บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 15

เป็นเวลาสามตั้งแต่วันที่เจนถูกย้ายไปยังแผนกพีอาร์ เธอไม่สามารถทำเงินได้เลยแม้แต่สตางค์เดียวเธอเหลือบมองดูที่นาฬิกาขณะนี้เป็นเวลา23:07 นี่เป็นเวลาที่ธุรกิจที่นี่ทำเงินได้มากมายมหาศาลจากลูกค้า นั่นหมายถึงนี่เป็นโอกาสทองที่จะทำเงินของแผนกพีอาร์

ห้องแผนกพีอาร์ แทบจะว่างเปล่า มีผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เหลือค้างเพื่อนร่วมงานของเธอทุกคนในแผนกแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของพวกหล่อน ถ้าจะให้พูดตามตรงสมาชิกทุกคนที่นี่มีรายได้ที่ค่อยข้างสูงเนื่องจากลูกค้าส่วนใหญ่เป็นไฮโซ นักการเมือง หรือผู้มีอิทธิพลทางสังคมมาใช้บริการ พวกเขามักจะเจียดเศษเงินนั่นแบ่งปันให้กับหญิงสาวเหล่านี้

เจนอยู่ที่นี่ได้เพียงสามวันเท่านั้น เธอได้ยินมาว่า เจนนี่ ผู้หญิงที่กำลังตามจับ ท่านโซรอสที่บันใดก่อนหน้านี้ได้คุยโอ้อวดเมื่อวันก่อนว่านักธุรกิจหนุ่มใจกว้างคนนี้ปรนเปรอเธอแค่ไหนจากการที่เธอได้ทิปห้าหมื่นจากเขาภายในคืนเดียว

สิบคูณห้าหมื่นจะได้ห้าแสน ถ้าร้อยเท่าของห้าหมื่นจะเป็นห้าล้าน....วิธีนี้เธอจะสามารถสนองความต้องการของผู้ชายคนนั้นได้ และในที่สุดเธอจะได้รับอิสระที่เป็นของเธอเสียที

ช่างมันเถอะเจนส่ายหัวให้กับความคิดนั้น...นั่นมันเจนนี่ ไม่ใช่เธอ ณอนพูดไว้ว่าเธอสามารถทำตัวน่าเกลียดแกล้งเป็นใบ้หรือทำตัวน่าสงสารแค่ไหนก็ได้ แต่ตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะทำเรื่องน่าสมเพชนั่นด้วยซ้ำ

“เจน ตามฉันมา” ประตูถูกเปิดออกจากภายนอก เจนมองตรงไปที่ต้นเสียงนั้น

“อโลร่า” เจนลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามเธอไปในทันทีไม่มีแม่แต่ข้อโต้แย้งหรือคำถามใดๆ

“นี่เธอไม่คิดจะถามจริงๆ หรอว่ากำลังจะไปที่ไหน” อโลร่าเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะพูด

“เธอเดินตามจะมาโดยไม่ถามอะไรสักคำ? ถ้าหากว่าฉันกำลังจะขายเธอล่ะ?

เจนได้แต่หัวเราะ “ฉันไม่มีค่ามากพอที่จะถูกขายหรอก”

การที่ผู้หญิงคนนี้หัวเราะออกมาอย่างราบรื่น ในขณะที่พูดว่าตัวเองไร้ค่านั้นทำให้หัวใจของอโลร่าบีบแน่นตลอดระหว่างทางที่เจนเดินตามเธอมาเพียงเวลาไม่นาน อโลร่ากลับคืนสู่โหมดปกติ เธอพาเจนเข้าไปในห้องลองชุดก่อนจะยื่นบางอย่างให้กับเธอนั่นคือชุดตัวตลกอัปลักษณ์ “สวมชุดนี้ซะ”

เจนได้หลับตาลงกระพริบมันถี่ขึ้น ชุดนี้ทำให้ทำให้เธอรู้สึกร้อนราวกับโดนไฟลวกที่มือ “อโลร่า นี่คือ...”

สายตาของอโลร่าที่มองเจนด้วยความเห็นใจ “เฮ้อ...ใส่ไปเถอะน่า นี่เป็นคำสั่งของคุณสจ๊วต” อโลร่าชี้ไปที่ชุดที่อยู่ในมือของเจน “และชุดนั่นคุณสจ๊วตก็เป็นคนส่งมาที่นี่”

เธอมองไปที่เจนด้วยสายตาที่ค่อนข้างกังวลเธอยังคิดอีกว่าถ้าเจนปฏิเสธเธอจะหาคำพูดไหนมาเกลี้ยกล่อมดี แต่การกระทำผู้หญิงตรงหน้าขจัดความกังวลนั้นของเธอทิ้งไป เจนก้มหัวลงสวมใส่ชุดคอสตูมนั้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาโดยไร้คำพูดใดๆ

ตอนนี้เจนอยู่ในชุดคอสตูมตัวตลกเป็นที่เรียบร้อย อโลร่าเรียกคนให้มาแต่งหน้าให้เธอ เจนได้แต่นั่งเงียบๆจ้องมองไปที่กระจก เธอมองเห็นใบหน้าของตัวเองที่เริ่มเปลี่ยนไปคล้ายตัวตลกมากขึ้นทุกที

ที่หน้าของเธอมีจมูกสีแดง และปากถูกวาดด้วยลิปสติกขนาดใหญ่แยกออกเป็นรอยยิ้มใบหน้าของเธอถูกแต่งไปด้วยสีสันจนเธอแทบจำตัวเองไม่ได้

อโลร่าเองรู้สึกถึงความไม่สมเหตุสมผลเป็นอย่างมากในขณะที่เธอพาเจนขึ้นไปชั้นหก

“ถึงแล้ว เข้าไปสิ ข้างในนั้นมีบรรดาคุณชายที่มาจากเมืองหลวง พวกเขาไม่มีอะไรจะทำที่นั่นอีกแล้วกับเมืองที่น่าเบื่อ การมาที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ครั้งนี้ของพวกเขาคือการมาดูตัวตลกของจริง” เหมือนว่าอโลร่าจะรู้ตัวว่าเธอพูดมากเกินไป เธอลืมตัวทุกครั้งในขณะที่ทำงาน เธอมักจริงจังกับการต้อนรับผู้มาเยือนเสมอ เธอกำลังลืมบางอย่างไป เพราะหากเป็นคนอื่นเธอคงไม่สนใจความรู้สึกขนาดนี้ “เจน..”

ประโยคที่ยังไม่สมบูรณ์ของอโลร่าถูกเจนขัดขึ้น “ฉันต้องการเงินห้าล้านนั่น อโลร่า ขอบคุณมากสำหรับโอกาสนี้”

อโลร่าหยุดอยู่นอกห้องเธอพยายามที่จะข่มอารมณ์ของตัวเองให้สงบลงก่อนยกมือขึ้นเคาะประตูพร้อมผลักเจนเข้าไปข้างใน ณ ตอนนี้อโลร่าเองได้สวมรอยยิ้มจอมปลอมนี้อย่างมืออาชีพเธอจะจริงจังขึ้นเมื่ออยู่ในระหว่างปฏิบัติงาน “คุณสจ๊วต คะตัวตลกมาถึงแล้ว”

เจนเงยหน้าขึ้นอย่างงรวดเร็ว...ทำไมเขาอยู่ที่นี่เธอคิดว่าจะมีเพียงเหล่าคุณชายจากเมืองหลวงเท่านั้น!

ไม่! ณอนเองก็อยู่ที่นี่ด้วย!! เขาตั้งใจที่จะทำแบบนี้ เขาต้องการที่จะเห็นว่าเธออับอายตัวเองแค่ไหน! เขาอยากเห็นเธอทุกข์ทรมาน!!

“มาสิ ตัวตลกมาทำให้ฉันหัวเราะที” เด็กผู้ชายตัวโตที่นั่งอยู่บนโซฟากำมะยี่สีดำได้เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางที่มั่นใจ เขาสวมเสื้อเชิ้ตลายทางสีดำตัดขาวคู่กับกางเกงยีนสกินนี่ มีเครื่องประดับเป็นสร้อยคอสีเงินวาววับภาพลักษณ์ของเขาบ่งบอกถึงความเป็นฮิปฮอป