บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 324

วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ชายคนนั้นมักจะทำอาหารทุกมื้อของเธอด้วยตัวของเขาเอง เมื่อเขาออกไปทำงานเขาจะพาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ข้าง ๆ ตัวเขาตลอด ทำให้เธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา พวกเขาจึงดูเหมือนคู่รักที่แสนหวาน และรักกันมาก

มีความอิจฉาริษยาในสายตาของคนทั่ว ๆ ไป เมื่อพวกเขาเห็นเจนอยู่กับฌอน

เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ทุกคนในแวดวงต่างรู้ว่าทั้งสองมักจะตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา

มีใครบางคนถอนหายใจออกมา ‘เจน ดันน์ จากตระกูลดันน์ ได้ครอบครองหัวใจชายคนนี้ในที่สุด หลังจากที่เธอไล่ตามฌอนในตอนนั้นเธอดูเป็นคนที่กล้าแสดงออกมาก '

คนทั่วไปต่างก็คิดว่า ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว

ในวันหยุดสุดสัปดาห์หนึ่ง

“ฉันอยากเจอเขา”

"ใคร?"

"... พี่ชายของฉัน"

มีความสั่นไหวในดวงตาของชายคนนั้น ถึงกระนั้นเขาก็ยังรักษาภาพพจน์ของตัวเอง

"คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเจสัน"

เขาพูดด้วยท่าทางสบาย ๆ

เจนบีบหมัดของเธอแน่น และหลังจากนั้นไม่นาน…

"สภาพของเขาคงดูไม่ดีนัก ฉันจึงอยากจะเห็นด้วยตาของตัวเอง"

"นี่ผมปฏิบัติต่อคุณไม่ดีพอหรือ?" ชายคนนั้นเชื่ออย่างสนิทใจว่าเธอกำลังพยายามที่จะหนีจากเขาไปอีกครั้ง “เจสัน เจสัน เจสัน เจสัน เจสันมีดีอะไร?”

“เจสัน สำคัญกับคุณมาก ๆ ใช่ไหม?

“คุณยังคิดที่จะบริจาคไขกระดูกให้กับเจสันอยู่หรือเปล่า?

“ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ ผมจะไม่ให้คุณไปพบกับเจสันหรอก”

"ล้มเลิกความคิดนี้ไปซะ!"

‘แค่เลิกที่จะพยายามหนีจากผม!’

เขาโกรธมาก ๆ !

ความวุ่นวายหรือปัญหาต่าง ๆ ในตอนนี้มันมักจะทำให้เขานึกถึงความจริงที่ว่าผู้หญิงคนนี้พยายามที่จะหนีจากเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

"ชีวิตและความตายของเจสันนั้นมันไม่ได้ส่งผลอะไรกับคุณ เจนทำตัวเป็นเด็กดีสิ แค่ทำตัวเป็นเด็กดี แค่นี้เองทำไม่ได้หรอ?"

เขารู้สึกกลัว เขากลัวมาก กลัวจนไม่สนวิธีการที่เขาใช้กับเธอ เพียงเพื่อที่จะทำให้เธอไม่หายละไปจากสายตาของเขา

เขาคิดในใจ ‘เจสัน สำคัญกับเธอมากขนาดนี้เลยหรอ?

‘สำคัญมากขนาดที่เธอยืนยันที่จะบริจาคไขกระดูกให้เขา โดยไม่คำนึงถึงความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นเลยหรอ?’

แล้วเขาล่ะ?

เขาควรจะทำอย่างไรดี ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ!

ผู้หญิงคนนั้นก็โกรธเขามากด้วยเช่นกัน เธอรู้สึกหนักอกหนักใจมาก หนักจนแทบจะหมดลมหายใจ ตอนนี้เธอเกือบที่จะหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว

“คุณช่วยทำตัวให้สมเหตุสมผลหน่อยได้ไหม?”

“ฉันแค่อยากที่จะไปเยี่ยมพี่ชายของฉัน!

“นอกจากนั้นนะ ร่างกายนี้มันเป็นของฉัน!

“คุณเป็นใคร ถึงมาตัดสินว่าฉันสามารถทำอะไรกับร่างกายของฉันได้บ้าง!”

“ผมรู้! ผมรู้ว่าคุณยังคงคิดที่จะบริจาคไขกระดูกให้เขาอยู่! คุณแค่จะทำทุกอย่าง เพื่อที่จะหนีจากผมไป ใช่ไหม?” ชายคนนั้นไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้ และในตอนนี้เขาก็ดูเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลมาก ๆ

"เจน! คุณอยากที่จะหนีจากผมไปจนไม่คิดถึงชีวิตตัวเองบ้างเลยหรอ?"

"ใช่ ฉันอยากหนีไปจากคุณสุด ๆ!" ‘คุณพอใจแล้วหรือยัง!’

สิ่งที่เธอไม่กล้าพูดก่อนหน้านี้ ล้วนหลุดลอยไปในขณะนี้ ขณะที่เธอตะโกนใส่เขา

"คุณมันบ้า!

“คุณกักขังฉัน แล้วคุณยังต้องการที่จะให้ฉันพูดคำว่าขอบคุณกับคุณอีกหรอ?

“คุณคิดว่าคุณดีกับฉันแล้วหรอ?

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ... ” เธอหัวเราะอย่างหนักจนน้ำตารื้นขึ้นมาจากดวงตาของเธอ

“คุณบอกว่าคุณปฏิบัติกับฉันอย่างดี?”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอร้องให้คุณช่วยกำจัดความ ‘ดี’ ของคุณออกไปได้ไหม?”

“ถ้าคุณดีกับฉันจริง คุณก็ปล่อยฉันไปสิ!”

ทันใดนั้น!

ชายคนนั้นวางสิ่งของในมือลง แล้วเดินไปหาเธอด้วยใบหน้าที่ดูเคร่งขรึม "เก็บคำพูดของคุณกลับไปสะ!"

"ไม่!

“เอาคำไหนกลับมาหรอ?

“ขอให้คุณปล่อยฉันไป?”

“หรือว่าฉันอยากจะไปจากคุณ?”

"ฌอน!

“ฉันพอแล้ว!

“ทำไมฉันต้องเชื่อฟังคุณ!

“ใครให้สิทธิ์คุณ มากักขังฉันไว้!”