ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 859

ลั่วหลางหลางยิ้มและพูดอย่างถ่อมตัวว่า “ข้าแค่ทำเล่น ๆ ตอนมีอารมณ์ ยังไม่ถือว่าเชี่ยวชาญหรอก”

หลังจากที่ทั้งสามคนทานอาหารแล้ว ลั่วหลางหลางก็พาพวกเขาไปเดินเที่ยวรอบเมืองซีหยาง

เมืองซีหยางไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก หอการค้าเฟิงตูยังครอบคลุมร้านค้าส่วนใหญ่ในเมืองซีหยางไว้ แต่ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

กว่าจะรู้ตัวก็เป็นเวลาค่ำแล้ว

ลั่วอวิ๋นสี่มายังสวนหลังบ้านอย่างเงียบ ๆ ในตอนกลางคืน เพราะนางที่จะปรากฏตัวในตอนกลางวัน ท้ายที่สุดแล้ว ในสายตาของคนทั่วไป ลั่วอวิ๋นสี่ถือว่าตายไปแล้ว

ดังนั้นนางจึงสามารถมาที่บ้านของลั่วหลางหลางในตอนกลางคืนเพื่อพบกับลั่วหลางหลางเท่านั้น

หลังอาหารเย็นเสร็จ พวกนางก็นั่งคุยกันที่สวนหลังบ้าน

หลังจากที่ทุกคนพักผ่อนแล้ว ลั่วหลางหลางก็เรียกลั่วชิงยวนไปที่ห้อง

“นี่คือสมุดบัญชีของหอการค้าเฟิงตู”

“เจ้ามาทันเวลาพอดี มีบางอย่างที่ข้าต้องคุยกับเจ้า”

ลั่วหลางหลางเพิ่งเคยรับมือกับธุรกิจใหญ่เช่นนี้เป็นครั้งแรก มีหลายเรื่องที่นางตัดสินใจไม่ได้ และจำเป็นต้องหารือกับลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนพยักหน้าและช่วยนางดู

พลิกเปิดสมุดบัญชีเล่มหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ ดูไปด้วยคุยไปด้วยกับลั่วหลางหลาง

พลิกอีกหน้าหนึ่ง คำหกคำบนหน้านั้นทำให้ลั่วชิงยวนหน้าซีดทันที

สนหิมะเขาฉีซาน!

ลั่วหลางหลางกำลังพูดอยู่ เมื่อเห็นสีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไป จึงตกใจเล็กน้อย “เจ้าเป็นอะไรไป?”

ลั่วชิงยวนชี้ไปที่บัญชีแล้วถามว่า "ในบรรดาสมุนไพรที่กองคาราวานนำมาส่ง มีสนหิมะเขาฉีซานหรือ?"

ลั่วหลางหลางไม่รู้ว่าสนหิมะเขาฉีซานคืออะไร ดังนั้นนางจึงหยิบสมุดบัญชีมาดูแล้วพูดว่า “นี่น่าจะเป็นบัญชีก่อนที่เราจะรับช่วงต่อมา”

“แต่สินค้าชุดนี้จะต้องขนส่งข้ามชายแดน และจะใช้เวลามากกว่าสองเดือนกว่าจะมาถึง”

“ให้ข้าดูหน่อย…”

“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น่าจะมาถึงเมืองซีหยางในอีกห้าวัน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกมีความสุข

ห้าวัน!

ทันเวลาพอดี!

ลั่วชิงยวนหยิบสมุดบัญชีไปดูอย่างละเอียดอีกครั้ง หากเดาไม่ผิด สมุนไพรชุดนี้น่าจะถูกส่งมาจากแคว้นหลี

บุคคลที่ต้องการสมุนไพรชุดนี้ควรเป็นลั่วฉิง

สิ่งที่ลั่วชิงยวนกังวลมากที่สุดคือ ลั่วฉิงจะมาชิงสนหิมะเขาฉีซานไป

แม้ว่าจะมีการเตรียมการอย่างรอบคอบ แต่ก็ยังกลัวว่าจะมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ดังนั้นคราวนี้ก็ใช้ลั่วอวิ๋นสี่เช่นกัน

……

เมืองหลวง

เซียวชูแอบเข้าไปในสวนด้านหลังร้านขายยาในตอนกลางคืน เห็นเงาร่างที่นอนอยู่บนเก้าอี้ จึงรีบเดินเข้าไป

“ท่านอ๋อง”

“เรามีเบาะแสเกี่ยวกับคนลึกลับที่เราตามหาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“นางออกจากเมืองไปเมื่อตอนเย็น ตามรายงานจากองครักษ์เงาของเรา นางมุ่งหน้าไปที่ซีหยาง”

ฟู่เฉินหวนผู้ซึ่งหลับตาอยู่ตลอดเวลา ลืมตาทั้งสองขึ้น เมื่อได้ยินคำว่าซีหยาง

ในดวงตามีความเย็นชา

“ซีหยาง...”