"เอลิออร์นายแน่มากที่ถามคำถามนี้!"
เรย์ซึ่งเป็นตัวก่อกวนอยู่ตลอดเวลา ไม่สามารถหยุดตัวของเขาเองที่กำลังสั่นได้ ในขณะที่เขามองไปที่เอลิออร์
“ อะแฮ่ม อะแฮ่ม! เอ่อ เอลิออร์ดูเหมือนว่าธุระของเราจะเสร็จแล้วนะ ฉันเริ่มหิวแล้วหล่ะไปหาอะไรกินกันเถอะ”
‘ไปกันเถอะ รีบไปก่อนที่ ฌอน สจ๊วตจะจะแปลงร่าง… ’ เรย์คิดกับตัวเองพรางทำตัวเร่งรีบ
จริง ๆ เอลิออร์เองก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง ฌอน สจ๊วต กับ เจน ดันน์ อยู่แล้วหนิ?
เจนฆ่าโรซาลีน แม้ว่าเธอจะเคยเป็นทายาทของครอบครัว ดันน์ ในช่วงเวลานั้น แต่ ฌอน ก็สามารถจับเธอเข้าคุกได้สมความตั้งใจ ในที่สุดเธอก็ออกจากคุกแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอไป
ใคร ๆ ก็รู้ว่า ฌอน สจ๊วต เกลียดเจนดันน์มากแค่ไหน
เอลิออร์ ไวท์ นั้นทั้งเก่งและไหวพริบดีมาก เขาจะโง่ถึงขนาดถามคำถามแบบนั้นออกมาได้ยังไง?!
เอลิออร์ นิ่งไม่ไหวติงมีรอยยิ้มเผยที่ริมฝีปากของเขาขณะที่เขาพูดต่อ“ นายอยากรู้อะไรไหมฌอน?” จู่ ๆ เขาก็ชี้ไปที่ผู้หญิงบนเตียง “ นายอยากรู้ความลับของเธอไหม?”
เขาเป็นหมอที่ค่อนข้างเก่งและมีชื่อเสียง
หากเขาไม่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใด ๆ ในระหว่างการตรวจสุขภาพก่อนหน้านี้ เขาก็ควรจะลาออกจากการเป็นแพทย์ซะตั้งแต่วันนี้
ชายข้างเตียงหรี่ตาและมองไปที่เอลิออร์อย่างใจเย็นก่อนพูดเพียงสองคำห้วน ๆ “ ไม่อยาก”
ความลับของผู้หญิงคนนี้? ... แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความลับ แต่เขาก็น่าจะเป็นคนแรกที่รู้ไม่ใช่เอลิออร์ ไวท์!
อารมณ์ของเขาพุ่งพล่านอย่างอธิบายไม่ถูก ผู้หญิงคนนี้สนิทกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขาจริง ๆ หรือ?
“ พวกนายหิวไม่ใช่หรอ ลงไปชั้นล่างแล้วหาอะไรกินซะ”
เขาบอกให้เพื่อนทั้งสองของเขาออกไป ด้วยน้ำเสียงเย็นชา เอลิออร์ กระพริบตาพรางพูด “ เฮ้ สจ๊วต ทำไมนายหยาบคายได้ขนาดนี้? นายกำลังไล่พวกเราออกไปหลังจากพวกเราหมดประโยชน์แล้วอย่างนั้นหรือ?”
“ ไปกันเถอะเอลิออร์” เรย์รีบลากเอลิออร์ออกจากห้อง พร้อมกับดันตัวเขาเข้าไปในลิฟต์
"นายทำอะไรเนี่ย?" เอลิออร์กลอกตาไปที่เรย์ในลิฟต์ “ ถ้านายต้องการออกมา นายก็ออกมาคนเดียวได้ ทำไมนายจะต้องลากฉันออกมาด้วย?”
การที่ เอลิออร์ ตะคอกใส่เขาทำให้ เรย์ เริ่มตะคอกกลับไปเช่นกัน “ เฮ้ ไวท์ นายรู้ไหมว่าตอนนี้นายกำลังเนรคุณอยู่? ที่ฉันลากนายออกมาเนี่ยมันก็เป็นผลดีกับตัวนายเองนะ”
“เอ่อ ฉันหมายถึงนายบ้าไปแล้วหรืออย่างไร? ทำไมถึงพูดอะไรแบบนั้นต่อหน้า ฌอน สจ๊วตได้? นายกำลังบอกว่าเขาตกหลุมรัก เจน ดันน์นะ!
"นายจะบ้าหรือเปล่า? นั่นคือ ฌอน สจ๊วต! และเจน ดันน์!
“ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนั้นไม่ใช่เรื่องที่นายจะเอามาล้อเล่นได้นะ นั่นมันมีค่าเท่ากับชีวิตที่เสียไปของ โรซาลีน นะ เอลิออร์!
“นายไม่รู้ว่าฌอนเกลียดเจนมากขนาดไหนจริง ๆ หรอ? เขาโยนเธอเข้าคุกแบบไม่ไยดี และ ครอบครัว ดันน์ ไม่แม้แต่จะกล้าพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ซักคำเดียว แล้วดู เจน ดันน์ ตอนนี้สิ สภาพเธอดูเหมือนผู้หญิงที่ภาคภูมิใจในตัวเองอย่างที่เธอเคยเป็นเมื่อสามปีก่อนหรอ?”
“ในตอนนั้น คุณหนูดันน์เป็นดั่งดอกกุหลาบที่หยิ่งผยอง เบ่งบานเต็มไปด้วยความมั่นใจ หนุ่มน้อยใหญ่ทุกคนในเดอะบันด์รู้ดีเกี่ยวกับความมั่นใจและแข็งแกร่งของเธอ หนำซ้ำพวกเขายังตกหลุมเสน่ห์ของเธอง่าย ๆ เพียงแค่ได้พูดคุยไม่กี่คำกับคุณหนูดันน์ผู้ยิ่งใหญ่ ... แล้วดูตอนนี้ เจน ดันน์ นั้นต่างจากเจนสมัยก่อนไปหลายระดับเลยนะ
“ พูดตามตรง ถึงแม้ว่าโรซาลีนจะมีสถานะเป็นคนรักของฌอน แม้ว่าเธอจะได้รับการปกป้องดูแลจากฌอน แต่โรซาลีน ซัมเมอร์ ก็ไม่เคยเทียบกับคุณหนู ดันน์ ได้เลย เมื่อใดก็ตามที่ทั้งสองยืนอยู่ด้วยกัน โรซาลีน จะถูกบดบังโดยสิ้นเชิง
“ แต่ดูเธอสิ! ผู้หญิงคนนั้นที่นอนอยู่บนเตียงวันนี้ คุณหนูเจน ดันน์คนนั้นยังอยู่จริง ๆ หรอ? นายไม่แปลกใจที่เห็นเธอสภาพนี้หรอ?
“ ฌอนเป็นคนที่ทำให้เธอมีสภาพแบบนั้น นายคิดว่าเขาจะรู้สึกอะไรที่พิเศษกับเธอได้อย่างไร?”
เอลิออร์สูดลมหายใจยาว ดวงตาที่ยาวและแคบของเขากลอกไปมาโดยไม่ได้ตั้งใจ…“ นายนี่มันช่างโง่เง่า!”
“ ถ้านายจะพูดอะไรก็ช่วยพูดให้มันดี ๆ หน่อยนายจะมาดูถูกฉันแบบนั้นไม่ได้” เรย์ตัดพ้อเอลิออร์
“ ฉันยกย่องนายโดยเรียกนายว่าคนโง่เง่า อย่างไรหล่ะนั่นยังไม่ดีพออีกหรอ นี่มันพิเศษสุด ๆ เลยนะสำหรับฉัน”
“ นายนี่มัน…ดีกับผีอะไรหล่ะ! ฉันอยากกินผัดเปรี้ยวหวานฝีมือแม่นายจัง”
“ นายนี่มันเลวจริง ๆ นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ แล้วนายยังอยากจะลากแม่ของฉันออกจากเตียงเพื่อมาทำอาหารให้นายอ่ะหรอ ฉันไปหากินอะไรข้างทางง่าย ๆ ดีกว่า นายจะกินหรือไม่กินก็แล้วแต่”
"กินซิ!"
แน่นอนว่าไม่มีทางที่นายหนุ่มทั้งสองคนจะลงเอยด้วยการกินอาหารที่ข้างทาง
…
ณ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ชั้น 28
ฌอน สจ๊วต ยืนอยู่ข้างเตียงมองดูผู้หญิงที่กำลังหลับใหลอยู่ผ่านดวงตาที่หรี่ลงเล็กน้อยของเขา…ความลับของเธองั้นหรอ?
ความลับของผู้หญิงคนนี้…มันคืออะไรกันนะ?
ทำไม เอลิออร์ ถึงรู้ในขณะที่เขาเองกลับไม่รู้อะไรเลย?
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาลูกน้อง
“ครับ นายท่าน” อูโน่พูดผ่านโทรศัพท์ด้วยความเคารพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...