บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 100

แม้ว่าเธอจะดูเฉยเมย แต่จริง ๆ แล้วมีความเจ็บปวดอย่างมากในดวงตาของเธอ ... บ่อยกว่านั้นคนที่อยู่ใกล้ที่สุดคือคนที่สามารถทำให้เธอเจ็บที่สุด เจน ดันนื หัวเราะเบา ๆ ช่างเป็นคู่ที่น่าสนใจ มีคนหนึ่งถามเธอว่าทำไมเธอถึงมีชีวิตที่น่าสมเพชและต่ำต้อยเช่นนี้ อีกคนก็ยิ่งเหี้ยมโหดกว่า เมื่อเธอเอ่ยถามว่าเธอเป็นใคร

ความเหนื่อยล้ากลืนกินเธอ

อย่างไรก็ตามการต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบ

คำพูดของ เจน ดันน์ ทำให้ใบหน้าของ โจเซฟ ดันน์ ซีดลงอย่างน่ากลัว ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขารู้สึกถึงความรู้สึกผิดที่ก้นบึ้งของหัวใจ อย่างไรก็ตามเขายังคงเรียกร้อง เจน ดันน์

“เปลี่ยนงาน! อย่าทำงานที่ไร้ยางอายอีกต่อไป! เธอกำลังหลอกตัวเอง!”

ปลายตาของเขากวาดไปทั่วกองธนบัตรและเช็คจำนวนมากบนโต๊ะ ร่องรอยของความรู้สึกผิดที่เขาได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย!

“เงินสกปรกทั้งหมดนี้! เธอไม่รู้สึกละอายใจที่ถือและใช้จ่ายมันเลยหรือ!” เมื่อเห็นกองเงินกองนี้และคิดว่าพวกมันมาจากไหน โจเซฟ ดันน์ ก็ถูกครอบงำด้วยความโกรธ เมื่อไฟที่รุนแรงค่อย ๆ ลุกโชนขึ้น!

ด้วยความโมโหมือใหญ่ ๆ คว้าเช็คจำนวนมาก “เงินสกปรก! เงินสกปรกขนาดนี้! เราไม่ต้องการมัน!” ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น โจเซฟ ดันน์ ก็ฉีกเช็คออกกเป็นชิ้น ๆ !

เจน ดันน์ เบิกตากว้างและลุกขึ้นทันที เธอตะครุบ โจเซฟ ดันน์ "นี่เป็นของ ๆ ฉัน! ใครให้สิทธิ์คุณในการฉีกสิ่งต่าง ๆ ของฉัน!”

"ไปกันเถอะ! ปล่อยมือของเธอ!”

อย่างไรก็ตามมันก็สายเกินไป เช็คในมือของ โจเซฟ ดันน์ ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาเหลือบมองไปที่โต๊ะจากปลายหางตา เจน ดันน์ มองตามการจ้องมองของเขา และทันใดนั้นเธอก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอกลับมามีสติสัมปชัญญะ เธอก็รีบดำเนินการในขณะที่พยายามปกป้องเช็คและเงินสดที่เหลืออยู่บนโต๊ะ โจเซฟ ดันน์ เร็วกว่าเธอ ด้วยการ "ฉีก" เช็คที่ฉีกขาดกระจัดกระจายไปกลางอากาศก่อนที่พวกมันจะร่วงลงไปในน้ำ เจน ดันน์ เบิกตากว้าง…นี่คือฝนที่แพงที่สุดที่เธอเคยเห็น!

เธอตัวแข็งทื่อท่ามกลางสายฝนเศษกระดาษกลางอากาศ มันไม่ใช่เศษกระดาษเช๊คหรือเศษเงินที่โปรยปรายลงมาบนตัวเธอ แต่มันคือความฝันของเธอ!

ความฝันของเธอและลูก้า!

เสียงดังกึกก้อง ราวกับว่าเธอเห็นตึกในฝันที่เอ๋อไห่ที่สร้างด้วยเงิน ตึกที่เธอวางซ้อนกันอย่างอุตสาหะได้พังทลายลงต่อหน้าเธอ แต่เธอกลับทำได้เพียงแค่นั่งมองด้วยตาที่เบิกกว้าง และก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย!

“เงินสกปรกขนาดนี้! ทำลายพวกมัน และแก้ไขปัญหาทั้งหมด!”

โจเซฟ ดันน์ พูดในขณะที่หัวเราะเยาะ

เจน ดันน์ ก้มหน้าลงต่ำ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถามเขาในขณะที่ตัวสั่น “คุณกล้าดียังไง…คุณกล้าดียังไง!” ‘ทำลายลูก้า และความฝันที่เอ๋อไห่ของฉัน!’

‘คุณกล้าทำลายเงินที่หามันมาได้อย่างยากลำบากของคนอื่นแบบนั้นได้ยังไง!’

เขาบอกว่ามันสกปรกหรอ?

เขาบอกว่าเงินทั้งหมดนี้สกปรกหรอ?

เธอยอมขายศักดิ์ศรี และจิตวิญญาณของตัวเอง เพื่อแลกกับเงินนี้…ใครให้สิทธิ์พ่อผู้ให้กำเนิดมาต่อว่าเธอว่าสกปรก! จะบอกว่าเงินนี้มันสกปรก!

เขาไม่รู้อะไรเลย!

เขาบอกว่านี่เป็นเงินที่สกปรก เขาจึงฉีกมันออกเป็นชิ้น ๆ อย่างนั้นหรอ?

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ...

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ..."

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ... ”

โจเซฟ ดันน์ ขมวดคิ้วมองพฤติกรรมที่ผิดปกติของ เจน ดันน์ “เธอไม่รู้สึกละอายใจเลยหรือ! เงินสกปรกขนาดนี้! เธอไม่รู้สึกอับอายที่ใช้เงินนี้บ้างเลยหรือ!”

“เธอกำลังหัวเราะหรอ? เธอรู้สึกอับอายบ้างหรือไม่! เธอประสาทหรอ เธอหัวเราะได้อย่างไรกัน?”

“ไม่!” เจน ดันน์ คำรามขึ้นในทันที เสียงเกรี้ยวกราดของเธอคำราม “ฉันมันไร้ยางอาย! ฉันไม่รู้สึกอับอาย! ใช่ฉันเป็นโสเภณีที่คุณบอกว่าฉันเป็น!”

เพี๊ยะ~!

โจเซฟ ดันน์ โกรธมากจนตบหน้าของ เจน ดันน์ อีกครั้ง “เจ้าเด็กเลว! เด็กเลว! เธอยอมแพ้กับตัวเองแล้ว - ช่างน่าสมเพชเสียจริง! ฉันเตือนเธอ ให้เปลี่ยนงานของเธอในทันที หยุดไปที่ที่น่ารังเกียจ! เราจะเสียหน้ามากไปกว่านี้ไม่ได้!”

เจน ดันน์ จ้องมองชายวัยกลางคนตรงหน้าเธอด้วยความเงียบ ... นี่คือพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอ!