ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1182

ฟู่อวิ๋นโจวมิยอมแพ้แม้แต่น้อย

จักรพรรดิสูงสุดก็ตกใจมาก ฟู่อวิ๋นโจวเหมาะสมที่จะเป็นจักรพรรดิมากกว่าฟู่จิ่งหานจริง ๆ เขามีบารมีและความกล้าหาญ

ต่อหน้าตัวเขาเองก็ยังกล้าที่จะยืนหยัดในสิ่งที่ตนเองคิด มิยอมแพ้

เพียงแต่เรื่องของลั่วชิงยวนนั้นมิอาจตามใจเขาได้

ก่อนที่จักรพรรดิสูงสุดจะกล่าว ลั่วชิงยวนก็ลุกขึ้นด้วยความมิพอใจ “แม้ท่านจะต้องการ หม่อมฉันก็จะมิแต่งงานกับท่าน”

“หากท่านยังยืนยันที่จะออกพระราชโองการนี้ สิ่งที่ท่านจะได้ก็มีเพียงแค่ศพของหม่อมฉันเท่านั้น”

ลั่วชิงยวนเห็นว่าแม้แต่จักรพรรดิสูงสุดก็ห้ามฟู่อวิ๋นโจวมิได้ จึงกล่าวคำรุนแรงออกมา

ฟู่อวิ๋นโจวตกใจ มีสีหน้าโกรธเคือง “เหตุใดจึงมิยอมให้โอกาสข้าอีกสักครั้ง? เจ้ายังให้โอกาสฟู่เฉินหวนตั้งหลายครั้ง”

“เหตุใดข้าทำผิดเพียงครั้งเดียวก็ไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกแล้ว ลั่วชิงยวน เหตุใดเจ้าจึงมิยุติธรรมกับข้าบ้าง?”

ดวงตาของฟู่อวิ๋นโจวแดงก่ำ เล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือแน่น

ลั่วชิงยวนชะงัก

แล้วมองเขาอย่างจริงจัง “เรื่องนี้มิเกี่ยวกับว่าทำผิดหรือไม่ ตั้งแต่ต้นจนจบ หม่อมฉันถือว่าท่านเป็นเพียงสหาย”

“แม้ว่าพวกเราจะยังมีความสัมพันธ์กันเหมือนเดิม หากท่านจะรับหม่อมฉันเป็นสนม หม่อมฉันก็มิเห็นด้วยอยู่ดี”

“เป็นคนละเรื่องกัน”

ฟู่อวิ๋นโจวมองนางด้วยความเสียใจ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “เช่นนั้นเจ้า... ช่วยแบ่งใจที่ให้ฟู่เฉินหวนมาให้ข้าเสี้ยวหนึ่งมิได้หรือ?”

น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความต่ำต้อย

ลั่วชิงยวนรู้สึกจุกแน่นในอก

“ฝ่าบาท อย่าได้ทำให้หม่อมฉันลำบากใจเลยเพคะ”

ฟู่อวิ๋นโจวกำมือแน่น ในที่สุดก็กัดฟันพูด “ก็ได้”

“เผาราชโองการนี้ทิ้งเสีย”

กล่าวจบ ฟู่อวิ๋นโจวก็คำนับจักรพรรดิสูงสุดแล้วหันหลังเดินจากไป

ลั่วชิงยวนจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จักรพรรดิสูงสุดเฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา

......

ลั่วชิงยวนรอมิไหว เมื่อทราบว่าฟู่เฉินหวนเข้าวัง นางก็รีบไปรอที่ประตูวัง