ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 935

“มิเช่นนั้น ก็โปรดท่านอ๋องสารภาพมาให้ชัดเจนว่า ร่วมมือกับต่งชูเพื่อล้างแค้นให้พระชายาหลี และทำร้ายจักรพรรดิสูงสุดอย่างไร”

ในขณะนั้น ฟู่เฉินหวนพยายามระงับความเจ็บปวดด้วยสติอีกครั้ง ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดว่า "ไสหัวไป!"

ขันทีหลิวเยาะเย้ย "เช่นนั้น ลั่วเยวี่ยอิงคงต้องทนทุกข์ทรมานเสียหน่อยแล้ว"

"เฆี่ยนต่อไป!"

ขันทีหลิวออกคำสั่ง และผู้คุมก็เฆี่ยนลั่วเยวี่ยอิงด้วยแส้อย่างแรงอีกครั้ง

ร่างกายของลั่วเยวี่ยอิงเต็มไปด้วยเลือด นางมิสามารถขยับได้แม้เพียงครึ่งก้าว นางทำได้เพียงนอนหมอบลงบนพื้นรับโทษทัณฑ์ และร้องครวญครางซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"หยุด! หยุด!"

ฟู่เฉินหวนดึงโซ่อีกครั้งด้วยความตื่นตระหนก ความโกรธปะทุขึ้นอีกครั้ง

เลือดสด ๆ พุ่งออกมาจากปากของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

เล็บของลั่วชิงยวนจิกเข้าไปในฝ่ามือ ดวงตาของนางแดงก่ำ

หัวใจของนางเจ็บปวดเหมือนถูกเข็มทิ่มแทง

เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้? ฟู่เฉินหวนจะอาเจียนเป็นเลือดได้อย่างไร!

มิได้การ มีบางอย่างผิดปกติ! ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่!

นางรีบพุ่งไปข้างหน้าทันที "หยุดเดี๋ยวนี้!"

นางแย่งแส้จากมือของผู้คุมแล้วผลักเขาออกไป

ขันทีหลิวพูดอย่างเย็นชา "พระชายาจะทำอะไร?"

ลั่วชิงยวนพูดอย่างเย็นชา "องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงมีรับสั่งห้ามมิให้ทำร้ายอ๋องผู้สำเร็จราชการ!"

สีหน้าของขันทีหลิวเปลี่ยนไป เขาตะคอกอย่างเย็นชา "รับสั่งขององค์จักรพรรดิสูงสุด? มีราชโองการหรือไม่? ตอนนี้องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงพระประชวรหนักอยู่บนเตียง แม้ตรัสยังมิได้ แล้วจะมีรับสั่งได้อย่างไร?"

ลั่วชิงยวนจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง เอ่ยออกมาช้า ๆ ว่า "ข้าบอกว่ามีก็คือมี!"

ขันทีหลิวโกรธมาก เถียงกลับทันทีว่า "แต่ข้ากำลังลงโทษลั่วเยวี่ยอิง ​​หรือว่านี่ก็เป็นคำสั่งขององค์จักรพรรดิสูงสุดด้วยหรือ?"

ลั่วชิงยวนเหลือบมองไปที่ลั่วเยวี่ยอิงบนพื้น ใจจริงหวังให้ลั่วเยวี่ยอิงถูกเฆี่ยนจนตายไปเสีย

แต่คราวนี้นางต้องช่วยอีกฝ่าย