บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 11

ในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจทางด้านข้างประตูฝั่งคนขับเจนได้ยินเสียงคนภายนอกกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างและใช่มันคือหายนะที่กำลังมาเยือนเธอในไม่ช้าเธอรับรู้ได้ทันทีจากเสียงที่ผ่านลอดเข้ามาข้างใน “กรุณาช่วยเปิดประตูทีครับ”

น้ำเสียงเย็นที่เย็นเรียบแบบเป็นทางการไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใดๆถึงแม้คำว่า ‘กรุณา' จะออกมาจากปากผู้ชายคนนั้นแต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่านี่คือประโยคขอร้องมันถูกแฝงไปด้วยคำสั่ง! ไม่ต่างกันเลยทั้งเจ้านาย และลูกน้องช่างเหมือนกันเสียจริงอย่างกับถูกก๊อปปี้ออกมา

การมาเยือนของแขกไม่ได้รับเชิญทำให้เจนขวัญเสีย เธอได้แต่กรีดร้องใส่คนขับรถ

“อย่าเปิดประตูนะ!! นายจะเอาเท่าไหร่ฉันจะจ่าย!!ขอร้องล่ะนะอย่าเปิดประตู…ฮือ”

ในขณะเวลาเดียวกันทางด้านนอก

แชรบบ…ครืดดดเพล้ง!!!!!

เหตุการณ์ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้นโดยที่คนภายในรถไม่ได้ตั้งตัว..หน้าต่างฝั่งผู้โดยสารอีกด้านแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้เจนไม่สามารถรับมือได้เธอกลายเป็นคนที่สิ้นหวังที่ไร้ทางออก

“ฉะ..ฉัน..ฉันจะเเจ้งตำรวจนี่มันผิด..ผิดกฎหมาย!!”น้ำเสียงที่แฝงด้วยความหวาดกลัวเล็กๆ ดังมาจากที่นั่งฝั่งคนขับไม่ใช่แค่เธอที่กำลังจิตตกกับสถาณการณ์นี้ตัวของคนขับแท็กซี่เองก็เช่นกัน

แชรบ!!!ทันใดนั้นเงินใหม่เอี่ยมที่เหมือนพึ่งออกจากโรงพิมพ์ได้ถูกโปรยลงด้านหน้าของคนขับแท็กซี่หากประมาณจากสายตาแล้วคงไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นแน่ๆ

“ตอนนี้ช่วยเปิดประตูรถได้หรือยังครับ”น้ำเสียงราบเย็นที่มาจากภายนอกแลดูกดดันกว่าครั้งแรกถูกส่งตรงไปที่คนขับรถอีกครั้ง

“ได้สิ..ได้สิแน่นอน!!!ฉันจะเปิดเดี่ยวนั้แหละ!” ดวงตาที่เป็นประกายของคนขับรถที่มองเห็นเพียงแค่เงินที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้สนใจใยดีว่าหญิงสาวคนนี้จะเป็นหรือตายหลังจากนี้

ในสายตาเขาเจนคือผู้หญิงบ้าที่คนหนึ่งที่กำลังมีปัญหากับผู้อิทธิพลที่ร่ำรวยดังนั้นเขาจึงแปรเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อเธอเขาไม่ควรเห็นใจเธอแม้แต่น้อยเพราะนั่นอาจทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะพูดจาถากถางเธอด้วยถ้อยคำหยาบคายนาๆ.. เพื่อบังคับหญิงโชคร้ายให้ลงจากรถ หญิงสาวได้แต่ขอร้อง และอ้อนวอนเขาอย่างสุดกำลังที่มี

“ลงไป!!!!ฉันไม่ขับพาเธอไปไหนทั้งนั้น ออกจากรถฉันไปเดี้ยวนี้!!”

เจนล้มตัวลงบนเบาะส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับเสียงกรีดร้องในใจ ’ไม่! อย่านะ!อย่าให้ฉันลงจากรถเลย’

“ออกมา” น้ำเสียงทุ้มหนักดังขึ้นอย่างราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเย็นสุดขั่วหัวใจของผู้ฟังมาจากทางด้านหลังของเจนเธอรู้ทันทีว่าเจ้าของน้ำเสียงคือใครความรู้สึกเหน็บหนาวหลังจากที่ได้ฟังเพียงสั้นๆ แต่นั่นก็เพียงพอที่ทำให้เจนถึงกับตัวแข็งทือกลายเป็นน้ำแข็งทันที

อากาศที่ค่อนข้างอบอุ่นในค่ำคืนนี้ถูกสะบัดพัดให้หายไปในพริบตาด้วยเสียงเย็นที่มาจากคนคนนั้น!

‘ไม่ อย่าหันไปนะทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีเเค่อย่าหันไปมอง..มันเป็นแค่ภาพลวงตาที่เธอจินตนาการขึ้นมาเอง และเสียงนั่นที่เธอได้ยิน เธอแค่หูฝาดไปเอง'

“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำอีกรอบ เจน​ ดันน์ เธอรู้ดีใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอทำให้ฉันโกรธ” น้ำเสียงที่ดังต่อเนื่องข้างหลังที่ฟังดูคล้ายมนุษย์น้อยลงไปทุกทีกำลังคุกคามเธอ

เลือดที่อยู่บนหน้าของเจนแห้งเหือดในทันที ใช่เธอรู้! เธอรู้ดีที่สุด! เธอจะไม่รู้ได้อย่างไง!

ความสิ้นหวังกำลังบีบบังคับให้เจนหันกลับไปช้าๆ อย่างหวาดกลัว

ผู้ชายคนนั้นยืนห่างจากรถประมาณสองถึงสามเมตรภายใต้เเสงไฟบนท้องถนนนิ้วเรียวยาวกำลังคีบบุหรี่ และใข้เวลากับมันอย่างใจเย็นควันสีขาวที่ถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากนั้นปกคลุมไปทั่วส่วนบนของลำตัว ควันที่ลอยฟุ้งอยู่ทั่วอากาศกำลังบดบัดความสมบูรณ์แบบ​ของเรือนร่างนั้น

แสงสีหลืองทองบนท้องถนนยามค่ำคืนทำให้เธอไม่สามารถคาดเดาสีหน้าของผู้ชายอันตรายคนนั้นได้เลยเขาที่ยื่นอยู่นั้นกำลังมือออกมากวักเรียกเธอ “มานี่สิ”

น้ำเสียงที่น่าหลงไหลกำลังเชื้อเชิญเธอให้เข้าไปใกล้หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะไม่มีใครสามารถปฏิเสธคำเชิญนั้น ด้วยอนุภาคของมันผู้หญิงทุกคนยอมแม้กระทั่งให้ล้มหัวฟาดรองเท้าส้นสูงพวกหล่อนก็ยินดี

แต่ทว่าสำหรับเจนเธอรู้ดีว่าเสียงนั้นจริงๆเเล้วเสียงนั้นไม่ต่างจากเสียงของซาตาน

เธอไม่อยากไปตามเสียงเรียกนั่นแต่ว่าไม่ใช่เลยเธอเเค่ไม่กล้าที่จะต่อกรกัยผู้ชายคนนี้ เท้าของเธอเหมือนไม่ฟังคำสั่งที่อยู่ข้างในนเช่นเดียวกับร่างกายของเธอที่กำลัวขยับเพื่อออกจากรถไปหาผู้ชายคนนั้นอย่างช้าๆ

เขาขมวดคิ้วคู่สวยก่อนจะตวัดสายตาจ้องมองไปที่ขาของเธอก่อนจะสลับมาที่หน้าของเธออีกครั้งเขาจ้องมองใบหน้านั้นก่อนจะเย้ยหยั่นเธอเล็กน้อย

“นี่หมดหวังขนาดนี้เลยเหรอ นี่ใช่คุณ​ดันน์​ที่เด็ดขาด เเละเเสนเย่อหยิ่งไม่กลัวแม้ว่าเผชิญหน้ากับทุกสิ่งคนนั้นหรือเปล่า? แต่ดูตอนนี้สิ สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือการเดินลากเท้าเพื่อซื้อเวลาใช่ไหม ฮะ~”

ลมหายใจของเจนติดขัดอยู่ที่ลำคอเธอบีบต้นขาของเธออย่างแรง..และเธอรู้ดีว่าณอนมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าการที่เธอเคลื่ิอนไหวช้าเพราะเธอกำลังซื้อเวลา