ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1322

เวินซินถงมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ

ร่างทั้งร่างแข็งทื่อไปหมด

“เจ้ารู้ได้อย่างไร...”

ดวงตาลั่วชิงยวนฉายแววเย็นชา “เข้าไปคุยกัน”

เวินซินถงตะลึงงัน มือที่กำลังบีบคอลั่วชิงยวนค่อย ๆ คลายออก

จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน

ลั่วชิงยวนก็พลิกตัวลุกขึ้นตาม

เซี่ยหลิงที่อยู่ข้าง ๆ เห็นดังนั้นก็อดมิได้ที่จะขมวดคิ้ว มองไปยังเวินซินถง “ท่านนักบวชระดับสูง!”

เขาต้องการเตือนท่านนักบวชระดับสูงว่าอย่าใจอ่อน

เวินซินถงกล่าวอย่างเย็นชา “ข้ามีเรื่องจะถามนาง”

“พวกเจ้ามิต้องตามมา”

กล่าวจบ นางก็พาลั่วชิงยวนเข้าไปในห้องเพียงลำพัง

หลังจากปิดประตูแล้วเวินซินถงก็มองนางด้วยสายตาหวาดระแวง “เจ้าได้ยินชื่ออาถังมาจากที่ใด”

นี่เป็นชื่อที่ศิษย์พี่ตั้งให้นาง มีเพียงศิษย์พี่และท่านอาจารย์เท่านั้นที่เคยเรียกนางด้วยชื่อนี้

แล้วลั่วชิงยวนได้ยินมาจากที่ใด?

ลั่วชิงยวนตัดสินใจตั้งแต่วินาทีที่เอ่ยชื่อนี้ออกมา

นางมิอาจควบคุมเวินซินถงได้จริง ๆ แต่ลั่วเหลาทำได้!

วันนี้เวินซินถงตั้งใจจะสังหารนาง จนถึงกับสังหารคนไปก่อนแล้วสองชีวิต

แต่นางมิเพียงแต่จะตายมิได้เท่านั้น ยังต้องทำตามที่รับปากฉีหงและมู่หยวนหยวนไว้ให้สำเร็จด้วย

มีเพียงต้องเจรจากับเวินซินถงเท่านั้น และวิธีเดียวที่จะทำให้ได้นั่งลงเจรจากับเวินซินถงก็มีเพียงวิธีนี้

“ข้าคือลั่วเหลา!”

เมื่อคำพูดของลั่วชิงยวนหลุดออกมา เวินซินถงก็ตะลึงงัน

พลันมองนางด้วยความตกใจ

“ลั่วเหลา? ศิษย์พี่หรือ?”

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างเสียงเรียบ “เจ้าน่าจะสัมผัสได้ว่าเกิดกระะไรขึ้นตั้งแต่ที่ข้ามาถึงแคว้นหลี ข้าเหมือนลั่วเหลามาก”

“หากเป็นคนแคว้นเทียนเชวียธรรมดา ย่อมไม่มีทางมีความสามารถเช่นนี้”

“เจ้าสามารถถามข้าถึงเรื่องราวใดก็ได้ที่พวกเราเคยประสบร่วมกันมา ข้าสามารถตอบได้ทั้งหมด!”