ทันทีที่ประตูเปิดออก ความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเจนก็ถูกเช็ดทำความสะอาด สิ่งที่เกิดขึ้นบนใบหน้าของเธอคือรอยยิ้มที่สดใสและแพรวพราวแทน
เอลิออร์ยืนพิงหน้าต่าง เขาหันศีรษะไปด้านข้างเมื่อประตูเปิดออก สิ่งที่เขาเห็นคือเจนยิ้มแพรวพราว เขาถึงกับผงะ ความโกรธพุ่งผ่านเขา อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาถัดมาความโกรธในใจของเขาก็หายไป
"เข้ามาสิ" เขาถอนหายใจในใจ เธอไม่รู้แน่นอนว่าในแวบแรกรอยยิ้มบนใบหน้าของเธออาจดูสดใส แต่เมื่อมองในครั้งที่สองมันดูลังเล เมื่อมองแวบที่สามมีความเจ็บปวดอย่างมากในนั้น
ผู้หญิงคนนั้นยังคงยืนอยู่ข้างประตูไม่ขยับ
เอลิออร์หันกลับและเดินไปหาเธอ ทันใดนั้นเขาก็เหยียดแขนยาว ๆ ของเขาออก และจับเธอไว้โดยดึงเธอเข้าไปข้างใน "หยุดยิ้มเขาจะไม่เห็นมัน"
รอยยิ้มของหญิงสาวยังคงอยู่บนใบหน้าของเธอ
"กระสุนยิงเข้าที่หัวใจ ห่างจากหัวใจของเขาไม่ถึงสองเซนติเมตรเอง”
“หลังเกิดเหตุ เขาถูกส่งตัวไปมาโรงพยาบาลทันทีเพื่อรับการช่วยเหลือฉุกเฉิน”
“หลังจากแปดชั่วโมงของการช่วยเหลือฉุกเฉิน เขาถูกพาออกจากห้องผ่าตัดและส่งตรงไปยังห้องผู้ป่วยหนัก”
“เราสามารถรักษาเขาได้ แต่สภาพของเขาก็ไม่ได้ดูดีมากนัก”
“อาการของเขาดูไม่ดีหรอ…ถึงขนาดไหน?”
เอลิออร์มองผู้หญิงตรงหน้าเขาจากระยะใกล้ เพียงเพื่อจะรู้ว่าผิวที่ดีของเธอนั้นซ่อนอยู่ภายใต้แป้งหนาและลิปสติกสีแดงสด ดังนั้นเขาจึงตั้งใจสังเกตบริเวณใต้ดวงตาของเธอ แป้งหนาใต้ตาของเธอแทบจะไม่สามารถปกปิดรอยคล้ำที่อยู่ข้างใต้ได้เลย
เขาไม่ตอบทันที เขาเปิดม่านออก และด้านหลังของเขาก็เต็มไปด้วยความสยดสยอง
เจนไม่เคยเห็นฌอนเป็นแบบนั้น ท่อหลาย ๆ ชนิดถูกติดอยู่กับร่างกายของเขา และมีเครื่องมือหลายชนิดวางอยู่ข้าง ๆ ลำตัวของเขา เขานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเงียบ ๆ โดยไม่มีสัญญาณของความมีชีวิตชีวาเลย
เสียงดังฟังชัดของเอลิออรืดังก้องอยู่ในหูของเธอ "อย่างที่คุณเห็น เขาไม่สามารถอยู่รอดได้หากไม่มีสิ่งเหล่านี้ช่วยในตอนนี้”
“เขาจำเป็นต้องพึ่งพาสิ่งเหล่านี้ เพื่อตรวจสอบสัญญาณชีพตลอดเวลา”
“ก่อนที่คุณจะมาถึง เขาได้รับการรักษาช่วยเหลือฉุกเฉินมาแล้วห้าสิบครั้ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...