บทที่ 25 ห้องของเธอคือห้องไหน
“มามี้เธอชื่อว่าอะไรเหรอ?”
บุริศร์ถามออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ หลังจากที่ถามไปแล้วก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสม แต่คำที่พูดไปแล้วเอาย้อนกลับคืนมาไม่ได้
กานต์อึ้งกับคำถามนิดหน่อย แต่ก็ยิ้มแล้วตอบกลับ“คุณลุง คุณลุงถามออกมาแบบนี้ไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่เลยนะครับ รีบไปส่งผมเถอะครับ เดี๋ยวผมสาย”
ถูกเด็กสี่ขวบพูดว่าไม่มีมารยาท นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตของบุริศร์ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอาย เพราะเขารู้ว่าหน้าเขาหนาขึ้นกว่าเดิม
“ขึ้นรถสิ”
เมื่อบุริศร์ส่งกานต์ถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มองเห็นท่าทางที่ดูเหมือนจะสนิทสนมกันของผู้อำนวยการและกานต์ ทำให้เขาวางใจแล้วขับรถออกไป
เขาสั่งคนให้ไปส่งกิจจากลับ แต่ตัวเขาเองกลับขับรถไปหานรมน
ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไร ถึงทำให้เขาอยากเจอนรมนมากในตอนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะจำใบหน้านั้นไม่ได้แล้ว
คมทิพย์กะจะอยู่เป็นเพื่อนนรมนที่บ้านในตอนแรก แต่เธอมีธุระกระทันหันที่โรงเรียนอนุบาล เธอถูกผู้อำนวยการโรงเรียนเรียกตัวกลับไป
ขณะที่เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นมาถึงสองครั้งนั้น นรมนนอนหลับอย่างสะลึมสะลือ แต่ก็ลุกตัวขึ้นมา ส่องไปที่ตาแมวแล้วพบว่าเป็นบุริศร์ เธอตาสว่างขึ้นมาในทันที
มาเร็วจริงผู้ชายคนนี้
นรมนจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตู
“ประธานบุริศร์?มีอะไรเหรอคะ?”
“เธอป่วยอยู่ไม่เหรอ?ฉันมาดูเธอไง”
บุริศร์พูดออกมาอย่างธรรมชาติ ตาคู่นั้นอดไม่ได้มองไปที่นรมน
นรมนหน้าแดง อาการแบบนี้ไม่ดีจริงๆ
บุริศร์ยกมือขึ้นมาคำหน้าผากนรมน ทำให้นรมนตกใจแล้วก้าวถอยหลัง
“อย่าขยับ”
เสียงของเขาเย็นเป็นน้ำแข็งโดยพลัน
นรมนนิ่งอึ้งโดยไม่รู้ตัว
กว่าเธอจะได้สติว่าทำไมถึงได้ทำตามที่เขาสั่งได้ขนาดนั้น มือของบุริศร์ก็วางอยู่บนหน้าผากของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
อุณหภูมิอุ่นของมือเขาสบายกว่าอุณหภูมิหน้าผากของเธอ
บุริศร์เปลี่ยนสีหน้าทันที
“ตัวร้อนขนาดนี้ทำไมถึงยังอยู่บ้าน?เธอเป็นเด็กเหรอ?ถึงไม่รู้จักไปโรงพยาบาล?ไปเปลี่ยนชุด ฉันจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาล!”
นรมนไม่เคยเห็นบุริศร์มีอาการรนแบบนี้มาก่อน
ผู้ชายนะ ไม่เจียมตัวแบบที่คิดไว้ไม่มีผิด!
กับผู้หญิงที่คอยอยู่เคียงข้างไม่สนใจ ที่กับผู้หญิงอื่นกลับดูแลปกป้องสุดตัว!
นรมนทำเสียงตะคอกใส่อยู่ในใจ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย