บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 35

ฝันร้ายไม่รู้จบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอยืนอยู่บนขอบหน้าผาและจู่ ๆ เธอก็ดิ่งลงเหว! ... เจนสะดุ้งตื่น

ไม่ใช่เพราะเธอตกหน้าผา แต่เป็นเพราะประตูด้านหลังเธอเปิดออกจากข้างใน

"อะไรกันเนี่ย? ทำไมเธอถึงนอนที่ประตู และไม่นอนบนเตียงของเธอ "

ซูซี่ไม่สนใจเจนทุกครั้งที่พบกัน หลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นทำตัวเย็นชาและห่างเหิน แม้ว่าเธอจะดูถูกเจน แต่เธอก็ไม่ได้คุยกับเจนเช่นกัน ราวกับว่าแค่คุยกับเจนตัวเธอก็จะถูกลดระดับลง

อย่างไรก็ตามเมื่อเช้านี้ที่หอพักทั้งสองคนเจอกัน ซูซี่ได้คุยกับเจนจริง ๆ โดยทำเหมือนเป็นการแสดงออกถึงความเมตตา

แต่…เธอไม่ได้พูดอะไรที่ดีเป็นพิเศษ มันอาจจะดีกว่าถ้าเธอไม่พูดอะไรเลย

“ประตูถูกล็อคจากด้านในเมื่อคืนนี้”

เจนพูดอย่างอ่อนโยน มีบางสิ่งที่ดีที่สุดที่ยังไม่ได้พูด

เธอไม่ได้หวังคำขอโทษ เธอแค่อยากให้ซูซี่หยุดแค่นั้น

ซูซี่พูดอย่างเมินเฉย เสียงของเธอไปถึงหูของเจน“ โอ้ ~ มันถูกล็อคจากข้างในใช่ไหม? บางทีฉันอาจจะชนมันโดยบังเอิญ ตอนที่ฉันปิดประตูเมื่อคืนนี้”

บังเอิญชนเข้าหรือเปล่า? ... คงไม่มีใครเชื่อเช่นนั้น

เจนส่ายหัว เธอไม่อยากทะเลาะกับซูซี่เพราะหัวของเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ และรู้สึกเหมือนโลกหมุนรอบตัวเธอ

“ฉันหมายความว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉันจริง ๆ ถ้าฉันเผลอชนประตูเข้า และดันล็อคประตูจากข้างใน ทำไมเธอไม่ลองโทรหาฉัน? หรือปากของเธอมีไว้เพื่อการจูบอย่างเดียว?”

เสียงพูดเจื้อยแจ้วของซูซี่ดังอยู่ที่หู และความเจ็บปวดในหัวของเธอทำให้เจนขมวดคิ้ว ในที่สุดเธอก็เงยหน้าขึ้น “ ซูซี่ฉันเหนื่อยมาก”

ความเหนื่อยล้าของเธอเผยให้เห็นอยู่บนใบหน้าของเธอ

ซูซี่ดูเหมือนจะไม่ได้ยินเธอเลย ทันใดนั้นเธอก็มองไปที่เจนแล้วยิ้มอย่างเยาะเย้ย

“ โอ้…ฉันรู้ว่าปากของคุณถูกสร้างมาเพื่อสิ่งที่น่ารังเกียจและไร้ยางอาย!”

"ฉันเหนื่อยมาก." เจนยืนพิงกรอบประตูด้วยความเหนื่อยล้า

ใบหน้าของเธอซีดเผือดโดยไม่มีสีแม้แต่สีเดียว

ซูซี่ปฏิเสธที่จะให้เธอเข้าไปในบ้าน“ เดี๋ยวก่อน!” เธอจับเจนที่พยายามจะเข้าไปข้างใน และมีประกายเย็นชาอยู่ในดวงตาของเธอ

“ฉันจะเตือนเธอนะ เจน ดันน์ อย่ามาเกาะแกะ ไฮด์ โซรอส อีก!”

ซูซี่ไม่เคยยอมรับว่าเธอรู้สึกอิจฉาที่เจนและไฮด๋ ได้ใกล้ชิดกันมากแค่ไหน เธอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเอส และเธอทำงานที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เพราะเธอต้องการหารายได้ค่าครองชีพและค่าเล่าเรียนเท่านั้น เธอไม่เหมือนคนอื่น ๆ ที่นี่!

เจนจับประตูไว้…เธอเหนื่อยมาก และตอนนี้เธอไม่อยากทะเลาะกับซูซี่เลยจริง ๆ เธอแค่อยากจะขึ้นเตียงนั้นให้เร็วที่สุด

“ซูซี่ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย”

ซูซี่กระพริบตา หลังจากนั้นด้วยเหตุผลบางอย่างเธอก็เริ่มร้อนรนราวกับว่าเธอถูกดูถูกอย่างรุนแรง

“ เธอจะมากเกินไปแล้วนะ เจน ดันน์! สิ่งที่เธอเคยทำคือการกระทำที่น่าสมเพช ฉันเพิ่งพูดคุยกับเธอไม่กี่คำ และตอนนี้เธอกำลังบอกว่าเธอไม่สบาย? เธอไม่สบายเป็นอย่างไรบ้าง?”

เจนลูบคิ้วของเธอ เธอไม่ต้องการโต้เถียงกับซูซี่แบบไม่มีวันจบสิ้นอีกต่อไป

“เมื่อคืนฉันเปียกฝน และคุณล็อคประตูจากด้านในใช่ไหม?”

เจนคิดว่ามันเป็นเพียงการอธิบายข้อเท็จจริง แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าข้อเท็จจริงของเธอจะทำให้ซูซี่โมโห บางทีซูซี่อาจจะเกลียดเธอเข้ากระดูกดำ ดังนั้นทุกสิ่งที่เจนพูดจึงขวางหูขวางตาในมุมของซูซี่

"เธอหมายความว่าอะไร?!" ใบหน้าสวยของซูซี่เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที “ ฉันไม่ใช่คนที่ทำให้ฝนตก นอกจากนี้ฉันเพิ่งจะบอกเธอเอง? ฉันแตะล็อคโดยบังเอิญ เธอกำลังทำให้ดูเหมือนว่าฉันปล่อยเธอไว้ข้างนอกโดยไม่ตั้งใจ”

หัวของเจนหนัก และเท้าของเธอก็เบา การพูดจาโผงผางของซูซี่ทำให้หัวของเธอปวดมากขึ้นเท่านั้น เธออยากจะตะโกนใส่ซูซี่เพื่อระบายความโกรธ และความหงุดหงิดของเธออย่างหงุดหงิด