ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 937

ลั่วชิงยวนดึงลั่วเยวี่ยอิงไปข้างหลังนางอย่างระมัดระวัง

เมื่อไทเฮาเห็นฉากนี้ นางก็อดมิได้ที่จะหัวเราะ "เป็นเรื่องยากที่จะที่ได้เห็นเจ้าปกป้องลั่วเยวี่ยอิง ​​เจ้ามิลืมใช่หรือไม่ว่า นางเคยปฏิบัติกับเจ้าเช่นไร"

“มอบนางให้ข้าเถอะ ข้าจะมิปล่อยให้นางมีชีวิตที่ดีแน่”

ลั่วเยวี่ยอิงคว้าแขนเสื้อของลั่วชิงยวนไว้อย่างประหม่า

ลั่วชิงยวนมองไปที่ไทเฮาอย่างเย็นชา หากไทเฮาจับลั่วเยวี่ยอิงไป ไม่มีทางที่ไทเฮาจะสังหารลั่วเยวี่ยอิงเป็นแน่ ไทเฮาจะต้องใช้นางควบคุมและทรมานฟู่เฉินหวน

“มิว่าอย่างไรลั่วเยวี่ยอิงก็เป็นคนของตำหนักอ๋องผู้สำเร็จราชการ เหตุใดต้องส่งนางให้กับไทเฮาด้วยหรือเพคะ?”

“หากจะฆ่านาง หม่อมฉันจะลงมือเอง”

ใบหน้าของไทเฮาเปลี่ยนเป็นเย็นชา

“ลั่วชิงยวน เจ้าเพียงแค่ต้องปกป้องฟู่เฉินหวนตามรับสั่งขององค์จักรพรรดิสูงสุด แต่นี่เจ้ายังมาปกป้องลั่วเยวี่ยอิงด้วย เจ้าคิดว่าตัวข้านั้นหลอกได้ง่าย ๆ รึ?”

ลั่วชิงยวนมองไทเฮาด้วยสายตาเย็นชา ปราศจากความกลัวแม้แต่น้อย

“มิสำคัญว่าไทเฮาจะทรงเชื่อหรือไม่ หากแย่ที่สุดก็เผชิญหน้ากับองค์จักรพรรดิสูงสุด สิ่งใดที่ไทเฮาทรงต้องการที่จะทราบ องค์จักรพรรดิสูงสุดจะทรงตอบท่านเพคะ”

สีหน้าไทเฮาดูน่าเกลียดมาก แน่นอนว่านางรู้ดีว่า หากนางเผชิญหน้าจักรพรรดิสูงสุดตอนนี้ จักรพรรดิสูงสุดก็จะช่วยลั่วชิงยวนอยู่ดี

แม้ว่าจักรพรรดิสูงสุดจะมิสามารถพูดอะไรได้ แต่ตราบใดที่เขาสามารถพยักหน้าและส่ายหัวได้ นางก็ทำอะไรลั่วชิงยวนมิได้

“ดีมาก ลั่วชิงยวน หากเจ้ายืนกรานที่จะต่อต้านข้า ข้าจะรอดูว่า เจ้าจะอาศัยอำนาจขององค์จักรพรรดิสูงสุดหยิ่งผยองต่อไปได้กี่วัน ”

“หากอาการป่วยขององค์จักรพรรดิสูงสุดมิดีขึ้นในเร็ววัน เจ้าก็เตรียมตัวถูกจับประหารห้าส่วนได้เลย!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ไทเฮาก็หันหลังกลับและจากไปอย่างเย็นชา

ลั่วเยวี่ยอิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และค่อย ๆ ปล่อยแขนเสื้อของลั่วชิงยวนอย่างช้า ๆ

นางกำมือแน่น ในใจรู้สึกสับสน

นางมิเคยคิดเลยว่าลั่วชิงยวนจะเสี่ยงขัดแย้งกับไทเฮาเพื่อปกป้องนาง

ลั่วชิงยวนยังคงออกไปพร้อมกับลั่วเยวี่ยอิง

นางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เจ้าเห็นแล้วใช่หรือไม่? ตระกูลเหยียนอยากจะฆ่าเจ้าเพียงใด หากเจ้าตกไปอยู่ในมือของไทเฮา ก็ไม่มีทางมีชีวิตที่ดีได้"

“หลังจากที่ข้าส่งเจ้ากลับแล้ว เจ้าควรอยู่ในแต่ในตำหนักจะดีกว่า และอย่าเข้าวังมาอีก และอย่าออกไปไหนด้วย!”

ตราบใดที่ฟู่เฉินหวนยังมิถูกตัดสินว่ามีความผิด พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์บุกเข้าไปในตำหนักอ๋องผู้สำเร็จราชการ