ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1329

ส่วนเขาก็หันกลับไปขี่ม้าออกจากเมือง มุ่งหน้าไปยังตลาดมืดอีกครั้ง

ภายใต้ความมืดมิดในป่ายามราตรี

ชายคนนั้นยังคงถือหีบใหญ่ที่บรรจุตั๋วเงินไว้ ขณะวางแผนว่าจะใช้เงินนี้อย่างไรอย่างมีความสุข

ทว่าทันใดนั้นเมื่อเงยหน้าขึ้น ร่างในความมืดทำให้เขาใจหายวาบ

เขารีบหันหลังเดินไปอีกทางหนึ่ง

ทว่าเพิ่งเดินไปได้มิกี่ก้าว เงาร่างนั้นก็เคลื่อนมาปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาในทันที

สายตาของเฉินชีเย็นเยียบ คว้าคอของเขาในทันที

“สามแสนตำลึง ขอบคุณที่เจ้าเห็นแก่หน้าข้า อุตส่าห์ลดให้ข้าถึงห้าหมื่นตำลึง”

ชายคนนั้นหวาดกลัวจนหีบในมือร่วงหล่นลงพื้น

ด้วยความที่หายใจมิออกเพราะถูกบีบคอ เขาจึงเอ่ยปากได้อย่างยากลำบาก

“มิเอาแล้ว... ข้ามิคิดเงินแล้ว...”

“ข้าจะหาให้พวกท่านโดยมิคิดเงิน”

ดวงตาของเฉินชีเย็นชา แววตาเปี่ยมไปด้วยเจตนามุ่งสังหาร “สายไปแล้ว”

เสียงแผ่วเบาดังขึ้น

ครู่ต่อมา เฉินชีก็ออกแรงที่มือ

มีเสียงดังกร๊อบ

แล้วศีรษะของชายคนนั้นก็ห้อยลงมาผิดรูป

เขาถูกเฉินชีบีบคอจนหัก

เฉินชีทิ้งศพของเขาลงอย่างมิใส่ใจ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือ

ก่อนจะหันหลังกลับไปอย่างมิแยแส

......

ยามเช้า

เวินซินถงนั่งอยู่ในห้องเนิ่นนานด้วยความลังเลใจ ในที่สุดนางก็นำบัวถวายใส่ลงในกล่อง

บังเอิญเซี่ยหลิงมาถึงจึงทันเห็นภาพนี้

เวินซินถงถือกล่องแล้วลุกขึ้นยืน กำลังจะเดินออกไป

เซี่ยหลิงถามด้วยความสงสัย “ท่านจะนำบัวถวายไปที่ใดหรือขอรับ?”

เวินซินถงกล่าวอย่างเย็นชา “มิเกี่ยวข้องกับเจ้า”

กล่าวจบก็ผลักเซี่ยหลิงออกไป

เซี่ยหลิงตกใจ ขมวดคิ้ว แล้ววิ่งไปขวางเวินซินถง “ท่านมิได้จะนำบัวถวายไปให้ลั่วชิงยวนใช่หรือไม่ขอรับ?”