บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 22

พระอาทิตย์กำลังตกดินแสงระเรื่อของพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาภายในห้อง

อโลร่า ลุกขึ้นยืนจ้องมองอย่างอ่อนโยนไปที่เตียงในโรงพยาบาล ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงดูป่วยและหน้าซีดเธอนอนขดตัวหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม ภายใต้แสงอุ่น ๆ ของพระอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องมาที่เธอ

ในขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไป ทันใดนั้นเจนก็ลืมตาขึ้นมาบนเตียงและพึมพำว่า

“ อโลร่า ฉันต้องการที่จะชำระหนี้ของฉัน แต่ฉันไม่มีอะไรอื่นนอกจากตัวของฉันเอง ฉันจะจ่ายคืนด้วยตัวเองได้ไหม?”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็หลับตาและหลับไปอีกครั้ง

ราวกับว่าหัวใจของ อโลร่า ถูกเข็มทิ่มแทง อารมณ์ของเธอค่อนข้างซับซ้อนและสับสน

เจนเพ้อขณะนอนหลับ แม้กระทั่งยามหลับเธอก็ไม่สามารถลืมเรื่องหนี้ของเธอได้เลย…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อโลร่า ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าคนแบบนี้จะทำบางสิ่งบางอย่างที่เลวร้ายได้ลง

เจนบอกว่าทุกคนด่าเธอเรียกเธอว่าน่ารังเกียจ…เจนน่ารังเกียจอย่างนั้นหรือ? ถ้าเจนน่ารังเกียจใครหลาย ๆ คยในโลกใบนี้จะมีความน่าเคารพในเรื่องการตอบแทนบุญคุณได้เท่าเธอกัน?

ผู้หญิงโง่ ๆ คนนี้ภูมิใจมากที่ได้รับความเชื่อใจจาก อโลร่า!

ถ้าเป็น อโลร่า เธอคงจะร้องไห้กับตัวเองเมื่อเธอต้องอยู่คนเดียวต่อสู้ลำพัง และเธอก็คงคิดที่อยากจะตายด้วยซ้ำ ในทางกลับกันเจนผู้หญิงโง่คนนี้ก็รับมันทั้งหมดอย่างเข้มแข็งโดยไม่พูดไม่บ่นอะไรซักคำ

คนอื่น ๆ บอกว่าเจนได้ขายศักดิ์ศรีของเธอเพื่อหาเงินจำนวนนั้น แต่เธอก็มอบทั้งหมดนี้ให้กับ อโลร่าโดยไม่ลังเลแม้ซักนิด คนอื่นอาจไม่รู้ แต่ อโลร่า รู้ว่า ... ผู้หญิงโง่คนนี้ขายศักดิ์ศรีของเธอไม่ใช่เพื่อเงิน แต่เพื่อเสรีภาพ

ชายคนนั้น ฌอน สจ๊วต ได้ขังเสรีภาพของผู้หญิงโง่คนนี้ไว้เบื้องหลังเงินห้าล้านเหรียญนั้น

ห้าล้านเป็นเพียงตัวเลขทางคณิตศาสตร์สำหรับเธอในตอนนี้ และตัวเลขนั้นคือโซ่ที่มัดตัวของเธอไว้แน่น

ตอนนี้เจนผู้หญิงโง่คนนั้นกำลังใช้กำลังทั้งหมดเพื่อพยายามที่จะหลุดพ้นจากโซ่ตรวนเหล่านั้น

เธอเหมือนไข่ในหินที่พยายามจะทุบหินเพื่อที่จะออกมาข้างนอก เธอรู้ว่าเธอจะออกมาอย่างสะบักสะบอม แต่เธอก็กระแทกศีรษะโดยไม่ลังเล ... คุณสจ๊วต คุณอาจจะทำเกินไปหรือไม่? '

เวลากลางคืนกำลังจะมาถึง อโลร่า จึงรีบกลับไปที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์

ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในห้องทำงานของเธอ ...

"เธออยู่ที่ไหน?"

"คุณชาย สจ๊วต? คุณหมายถึงใคร” อโลร่าไม่คาดคิดว่าฌอนจะปรากฏตัวในห้องทำงานของเธอในวันนี้ อีกทั้งเขายังนั่งรอเธออยู่ข้างใน

“ เจน ดันน์ อยู่ที่ไหน?”

เขาไม่ควรพูดถึงเจนเพราะการเอ่ยชื่อของเธอมาก ๆ ทำให้อารมณ์ของอโลร่าลุกเป็นไฟ

อย่างไรก็ตามนั่นคือเจ้านายของเธอคนที่เธอคุยด้วยอยู่เบื้องหน้า และเขาก็เป็นบุคคลที่โหดเหี้ยมอำมหิต ไม่ว่าเธอจะคิดยังไงกับเขา เธอก็ไม่สามารถที่จะแสดงมันออกมาได้

เธอเก็บกลืนความโกรธลงและพูดอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจว่า“ วันนี้เจนลาค่ะ”

“ เรียกเธอมาที่นี่” ชายบนโซฟาพูดอย่างใจเย็น “ ใครบอกว่าเธอจะสามารถลางานได้? เธอมีรายได้ห้าล้านหนิ”

อโลร่า กัดฟันแน่นพรางเอ่ย“ คุณ สจ๊วต! เจนกำลังป่วยหนัก!”

“ โอ้? คุณกำลังโกรธฉันเหรอ?”

“เปล่าค่ะ” การแสดงออกของ อโลร่า เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและเธอรีบพูดว่า“เจนทรุดหนักที่หอพักของพนักงานเมื่อคืนนี้ ถ้าฉันไม่พบเธอในเวลานี้เธอคงจะกลายเป็นศพไปแล้ว อุณหภูมิของเธออยู่ที่ 42 องศาเซลเซียสเมื่อรถพยาบาลพาเธอไปโรงพยาบาลและหมอบอกว่าเธอจะเสียชีวิตถ้าเธอไปถึงที่นั่นช้ากว่านี้อีกนิด”

มีบางอย่างจุดประกายในใจของฌอน เมื่อเขาได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นป่วยหนัก รูม่านตาสีดำของเขาก็ขยายขึ้นเล็กน้อย

หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที… ฌอนกระโดดขึ้นยืนอย่างกะทันหันร่างสูงโปร่งของเขายืดตัวกลางอากาศ

จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าออกจากห้องทำงานของอโลร่าโดยไม่ได้พูดอะไร เมื่อเขาเดินผ่าน อโลร่า เขาถามว่า“ โรงพยาบาลไหน?”

“เอ่อ…คุณ สจ๊วต คุณกำลังคิดที่จะทำอะไรคะ?”

อโลร่า พูดต่อ“ เธออยู่ที่โรงพยาบาลเฟิร์สพีเพิล' ห้อง 7012” เธอต้องการให้เจนพักฟื้นในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ และเจนก็มีสภาพค่อนข้างแย่มาก ๆ ในตอนนี้ แพทย์ยังบอกอีกว่าเธอจะต้องหยุดพักผ่อนเป็นเวลาหลายวันหากเธอต้องการที่จะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและหายจากอาการป่วย นั่นคือเหตุผลที่ อโลร่า ตัดสินใจที่จะไม่เก็บค่าใช้จ่ายในการรักษาตัวและค่าห้องพักที่โรงพยาบาลทั้งหมดกับ เจน

อโลร่าเฝ้ามองฌอนขณะที่เขาออกจากห้องไป แต่ทันใดนั้นเธอก็เรียกเขา "คุณ สจ๊วตฉันเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลและเธอเพิ่งจะหลับไปเมื่อตอนที่ฉันออกมาค่ะ" สิ่งที่เธอหมายถึงคือฌอนไม่ควรไปที่นั่น เธอเกรงว่าเขาจะไปรบกวนการพักผ่อนของเธอ