ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 915

จักรพรรดิสูงสุดมองนางอย่างเหยียดหยาม ราวกับกำลังถามว่านางกำลังดูแคลนผู้ใดอยู่

ลั่วชิงยวนปล่อยม่านเตียงลง นั่งบนเก้าอี้ หลับตาเอนหลังพิงพนักพิง

“วางพระทัยเถิดเพคะ หม่อมฉันจะปกป้องพระองค์เอง”

ฟู่เฉินหวนจะมิออกไปโดยไม่มีเหตุผล และลั่วเยวี่ยอิงจะมิปวดท้องโดยไม่มีสาเหตุ

ไทเฮาต้องการล่อให้ฟู่เฉินหวนออกไป

เพื่อที่จะได้ลงมือ

ในความเงียบงันก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น

คนรับใช้ในวังซึ่งแต่งกายเป็นขันทีค่อย ๆ เดินเข้ามา

เขาเดินอย่างรวดเร็ว ลั่วชิงยวนหลับตาอยู่ แต่ยังรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เย็นเยียบและรุนแรง

ขันทีเดินเข้ามาใกล้เตียง

จู่ ๆ ลั่วชิงยวนก็พูดว่า “ถึงเวลาแล้วหรือ?”

ขันทีตกใจมาก จึงก้มศีรษะลงแล้วตอบว่า “รายงานพระชายา ถึงเวลาแล้วขอรับ”

“เชิญพระชายาหลบออกไปด้วยขอรับ”

ทุกวันจะมีคนมาเปลี่ยนกระโถน และช่วยจักรพรรดิสูงสุดเปลี่ยนอาภรณ์

แม้แต่กลางคืนก็เช่นกัน

ลั่วชิงยวนลุกขึ้นยืน แต่ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “เจ้านี่ดูมิค่อยคุ้นหน้าเลยนะ ช่วงนี้ดูเหมือนจะมิเคยมาที่นี่เลย”

ขันทีถอยไปสองก้าวแล้วตอบว่า “บ่าวเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว เราสับเปลี่ยนกันปฏิบัติหน้าที่ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่บ่าวมาที่นี่ขอรับ”

“บางทีพระชายาอาจจะเห็นข้ารับใช้มากเกินไป จึงจำหน้าบ่าวมิได้กระมังขอรับ”

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “ข้าจะจำมิได้ได้อย่างไร ข้ารับใช้ที่พูดมากเช่นนี้ ข้าเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกก็วันนี้”

จู่ ๆ เสียงของลั่วชิงยวนก็เย็นชา ดวงตาของนางเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

นางยกมือขึ้นกดไหล่ขันทีไว้

อีกฝ่ายจ้องด้วยแววตาเย็นชา แล้วคว้าแขนของนางไว้ จากนั้นบิดตัวอย่างรวดเร็วด้วยแรงมหาศาล ทำให้ลั่วชิงยวนลอยขึ้นไปในอากาศ

ลั่วชิงยวนจับไหล่ของเขาไว้แน่น จากนั้นก็หมุนตัวกลางอากาศแล้วลงสู่พื้น ทำให้อีกฝ่ายถูกดึงถอยหลังไปหลายก้าว

ทันใดนั้น ขันทีคนดังกล่าวก็ดึงกริชออกจากแขนเสื้อ พลิกตัวกลับพุ่งเข้าแทงลั่วชิงยวน

บรรยากาศเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ทุกการเคลื่อนไหวมุ่งเน้นไปที่จุดสำคัญ