วยเส้นทางทุรกันดาร มิสนกลางวันกลางคืน ทันทีที่เข้ามาในเมืองหลวงก็ล้มลงไป
มิสามารถทนจนถึงวังหลวงได้
จึงถูกนำตัวกลับจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการอย่างเร่งรีบ
ซ่งเชียนฉู่ร้อนใจอย่างมาก เมื่อมาถึงจวนเพื่อรักษาพยาบาลแล้วก็ช่วยชีวิตฟู่เฉินหวนไว้ได้
ฟู่เฉินหวนฟื้นขึ้นมา ซ่งเชียนฉู่รีบถาม “ชิงหยวนเล่าเพคะ?”
“นางอยู่ที่ใดเพคะ?”
“ตอนนี้มีการออกหมายจับนางอยู่ทุกหนทุกแห่ง ท่านรู้หรือไม่เพคะ? เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ไปได้เล่าเพคะ?”
ซ่งเชียนฉู่เป็นห่วงอย่างมาก
ฟู่เฉินหวนมีสีหน้าเคร่งเครียดขณะพูดว่า “นางมิเป็นอะไร จะมิถูกจับหรอก”
“ข้าจะเข้าวังหลวง”
ฟู่เฉินหวนพยายามยันตัวลุกขึ้น แล้วก็ออกจากห้องไป
เรื่องของฉินไป๋หลี่จำเป็นต้องชี้แจง การกระทำของลั่วชิงยวนก็จำเป็นต้องชี้แจงเช่นกัน
แต่ระหว่างที่ฟู่เฉินหวนกำลังจะเข้าเฝ้ากลับถูกขันทีขวางไว้ “ท่านอ๋อง ไทเฮามีรับสั่งเรียกเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”
ดวงตาของฟู่เฉินหวนเย็นชาลง “ข้ามีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับกองทัพจะกราบทูลจักรพรรดิ ค่อยไปเข้าเฝ้าไทเฮาทีหลัง”
อีกฝ่ายก็ยังขวางเขาไว้ “ไทเฮาตรัสว่ามีเวลาว่างพบท่านอ๋องเพียงตอนนี้ หากท่านอ๋องมิไปจะเสียพระทัยไปตลอดพระชนม์ชีพพ่ะย่ะค่ะ”
ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว ไทเฮาคิดจะทำอะไร!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...