แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 26

บทที่ 26 นอกจากเธอไม่ว่าใครฉันก็ไม่ต้องการทั้งนั้น

“ฉันไม่ทานขิง ประธานบุริศร์ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ อีกอย่างคนตำแหน่งสูงแบบคุณ มาต้มน้ำขิงให้ฉัน ไม่ดีนะคะ”

นรมนพูดนิ่ง แสดงออกว่าไม่ได้ดีใจอะไร

ดวงตาของบุริศร์นิ่งไปสักพัก

ไม่ทานขิง？

ภรรยาของเขาก็ไม่ทานขิง！

เขาดีใจขึ้นมาทันที

“ไม่เป็นไร ไม่ทานขิงก็ไม่เป็นไร งั้นดื่มน้ำร้อนยังดี”

พูดจบ เขาก็ไม่ได้สนว่านรมนเห็นด้วยหรือไม่ มุ่งตรงไปที่ห้องครัว หยิบขิงออกมาแล้วหั่น

นรมนอึ้ง

บุริศร์คนนี้ถึงทำอะไรแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย？

คนที่เย็นชาเป็นภูเขาน้ำแข็งทั้งด้านนอกด้านในไปไหนแล้ว？

“ฮัลโหล คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ？ฉันบอกว่า ฉันไม่ทาน แล้วก็ไม่ดื่มด้วย！”

นรมนกระโดดลงมาจากเตียงทันที เมื่อเห็นบุริศร์เดินเตร่อยู่ในครัวของเธอ เธอรู้สึกว่าท่าทางแบบนั้นตลกสิ้นดี

ฉากรักอบอุ่นแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้นระหว่างเขาสองคน

อีกอย่างเธอเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าบุริศร์รักเธอเข้าแล้ว เพียงแต่เพราะสงสัยจึงอยากเข้าใกล้เธอแค่นั้น

นรมนต้องการแย่งมีดหั่นผักในมือของบุริศร์ แต่บุริศร์หมุนตัวอย่างไว กักเธอไว้ตรงประตู

ลมหายใจของเขาปะทะเข้ามาที่หน้า

นรมนควบคุมหัวใจเต้นไม่ได้ถึงสองครั้ง จิตสำนึกขัดขืน แต่อยู่ๆตัวก็เบาขึ้นมา บุริศร์อุ้มเธอขึ้นอีกครั้งแล้วพาเธอไปที่เตียง

“ถ้าไม่อยากให้ฉันออกแรงจับเธอมัดไว้กับเตียง เธอก็ต้องเป็นเชื่อฟังฉันนะ”

เมื่อใช้อำนาจกับนรมนเสร็จ เขาก็หันหลังกลับไปที่ห้องครัวอีกรอบ

นรมนงงไปหมด

เธอไม่ได้แปลกใจที่บุริศร์มาใช้อำนาจแบบนี้ แต่สิ่งที่เขาทำทำให้เธอไม่เข้าใจ

พูดบ้าอะไรของเขา？

หรือว่าเราโป๊ะแตก เลยแกล้งเธอให้เผยออกมา？

นรมนไม่แน่ใจ บุริศร์ต้มน้ำขิงเสร็จแล้วแถมยังถือเข้ามาให้เธอ

“จะดื่มเองหรือจะให้ป้อน？”

บุริศร์ยื่นน้ำขิงไปตรงหน้านรมน กลิ่นตรงปลายจมูกทำให้จมูกนรมนย่นทันที ถอยหลังด้วยท่าทางรังเกียจ แต่มือบุริศร์เอื้อมมาข้างหน้า

“ฉันชอบป้อนยาด้วยปาก เธออยากลองหน่อยไหม？”

บุริศร์อ้าปากอีกรอบ แต่นรมนเกือบทำน้ำลายหยดลงไป

ประสาทหรือเปล่าผู้ชายคนนี้？

เมื่อก่อนเขาไม่ใช่คนที่ไม่อยู่กับร่องกับรอยแบบนี้

หรือเป็นเพราะคนรักของเขาไม่ใช่เธอ บุริศร์จึงแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา？

นึกเพียงเท่านั้น นรมนก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที