บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 270
สรุปบท บทที่ 270 เขาเป็นเด็กอายุแปดขวบ: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ตอน บทที่ 270 เขาเป็นเด็กอายุแปดขวบ จาก บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 270 เขาเป็นเด็กอายุแปดขวบ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายRomance บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย ที่เขียนโดย ฉี แม่น้ำสายเก่า เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
"ฌอนทำไมนายถึง ... " เอลิออร์เอ่ยขึ้นในทันที เขาเอื้อมมือไปหาผู้ชายบนเตียง
“อย่าแตะต้องฉัน!” คนบนเตียงพยายามถอยห่างออกไป เรย์เดินเข้ามาหาเขา กลัวว่าบาดแผลจะเปิดออก
“ฌอน อย่าขยับเยอะสิ! ระวังบาดแผลของนายหน่อย”
คราวนี้ชายคนนั้นมีปฏิกิริยาดุเดือดมากขึ้น เขายังโบกมือของเขาที่มีสายน้ำเกลือติดอยู่ให้กับเรย์ที่พยายามจะเข้ามาใกล้เขา
“ฌอน เกิดอะไรขึ้น? ฉันเอง! ฉันไง! เรย์!”
เอลิออร์คว้าเรย์ที่พยายามเข้าใกล้ฌอน "ใจเย็น ๆ มีบางอย่างผิดปกติกับฌอน”
"คุณคือใคร? ออกไป! ออกไป!" เขาพูดเหมือนเด็ก ๆ เขามองไปที่ผู้คนรอบ ๆ เตียงของเขาด้วยความกลัวและสยองขวัญ ทันใดนั้น เมื่อเขามองไปที่ผู้หญิงคนเดียวในห้องเขาก็ชะงัก
ในวินาทีต่อมาเขาไม่สนใจท่อและสายระโยงระเยงทั้งหมดที่อยู่บนตัวของเขา เขาโผเข้ากอดเจนต่อหน้าทุกคน และพูดด้วยน้ำเสียงที่เสียใจอย่างยิ่ง“ พี่สาว ผมกลัว”
เจนตัวแข็งทื่อ เธอรู้สึกตึงเครียดมาก เมื่อก้มศีรษะลงและมองไปที่ชายที่ขอความช่วยเหลือในอ้อมแขนของเธอ
ไม่ใช่เพียงแค่เธอ ทุกคนในห้องก็งุนงงด้วยเช่นกัน พวกเขายืนนิ่งขณะดูฉากแปลก ๆ นี้
“นั่นคือ…ฌอนหรอ?” เรย์ถามคำถามที่ทุกคนสงสัย ด้วยน้ำเสียงที่งุนงง
เอลิออร์พยักหน้า เขาตะโกนขึ้น “เร็วเข้า! แจ้งศาสตราจารย์ลัช”
ศาสตราจารย์ลัชเป็นแพทย์ที่ดูแลเคสของฌอน
“พี่สาว ขอให้พวกเขาออกไปได้ไหม?”
เจนมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอน ดวงตาของเขาเหมือนเด็กที่หวาดกลัว เธอสังเกตเห็นว่าปลายเสื้อของเธอถูกเขาจับไว้แน่น ปฏิกิริยาของเธอแสดงออกมาอย่างช้า ๆ ‘นี่หรอ…ผู้ชายคนนั้น”
ศาสตราจารย์ลัชเข้ามาในห้อง เขาสังเกตว่าอาการคนไข้นั้นไม่ปกติ ชายบนเตียงไม่ยอมให้หมอตรวจเขา เขาคอยเอาแต่จับเจนไว้ตลอด มือของเขาจับมุมเสื้อของเจนแน่น
ศาสตราจารย์ลัชรู้สึกทำอะไรไม่ถูก "คุณชายสจ๊วตไม่ให้ความร่วมมือเลย”
ทุกคนมองไปที่เจนหลังจากที่เขาพูดแบบนั้น ใบหน้าของเจนเปลี่ยนไป ไม่มีประโยชน์ที่จะมองมาที่เธอ ถ้าเขาเป็นคนที่ไม่ยอมให้ความร่วมมือใช่ไหม?
เห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านี้เป็นคำปลอบโยน เอลิออร์อยู่ในอายุรกรรม เมื่อผู้ป่วยมีอาการนี้บางทีอาการเหล่านี้อาจจะดีขึ้นในหนึ่ง หรือสองเดือน อาจจะสาม ถึงห้าปี หรืออาจนานกว่านั้นก็เป็นได้
“สิ่งที่น่ายินดีที่สุดในตอนนี้ก็คือคือคุณชายสจ๊วตนั้นฟื้นตื่นขึ้นนมาแล้ว สัญญาณชีพทั้งหมดของเขาเป็นปกติดี”
ศาสตราจารย์ลัชพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
เจนมองผู้ชายบนเตียง มีการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าที่คุ้นเคยของเขา เขาดูระมัดระวังเหมือนเด็กที่เพิ่งทำอะไรผิดพลาดไป
“พี่สาว ผมทำให้เขาโกรธหรือเปล่า?”
คอของเจนแห้งผาก เธอส่ายหัวในขณะที่รู้สึกซับซ้อนสับสนมึนงงมาก ๆ
“แล้วทำไมคุณถึงดูไม่มีความสุขเลย?”
คำพูดของเขาไร้เดียงสาเหมือนเด็ก ในขณะนี้เจนหันหน้าหนีด้วยท่าทางที่เหมือนกำลังแบกรับเรื่องหนัก ๆ เอาไว้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...