ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 335

ลั่วชิงยวนกล่าวขมวดคิ้วเนียน ๆ “ของชิ้นนี้ข้าสามารถจัดการแทนท่านได้! สิ่งชั่วร้ายในถุงหอมนี้มิธรรมดา แม่นางจักพกติดตัวต่อไปมิได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นท่านจะประสบภัยในเร็ววัน!”

นางคิด ลั่วเยวี่ยอิงคงจะปล่อยถุงหอมนี้ได้แล้วกระมัง

นี่มิใช่ของของลั่วเยวี่ยอิงอยู่แล้ว คงมิใช่เรื่องใหญ่หรือสำคัญอันใดสำหรับนาง

หลังรู้ว่าของชิ้นนี้ส่งผลเสียต่อนาง คงมีแต่จะโยนทิ้งให้ไกล!

แต่ที่คิดไม่ถึงคือ แม้สีหน้าของลั่วเยวี่ยอิงจะลนลาน แต่นางยังคงลังเล สุดท้ายนางยื่นมือคว้าถุงหอมนั้นจากในมือของลั่วชิงยวนอย่างเด็ดขาด

หัวใจของลั่วชิงยวนดิ่งลง “แม่นาง?”

ลั่วเยวี่ยอิงกำถุงหอมไว้ในมือแน่น พูดขึ้นด้วยความกลัวและความกังวลเล็กน้อย “ข้าก็ยังมิเชื่อ ข้าขอคิดอีกดีกว่า!”

พูดจบ นางจึงถือถุงหอมพร้อมรีบวิ่งออกไป

ท่าทีลนลานเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่านางรู้สึกกลัวจริง ๆ

แต่ไฉนนางยังต้องเอาถุงหอมนั่นคืนอีก?

ไฟที่เพิ่งลุกไหม้ขึ้นในใจของลั่วชิงยวน ดับมอดลงอีกครั้ง

อีกนิดเดียวนางก็สามารถเอาเครื่องหอมกลับมาได้แล้ว!

เพียงแต่นางไม่มีทางล้มเลิกแน่ เรื่องในวันนี้ทำให้นางมีแผนในใจ

วิญญาณชั่วร้ายที่จับมาได้ก่อนหน้านี้ มีประโยชน์แล้ว

นางไม่เชื่อว่าลั่วเยวี่ยอิงจะทนกับการถูกผีหลอกได้!

นางจะหลอกจนลั่วเยวี่ยอิงยื่นถุงหอมให้นางเองกับมือเลย!

ลั่วชิงยวนกลับเรือนหลังทันที และพบกับซ่งเชียนฉู่ที่กำลังเดินออกไปด้านนอกพอดี “ลูกค้าท่านจากไปเร็วเช่นนี้เชียวหรือ?”

“เจ้าปิดประตูให้ข้า วันนี้มิทำงานแล้ว” ลั่วชิงยวนกล่าว พร้อมกลับห้องไปด้วยฝีเท้าเร่งรีบ

นางขังตัวอยู่ในห้องคนเดียว

เปิดลิ้นชัก หยิบของเหล่านั้นออกมา เปิดของที่ถูกกระดาษยันต์ห่อเป็นลูกตุ้มออก

ทันทีที่เปิดออก ควันดำนั้นก็พุ่งตรงไปที่ประตูห้อง

ลั่วชิงยวนโยนกระดาษยันต์ใบหนึ่ง แปะไว้บนประตู

ขวางทางไปของมันไว้

ลั่วชิงยวนเงยหน้ามองมัน และพูดเสียงเยือกเย็น “หากมิอยากติดอยู่ในนี้ตลอดไป ก็ช่วยข้าจัดการเรื่องหนึ่ง ข้าช่วยให้เจ้าไปเกิดใหม่ได้”