ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 587

ลั่วชิงยวนตอบกลับว่า “ข้าจักเป็นคนไปเอง เจ้ามิจำเป็นต้องไป”

“เจ้าห้ามบอกฟู่เฉินหวนด้วยเช่นกัน มิเช่นนั้นข้าคงมิอาจไปได้”

“ทำตามที่ข้าบอกเถอะ”

……

เวลาเดียวกัน

ในเมืองเล็ก ๆ นอกเมืองหลวง

ท่ามกลางคืนอันมืดมิด กลิ่นอายของจิตสังหารคลุ้งอบอวลไปทั่ว ร่างสองร่างวิ่งฝ่าความมืดกำลังวิ่งอย่างดุเดือด เสียงฝีเท้าของพวกเขาดังกังวานพร้อมเปล่งไอสังหารออกมา

เฉินเซี่ยวหานหันกลับไปมอง เขาผลักซ่งเชียนฉู่เข้าไปในตรอกมืด “มีคนมากเกินไป ข้าจะหลอกล่อพวกเขาไป!”

“เจ้าต้องซ่อนตัวให้ดี ๆ ล่ะ!”

เขาคลายมือข้างที่จับนางไว้ออก ใจของซ่งเชียนฉู่จมลงทันที “เฉินเซี่ยวหาน!”

แต่ก่อนที่นางจะหยุดยั้งเขาได้ เขาก็วิ่งออกไปแล้ว

มือสังหารจากด้านหลังกำลังไล่ตามเขา ซ่งเชียนฉู่หมอบลงอย่างรวดเร็ว นางซ่อนตัวอยู่หลังกองขยะ

ขณะที่มือสังหารเดินผ่านและไล่ตามเฉินเซี่ยวหานไป นางได้แต่มองดูอย่างช่วยไม่ได้

ซ่งเชียนฉู่นั่งยอง ๆ รออยู่บนพื้นอย่างประหม่า หลังจากนั้นไม่นาน มือเปื้อนเลือดคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนผนัง

ซ่งเชียนฉู่ตกใจมาก

ครู่ต่อมา เฉินเซี่ยวหานก็ปรากฏตัวที่ตรอกในสภาพที่ทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด

“เฉินเซี่ยวหาน!” ซ่งเชียนฉู่รีบวิ่งไปข้างหน้า “ท่านได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”

“ไปกันเถอะ!” เฉินเซี่ยวหานคว้ามือซ่งเชียนฉู่แล้วหนีจากที่นี่ทันที

พวกเขาทั้งสองเพื่อซ่อนตัวอยู่ในจวนร้าง ซ่งเชียนฉู่ตรวจดูบาดแผลบนร่างกายของเฉินเซี่ยวหาน นางพบว่าอาการบาดเจ็บนั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก

ซ่งเชียนฉู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนำว่านวสันตวิญญาณที่เก็บได้ในวันนี้ออกมา

เฉินเซี่ยวหานกลับกดมือของนางไว้ “เจ้าได้ของสิ่งนี้มาอย่างยากลำบาก อย่าเสียของล้ำค่าเช่นนี้ไปเพื่อข้าเลย”

ซ่งเชียนฉู่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องนำสมุนไพรกลับคืน "หากข้ารู้ล่วงหน้า เช่นนั้นคงมิปล่อยให้ท่านมาเสี่ยงกับข้าเช่นนี้หรอก”