บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 206

เป็นเวลากว่าห้าวันแล้ว!

ชายในห้องทำงาน ได้รับความรู้สึกหนาวเย็นอย่างมาก

อย่างที่เขาคาดไว้ไมเคิลไม่ได้ไร้เดียงสา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะหลงทางเช่นกัน ดอสแอบสะกดรอยคามและจับตาดูไมเคิลตลอดเวลา เขาเฝ้าดูและพบคนขับแท็กซี่ที่พาเจนมาที่หางโจว หลังจากนั้นเขาก็หยุด

ไมเคิล ลูเธอร์ เดินตามความคิดแบบเดียวกันกับฌอน

ฌอนดึงริมฝีปากของเขาเป็นรอยยิ้มที่น่าขัน…ในตอนนั้นพวกเขาทั้งหมดมีส่วนร่วมในเหตุการณ์บางคนตั้งใจและคนอื่น ๆ แค่บังเอิญ ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ลงเอยด้วยการเป็นลูกแกะบูชายัญในสงครามที่พวกเขาต่อสู้ เธอจึงถูกโยนเข้าไปในกรงเหล็กนั้น

ในตอนนี้ดูเถิด เธอสามารถหลอกทุกคนได้แบบเงียบ ๆ

“เก่งจัง ที่รัก” เขายิ้มให้ตัวเองอย่างขมขื่น

ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา"

“ฉันเองค่ะ นายท่าน” ผู้มาเยือนคืออโลร่านั่นเอง

เสียงกรอบแกรบจากระยะไกลเดินเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ และมีเงาดำค่อย ๆ เคลื่นตัวมาที่เธอ ดวงตาของอโลร่ากระตุกและเธอไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะมาที่นี่เธอรู้อยู่แล้ว ว่านี่จะไม่ใช่การประชุมที่สงบสุข เธอยังลังเลสงสัยว่าควรจะบอกความจริงกับเขาดีหรือไม่

ในท้ายที่สุดเจนก็เหมือนคนที่เธอเคยเป็นมาก่อน เรื่องราวของเจนก็เหมือนกับเรื่องราวในอดีตของเธอ

เธออยากจะช่วยผู้หญิงโง่ ๆ คนนั้นให้รอดพ้นอย่างสุด ๆ เช่นเดียวกับที่เธอต้องการช่วยเธอจากอดีตที่โง่เขลานั้น

ใครก็ตามที่รู้เรื่องราวในอดีตระหว่างผู้หญิงโง่ ๆ กับผู้ชายคนนี้ จะสามารถให้อภัยเขาได้อย่างไร? หลังจากทั้งหมดที่เขาทำกับเธอ?

แม้แต่อโลร่าก็ไม่สามารถฝืนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอ และเลือกที่จะให้อภัยผู้ชายคนนี้เพียงเพราะเขาเหนือกว่าเธอ เธอไม่ใช่เจน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถให้อภัยความผิดพลาดของเขาในนามของเธอได้ แม้ว่าเธอจะเป็นเจนเธอก็ไม่มีทางปล่อยมันไปได้เลย!

นั่นคือทั้งหมด!

“บอกฉันทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ”

ตอนนั้นเองที่เขาตระหนักได้ เธอจากไปอย่างไร้ร่องรอย แต่เขาไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการได้ว่าเธอหายไปไหน

เขาทรมานอันธพาลพวกนั้นจนตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้!

แตรรถบีบสองครั้งที่ชั้นล่าง เขามองลงไปและเห็นคนกำลังลงจากรถ เขาหยุดชั่วคราว…นั่น?

ชั้นล่างพ่อบ้านโอ้คส์ทักทายผู้มาเยือนอย่างสุภาพ “คุณเป็นใครครับ?”

“บอกเจ้านายของคุณว่า ไฮด์ โซรอส มาเยี่ยม”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้น เสียงเย็นเยียบก็ขัดจังหวะเขา

“ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้น ฉันอยู่ที่นี่แล้ว” ฌอนยืนอยู่ที่บันได “เข้าประเด็นเลย ทำไมนายถึงมาที่นี่ ไฮด์ โซรอส?”

“ฉันมาที่นี่ เพื่อหัวเราะเยาะนาย”