ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1036

ฟู่เฉินหวนกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมา

เพื่อสะกดกลั้นความเจ็บปวดอันแสนสาหัส

ไทเฮาเห็นสีหน้าเช่นนั้นก็เข้าใจผิดคิดว่าเป็นเพราะความโศกเศร้าและความโกรธแค้น

กอปรกับอาการบาดเจ็บทางร่างกายจึงทำให้ใบหน้าของเขาซีดเซียว

“อ๋องผู้สำเร็จราชการ ถึงคราวนี้แล้วก็มิจำเป็นต้องแสร้งทำกับตัวข้าอีกต่อไปแล้ว มิว่าใครก็รู้ว่าเจ้าห่วงใยลั่วเยวี่ยอิง ส่วนลั่วชิงยวนจะเป็นหรือตายก็มิใช่เรื่องสำคัญนักสำหรับเจ้าแล้ว”

“ทิ้งนางไว้คนเดียว สถานการณ์ของพวกเราจึงจะกลับคืนสู่ความสงบสุขได้ชั่วคราว”

“มิดีหรืออย่างไร?”

เพียงแค่ผลักไสความผิดทั้งหมดไปให้ลั่วชิงยวน ตระกูลเหยียนก็จะพ้นจากข้อกล่าวหาและสามารถอยู่อย่างสงบสุขได้

เล็บของฟู่เฉินหวนจิกเข้าไปลึกในฝ่ามือ

เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้มากนัก เสียงร้องของลั่วเยวี่ยอิงทรมานเขาอย่างแสนสาหัสทุกวินาที

“ก็ได้พ่ะย่ะค่ะ หากพวกท่านจะออกหมายจับลั่วชิงยวน กระหม่อมก็จะมิขัดขวาง”

“ปล่อยลั่วเยวี่ยอิงเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ไทเฮายกยิ้มแล้วพูดว่า “ยามนี้ยังมิสามารถมอบคนผู้นั้นให้เจ้าได้หรอก รอให้เรื่องทุกอย่างสงบลงก่อน แล้วลั่วเยวี่ยอิงก็จะได้กลับไปอยู่เคียงข้างเจ้าอย่างปลอดภัย”

ฟู่เฉินหวนหันหลังเดินจากไป

เมื่อออกจากพระตำหนักโช่วสี่แล้ว ฟู่เฉินหวนก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งมาถึงที่เปลี่ยวไร้ผู้คนจึงพยุงกำแพงไว้ แล้วกระอักเป็นเลือดออกมา

มิทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด แต่เขารู้สึกว่าการควบคุมตนเองนั้นยากขึ้นทุกที ความเจ็บปวดก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น

หากการออกหมายจับจะทำให้ลั่วชิงยวนยังคงอยู่ในเผ่านอกด่านก็คงจะดีมิน้อย

เขาจะรับผิดชอบพายุนองเลือดในแคว้นเทียนเชวียเพียงลำพังเอง

หลังจากความเจ็บปวดเริ่มบรรเทาลงบ้างแล้ว ฟู่เฉินหวนจึงไปหาจักรพรรดิ

แล้วชี้แจงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเมืองผิงหนิง

รวมถึงเรื่องราวที่ลั่วชิงยวนอยู่ป้องกันเมืองเป็นเวลาหลายสิบวันด้วย

เมื่อเหล่าข้าราชบริพารหลายคนที่อยู่ในที่นั้นได้ฟังแล้วต่างก็ตกตะลึง

ฟู่จิ่งหานพูดขึ้นทันที “ถ้าเช่นนั้นลั่วชิงยวนก็เป็นผู้มีคุณูปการต่อแผ่นดิน! ให้ยกเลิกหมายจับนางเดี๋ยวนี้!”

มหาราชาจารย์เหยียนกล่าวอย่างใจเย็น “อ๋องผู้สำเร็จราชการตรัสว่า ลั่วชิงยวนอยู่ป้องกันเมืองเป็นเวลาหลายสิบวัน แต่ท่านก็มิได้เห็นด้วยพระเนตรของท่านเองมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“มิว่าเรื่องนี้จะจริงหรือไม่ก็ตาม เพียงแต่ว่านางรักษาจักรพรรดิสูงสุดมิหายแล้วหนีไป ก็สมควรที่จะออกหมายจับเพื่อจับกุมนางมาสอบสวนความผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

ฟู่เฉินหวนมิได้เอ่ยคำใด