บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 161

เจนมองไปบนท้องฟ้า ฝนกำลังจะตก

เธอลุกขึ้นยืน หันหลังและเดินเข้าไปในบ้านอย่างเงียบ ๆ

คุณซัมเมอร์สมองด้วยความไม่เชื่อขณะที่เจนลุกขึ้นยืนและจากไปโดยไม่มีคำพูดอะไรเลย

เขาอาจจะไม่ยอมแพ้และไล่ตามเธอ อย่างไรก็ตามคำพูดที่พูดกับเขาในบ่ายวันนี้โดยชายที่เขารับใช้มาทั้งชีวิตยังคงก้องอยู่ในหูของเขา

การแสดงออกของคุณซัมเมอร์เปลี่ยนไปซ้ำ ๆ

นายท่านกำลังปกป้องเธอ เห็นได้ชัดว่าถ้าเขาไม่สามารถเผชิญหน้ากับเจนอย่างสงบได้ วิธีเดียวก็คือย้ายเขากลับไปที่ฝั่งของนายท่านเก่า นายท่านยังบอกว่าจะให้เงินเขาเยอะ ๆ

เงินทั้งหมดนั้นจะทำให้ลูกสาวของเธอกลับมามีชีวิตได้หรือไม่?

นายท่านกำลังปกป้องผู้หญิงคนนี้แบบนั้นจริงๆ!

หลังจากที่เจนเข้ามาในบ้านแล้วในที่สุดเธอก็รู้สึกไม่สบายใจที่มีคนจ้องมองเธอด้านหลังของเธอจนหายไป

ทันทีที่เธอเข้าไปในบ้านเธอ รู้สึกว่าพลังงานของเธอหมดไปจากเธอ

เธอไปดูที่บ้าน…มันยากที่จะจินตนาการว่าชีวิตของเธอจะลำบากแค่ไหนต่อจากนี้

ความขัดแย้งระหว่างพ่อของโรซาลีนและเธอในวันนี้จะไม่จบลง หลังจากการสนทนาเพียงครั้งเดียว

เธอส่ายหัวเขย่าความคิดที่ยุ่งเหยิงทั้งหมดที่อยู่ในด้านหลังของหัว ...

…

ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง ในห้องอาหารชายและหญิงนั่งอยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหารค่ำด้วยกันในความเงียบ

อาหารที่อยู่ตรงหน้าของเธอมีกลิ่นหอมและดูดี แต่เธอไม่อยากอาหารเลย

เธอแทบจะไม่ตักข้าวขาวสองคำเข้าปากเมื่อตะเกียบคู่หนึ่งเข้ามาในสายตาขณะที่พวกมันวางชิ้นเนื้อลงในชามของเธอ

เมื่อเห็นลูกชิ้นในชามของเธอเจนก็ไม่ปฏิเสธ

อย่างไรก็ตามเมื่อเธอหยิบข้าวขาวใส่ปากเธอก็สามารถหลีกเลี่ยงลูกชิ้นเนื้อนั้นได้โดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ

ในโลกนี้บางทีฌอนคนเดียวอาจเปลี่ยนคำพูดของความห่วงใยและความอบอุ่นให้กลายเป็นคำสั่งได้

คุณซัมเมอร์สเตอร์ยืนอยู่ข้าง ๆพวกเขา มือที่วางไว้ข้างหลังของเขาอย่างเหมาะสมถูกกำหมัดแน่น

เขายังจำรายละเอียดที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ได้เป็นอย่างดี!

แล้ว… โรซาลีนล่ะ?

โรซาลีนเป็นใครสำหรับเขา?

โรซาลีนยังคงอยู่…ในใจของนายท่านหรือไม่?

ถ้านายท่านจำโรซาลีนไม่ได้อีกแล้วโรซาลีนก็จะน่าสงสารเกินไปใช่ไหม

ไม่ สิ่งนี้จะต้องไม่เกิดขึ้น! ประกายเย็นยะเยือกเปล่งออกมาจากส่วนลึกของดวงตาของคุณซัมเมอร์ เขาจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้น!

เขาต้องดำเนินการอย่างฉับไว และรวดเร็ว!