ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 352

ฟู่เฉินหวนพาลั่วเยวี่ยอิงเดินจากไป เขาปกป้องอีกฝ่ายเอาไว้ในอ้อมแขนด้วยความใส่ใจ คนทั้งสองช่างสมกันจริง ๆ

ลั่วชิงยวนหันหลังกลับมาพิงต้นไม้ จากนั้นนางก็กำปกคอเสื้อเอาไว้แน่น

ไฉนนางถึงได้รู้สึกอึดอัดใจถึงเพียงนั้น?

หลังจากผ่านมาเนิ่นนานขนาดนั้นแล้ว ร่างของลั่วชิงยวนก็ยังคงมีความรู้สึกให้ฟู่เฉินหวนอีกกระนั้นหรือ?

ทว่าความรู้สึกเช่นนี้ก็เหมือนจริงมากเสียจนนางก็บอกไม่ถูกไปชั่วขณะว่า เป็นจิตใจหรือร่างกายของนางกันแน่ที่รู้สึกอึดอัด

ฟู่เฉินหวนพาลั่วเยวี่ยอิงไปผลัดเปลี่ยนอาภรณ์

บุรุษขี้เมาถูกส่งตัวออกไปจากจวนมหาราชครูอย่างเงียบ ๆ ในทันที

ท่านอาลั่วหรงก็ทราบเรื่องนี้ แต่วันนี้เป็นวันมงคลของลั่วหลางหลางและไม่สมควรจะเกิดเรื่องฉาวโฉ่เช่นนั้น ดังนั้นนางจึงออกคำสั่งกับทุกคนมิให้แพร่ข่าวออกไปเป็นอันขาด

แต่เรื่องที่เกิดขึ้นก็ทำให้ลั่วเยวี่ยอิงอับอายขายหน้ายิ่งนัก!

ตรงหน้าลาน ฟ่านซานเหอกำลังดื่มกับบรรดาผู้มาเยือน ขณะที่ลั่วชิงยวนลอบเข้าไปในเรือนหลังใหม่

นางเห็นลั่วหลางหลางสวมผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวสีแดงสดอยู่ในห้อง

"ผู้ใดกัน?"

เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด ลั่วหลางหลางก็ตะโกนขึ้นเพื่อป้องกันตัว

"พี่หลางหลาง ข้าเอง" ลั่วชิงยวนพลันก้าวเดินเข้ามาหา

เมื่อลั่วหลางหลางได้ยินเสียงก็รีบปลดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวสีแดงสดออก "ชิงยวน! ในที่สุดเจ้าก็มาสักที!"

ลั่วชิงยวนรีบจับมือเธอไว้ "นี่ มีแต่เจ้าบ่าวเท่านั้นที่ปลดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวได้ ข้าแอบมาหาท่านย่อมมิอาจแหกกฎ"

นางเกรงว่าเมื่อลั่วหลางหลางเห็นผ้าคลุมหน้าของตน อาจจะยิ่งเป็นกังวลได้ อย่างไรเสียนางก็ลอบเข้ามาหาและคงจะไม่มีเวลามากพอที่จะอธิบายให้ลั่วหลางหลางฟังได้

ลั่วหลางหลางเอาแต่จับมือของนางเอาไว้ด้วยท่าทีตื่นเต้น "ชิงยวน ช่วงนี้ข้าเป็นห่วงเจ้านัก เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"

"ข้าสบายดี" ลั่วชิงยวนหยิบถุงหอมออกมาแล้วยัดใส่มือของลั่วหลางหลาง

"นี่คือของขวัญแต่งงานที่ข้ามอบให้ท่าน มิใช่ของขวัญที่มีราคาค่างวดอันใดนัก แต่แผ่นยันต์คุ้มภัยที่อยู่ข้างในสามารถปกป้องท่านจากวิญญาณร้ายได้"

ลั่วหลางหลางกำถุงหอมเอาไว้แน่นแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้นว่า "ขอบใจเจ้าแล้ว"

"พี่หลางหลาง ไฉนท่านพี่ถึงตกลงแต่งงานกับฟ่านซานเหอเล่า?" ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถามอีกฝ่าย เพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอันใดอยู่