บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 105

เจน ดันน์ สั่นสะเทือนในใจ ในขณะนี้เธอแทบไม่สามารถจำผู้ชายที่ไร้เดียงสา แต่บางครั้งก็เหยียดหยาม ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอได้

เธอคิดว่าเธอจะทำให้เขารำคาญ และทำให้เขาจากไปหลังจากพูดอย่างนั้น

แต่ตอนนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดี

เธอปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง และพูดกับ ไฮด์ โซรอส ว่า “คุณชายโซรอสจูบก่อนหน้านั้นไม่ฟรีนะคะ อย่าลืมจ่ายเงินด้วยค่ะคุณชายโซรอส”

‘‘แน่นอน…การพูดแบบนี้จะเพียงพอหรือไม่’ เจน ดันน์ คิด

เธอเห็นชายตรงหน้าเธอ ปล่อยมือข้างหนึ่งเพื่อล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เมื่อเขายื่นมือออกไปอีกครั้งเขาก็จับฝ่ามือของเขาไว้ตรงหน้าเธอแล้วพูดว่า "นี่รับไป"

เจน ดันน์ รู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เคยเจอใครอย่าง ไฮด์ โซรอส มาก่อน

เธอนิ่ง ไม่มีคำพูดใด ๆ ขณะที่เธอจ้องมองไปที่กระดาษสีแดงในฝ่ามือของ ไฮด์ โซรอส เจน ดันน์ ไม่รู้ว่าจะต้องทำปฏิกิริยาอย่างไร

“... ” เขาให้เงินเธอโดยไม่ลังเลเลยสักนิด...

ในตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะสามารถทำให้เขากลัวได้โดยการแสดงด้านที่น่าเกลียดของเธอออกมา และแสดงความคิดเห็นที่น่ารังเกียจเกี่ยวกับตัวเองต่อหน้าเขา

“ผมบอกคุณแล้วเจน คุณไม่สามารถหนีไปจากผมได้ ผมจริงจังนะ”

ข้างหูของเธอเสียงของ ไฮด์ โซรอส ฟังดูหนักแน่นมาก

อย่างไรก็ตาม เจน ดันน์ กำลัง ตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้นในขณะนี้

เขาจริงจัง!

เขาจริงจังมาก!

สิ่งที่เรียกว่า ‘จริงจัง’ …เป็นสิ่งที่เธอไม่กล้าที่จะปรารถนา!

เธอสมควรได้รับสิ่งที่ ‘จริงจัง’ นี้หรือไม่?!

“เจนมันไม่ยุติธรรมเลยที่คุณจะปฏิบัติกับผมแบบนี้”

เจน ดันน์ เงยหน้าขึ้นแทบจะในทันที อารมณ์แปลก ๆ พุ่งขึ้นในส่วนลึกของดวงตาของเธอ “ไฮด์ โซรอส” เสียงเล็ดลอดออกมาเบา ๆ เธอจ้องไปที่ ไฮด์ โซรอส ด้วยความจริงจัง และถามว่า “เจน ดันน์ ในสายตาของคุณเป็นอย่างไรคะ?”

ไฮด์ โซรอส นิ่งเงียบ ไม่มีคำพูดใด ๆ เขาไม่คาดคิดว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาจะโพล่งคำถามแบบนั้นออกมา

สิ่งนี้ ... สำคัญมากหรือไม่?

ในสถานที่ที่การจ้องมองของ ไฮด์ โซรอส ไม่สามารถเข้าถึงได้ นิ้วของ เจน ดันน์ ถูเข้าหากันตลอดเวลาพวกมันไม่หยุดแม้แต่วินาทีเดียว…คนที่อยู่ใกล้เธอจะรู้ได้ในแวบแรกว่าหัวใจของเธอไม่ได้สงบ เหมือนกับความสงบที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอในตอนนี้

“ฉันไม่มีอะไรเลยคุณชายไฮด์” เจน ดันน์ เตือนอย่างอ่อนโยน

ตอนนี้ ไฮด์ โซรอส รู้สึกกังวล “ใครพูดอย่างนั้น?”

“คุณชายไฮด์ ฉันไม่มีอะไรเลยจริง ๆ ค่ะ” "แล้วทำไมคุณถึงเสนอความ" จริงจัง" ให้ฉันครั้งแล้ว ครั้งเล่า?'

“คุณเป็นคนไม่ย่อท้อ เข้มแข็ง และใจดี คุณพร้อมที่จะรับผิดชอบต่อการกระทำทุกอย่างของคุณ และคุณจะไม่หนีไปไหน นอกเหนือจากนี้ความรู้สึกของฉัน คุณดูน่ารักเมื่อหูของคุณเปลี่ยนเป็นสีแดง และจูบของคุณนั้นก็เหมือนรักแรกพบ”

ไฮด์ โซรอส พูดอย่างกังวลว่า “เจนไม่ใช่ว่าคุณไม่มีอะไรเลย คุณเก่งและกล้าหาญมาก คุณเก่งจนสิ่งภายนอกไม่สำคัญสำหรับคุณ ไม่สามารถทำอะไรคุณได้”

เจน ดันน์ เหยียดมุมริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้มที่ตึงเครียด ... ใจดี อย่างนั้นหรือ? พร้อมรับผิดชอบ ไม่หนี อย่างนั้นหรือ?

เธอจ้องมองชายคนนี้ตรงหน้าเธอ ที่ยังคงมีความเป็นเด็กอยู่ การจ้องมองของเขานั้นจริงจังมาก และแน่นอน มันดูตั้งใจมากจน เจน ดันน์ ไม่กล้ามองเข้าไปในในดวงตาของเขา เธอแค่รู้สึกว่าแก้มของเธอกำลังจะไหม้แล้ว

การจ้องมองที่มุ่งมั่น และแน่นอน การแสดงออกที่จริงจังนั้น ... เจน ดันน์ อ้าปากค้าง เธออยากจะบอกว่า "คุณคิดไฮด์ โซรอส คนที่คุณกำลังพูดถึงไม่ใช่ฉัน 'เธออยากจะพูดมัน ในที่สุดตาของ เจนดันน์ ก็กะพริบ คำพูดที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอนั้นมันไม่ได้เปล่งออกมา

บางทีเธออาจไม่มีพลัง และความสามารถในการรักใครอีกต่อไป บางทีเธออาจจะทำเพราะความเห็นแก่ตัวที่พุ่งออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ ...

“เจน คุณไม่จำเป็นต้องเข้ามาใกล้ผมอีก เพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่น ยืนอยู่ตรงนั้น และอย่าขยับ ผมจะไปหาคุณเอง และผมจะพยายามขยับเข้าไปใกล้คุณ ผมจะเดินไปหาคุณ และโอบกอดคุณ คุณต้องยืนอยู่ตรงนั้น และไม่ขยับ คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย ผมจะทำมันทุกอย่างเอง

“เจน ถ้าคุณไม่ลอง แล้วคุณจะรู้ได้อย่างไร ว่าคุณไม่สามารถมีความสุขได้?”

เสียงของ ไฮด์ โซรอส ดังอยู่ในหูของเธอ!

เจน ดันน์ เหวี่ยง ไฮด์ โซรอส ออกไป "หุบปาก! หุบปาก! ฉันไม่ต้องการความสุข!” เธอตะโกนคำรามราวกับสัตว์ร้ายใส่ ไฮด์ โซรอส และเขาจับตัวเธอไว้ไม่อยู่ เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะออกแรงมากขนาดนี้ และผลักเขาออกไปโดยไม่คาดคิด เขาเดินโซซัดโซเซและเพิ่งถอยหลังไปจากแรงเหวี่ยงของเจน เมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินกะเผลกลากขาที่ไม่ดีของเธอ ดูราวกับว่าเธอกำลังวิ่งหนีเขา

เจน ดันน์ ต้องการที่จะอยู่ห่างจาก ไฮด์ โซรอส

ไฮด์ โซรอส ไล่ตามเธอไป

“คุณกลัวอะไรเจน!”

บนถนนแคบ ๆ ที่มีต้นไม้เรียงราย ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังลากขาที่ไม่ดีของเธอและรีบออกไป ด้านหลังของเธอชายในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาววิ่งตามเธอไปอย่างกระตือรือร้น พรางตะโกนถามเธอขณะที่เขาวิ่ง

บางทีนี่อาจไม่ถือว่าเป็นการไล่ล่าเลย ท้ายที่สุดแล้วผู้ไล่ล่าและผู้ถูกไล่ล่านั้นมีความแข็งแกร่งไม่เท่ากัน คนหนึ่งมีแขนขายาว และก้าวอย่างแข็งแรง อีกคนเดินกะเผลกขณะลากขาที่ไม่ดีของเธอเพื่อหนี

ท้องฟ้าซึ่งเปรียบเสมือนอารมณ์ของสวรรค์ก็เปลี่ยนไป โดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ

หมอกซึ่งเปรียบเสมือนอารมณ์ของสวรรค์ก็เปลี่ยนไป โดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ

วินาทีต่อมา…มีเสียงดังก้อง!

ในเวลาไม่นานพายุรุนแรงก็โหมเข้ามา!

ไม่มีใครรู้ว่าเมฆดำมาจากไหน ปรากฏบนท้องฟ้าและบังดวงอาทิตย์ และเพียงแค่ในช่วงเวลาหนึ่ง ฝนก็กระหน่ำลงมา!

“หยุดวิ่งเถอะเจน คุณไม่สามารถวิ่งเร็วกว่าผมได้หรอก”

ไฮด์ โซรอส ตะโกนอยู่ข้างหลัง เจน ดันน์ ระยะห่างของพวกเขาทั้งสองนั้นสั้นลง เมื่อเห็นว่าเหลือระยะห่างระหว่างพวกเขาเพียงห้าถึงหกเมตร เจน ดันน์ ก็เริ่มวิตกกังวลในตอนนี้ เธอหันหลังกลับขณะวิ่งและพูดกับ ไฮด์ โซรอส ว่า “ฉันบอกว่าไม่ต้องการความสุ - ”

“เจนระวัง!”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เธอก็เห็นความน่ากลัวในดวงตาของ ไฮด์ โซรอส เจน ดันน์ ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และแล้วเธอก็ได้ยินเสียง "ปัง" และเสียงของการปะทะก็ดังขึ้นในหูของเธอ เธอยังคงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอล้มลงกับพื้นและเริ่มกลิ้ง