บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 13

เจนรู้สึกอึดอัดอย่างเห็นได้ชัดเมื่อยืนอยู่ตรงข้ามณอน เวลาผ่านไปไม่นาน ประตูถูกเคาะโดยใครบางคนที่อยู่ด้านนอกฌอน ตอบกลับการกระทำนั้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึกความเย็นของผู้พูดถูกถ่ายทอดผ่านน้ำเสียงนั้น “เข้ามา”

เจนเฝ้ามองไปยังผู้มาเยือนคนใหม่ที่กำลังเดินเข้ามาด้วยความตกใจผู้หญิงคนนั้นคือ อโลร่า สมิธ บุคคลที่เป็นคนสัมภาษณ์งานเธอเมื่อสามเดือนก่อน

“สวัสดี อโลร่า” เจนรู้สึกเหมือนเธอกำลังรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสายตาของเธอกำลังมองไปที่ฌอนที่นั่งอยู่บนโซฟาโดนเด่นเพียงหนึ่งเดียวในห้องอย่างวาดระแวงก่อนที่เธอจะเบนสายตาไปยังจุดที่อโลร่ายืนอยู่ ผู้หญิงที่เธอไม่คาดคิดว่าจะมาเจอเธอที่อีกครั้งที่นี่ หัวใจของเจนเต้นแรงราวกับถูกกระตุ้นด้วยสารเสพติดชนิดร้ายแรง เธอไม่สามารถเดาได้เลยว่าผู้ชายเลือดเย็นคนนี้กำลังวางแผนอะไรอยู่

“ดิฉันรู้สึกดีมากที่ได้พบคุณวันนี้คุณสจ๊วต” อโลร่า สวมชุดสูทสีขาวที่ถูกตัดเย็บให้ลงตัวกับเรือนร่างเครื่องประดับ และชุดที่เธอสวมใส่ไม่มีอะไรเป็นสิ่งบดบังเสน่ห์บนเรือนร่างนี้ อโลร่า รู้ดีว่าการที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้นั้นต้องมีอะไร และเธอเป็นประโยชน์ต่อเขา “หากมีอะไรที่ดิฉันพอจะช่วยได้บอกมาได้เลยค่ะ”

เจนที่สังเกตเห็นว่าการปฏิบัติของอโลร่าที่มีต่อฌอนมันช่างดูแปลกเล็กน้อยราวกับว่าฌอนเป็นผู้มีพระคุณหรือเจ้านายของเธอ…สิ่งที่เจนคิดสงสัยนั่นถูกต้องแล้วณอนเป็นบอสของ อโลร่า ช่างน่าสงสารที่หญิงสาวคนนี้เป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องนี้ เจนใช้เวลาสามปีในคุกหลังจากนั้นหลายสิ่งแทบจะทุกอย่างก็ถูกเปลี่ยนไปในช่วงสามปีนั้น

“เธอรู้จักผู้หญิงคนนี้?” ฌอนที่เบนหน้าไปที่เจนก่อนจะชี้ตัวเป้าหมายด้วยคางที่ถูกเชิดขึ้นหนึ่งครั้ง สีหน้าและท่าทางที่แสดงออกมาของอโลร่าดูไม่ใช่เรื่องน่ายินดีนักและเธอเหลือบมองไปที่เจนเป็นระยะ ใช่เธอจำผู้หญิงคนนี้ได้ เธอยังจำเธอได้เพียงแค่เห็นเพียงแค่แวบเดียว ผู้หญิงคนนี้ที่สร้างความประทับใจให้กับเธอ

อโรร่า ฉีกยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ผิดธรรมชาติ "คุณสจ๊วต เด็กคนนี้ทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าคะ? ได้โปรดอย่าเคืองใจเลย ดิฉันจะเป็นคนสั่งสอนเด็กคนนี้เองแทนคุณเอง”

เจนรับรู้ได้ว่าอโลร่าพยายามปกป้องเธอ เธอเคยคิดว่า อโลร่า ที่เธอรู้จักเป็นเพียงแค่คนที่เข้มงวดคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้สามารถจัดการเธอได้อย่างไม่รีรอแต่ทว่าจริงๆแล้ว อโลร่า กำลังพยายามที่จะปกป้องเธอจากณอน เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจและและเปี่ยมไปด้วยความขอบคุณ

อโลร่าสร้างความประหลาดใจให้กับเจนอีกครั้งนี่ถ้าไม่ใช่เพราะเจนเป็นคนที่ขยัน และตั้งใจทำงานเจียมเนื้อเจียมตัว และเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างไม่ต่างจากหุ่นยนต์ไม่เคยมีปัญหาใดๆรอดเข้ามาในหูเธอตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา หากแม้เธอขาดสิ่งใดต่อไปนี้เพียงข้อเดียวมีหรือที่คนอย่าง อโลร่า จะยอมเสี่ยงออกโรงปกป้องเธอคนนี้ อโลร่าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเจนถึงได้สร้างความไม่พอใจให้กับบุคลที่เธอควรจะล่วงเกินเป็นคนสุดท้ายของโลกใบนี้ ณอน สจ๊วต ควรเป็นชื่อสุดท้ายที่เธอจะทำ

ปฏิสัมพันธ์ที่มีอยู่บางเบาของหญิงสาวทั้งสองนั้นไม่ได้รอดพ้นจากดวงตาสีดำคมคู่นั้น

ดวงตาสีดำมรกรตของฌอนลึกขึ้นเมื่อมองไปที่อโลร่า “ใครเป็นคนจ้างงานเธอ”

ใบหน้าของอโลร่า ถอดสีทันที เหงื่อเม็ดใหญ่ที่ค่อยๆผุดออกมาเริ่มไหลเป็นทางจากหน้าผากเธอ

“หืม?” มีเพียงเสียงเข้มเงียบที่เอ่ยทักท้วงอีกครั้งก่อนที่เขาจะหันมาจ้องมองใบหน้าที่ซีดเซียวของ อโลร่า อย่างสงสัย

ชายคนนั้นนั่งไขว่ห้างบนโซฟาหนังตัวใหญ่สีน้ำตาลด้วยท่าทางที่ดูเป็นสุภาพบุรุษและสง่างาม “ อโลร่า ช่วยย้ายเธอไปที่แผนกพีอาร์”

อะไรนะนี่หูเธอฝาดไปหรือเปล่าเธอมองไปที่เขาอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน “คุณ..คุณกำลังพูดเรื่องอะไรคะ คุณสจ๊วต? ฉันไม่เเน่ใจ” พนักงานต้อนรับ? เจน ดันน์? หูของเธอมีปัญหาแน่ๆ

“ฉันบอกว่าในเมื่อเจน ดันน์เป็นคนขยัน และเป็นต้นแบบการทำงานที่ดีเธอจึงควรได้รับการเลื่อนตำแหน่งที่เหมาะสม” ฌอนวางขาลงขณะที่เขาพูดพร้อมกับยืนขึ้นพร้อมกับร่างกายกำยำที่ถูกสร้างมาอย่างดี สายตาเย็นชาของเขาถูกส่งไปถึงเจน

ริมฝีปากของเขากำลังยกขึ้นเพื่อพูดเหน็บ “อโลร่า เธอควรมองเห็นถึงความสามารถทั้งหมดของคนที่อยู่ภายใต้การดูแลก่อนที่เธอจะมอบหมายตำแหน่งให้พวกเขา…เธออาจไม่รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ คนนี้มีความสามารถแค่ไหน”

ร่างกายของเจนตอนนี้เธอได้กลายเป็นหินไปที่เรียบร้อย

น้ำเสียงของเขาที่ดูเหมือระงับความโกรธไว้บ้างแล้วถูกเอ่ยขึ้น “ย้ายไปที่แผนกพีอาร์ และนี่ถือเป็นคำขาด”