บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 37

คุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน “คุณเป็นครอบครัวของเธอหรือเปล่าครับ?”

ซูซี่ลังเล “หนูเป็นเพื่อนร่วมงานของเธอค่ะ เธอโอเคไหมคะ?”

คุณหมอในชุดขาวมองเธอแบบไม่สู้ดีนัก “รบกวนโทรหาครอบครัวเธอทีครับ”

ใบหน้าของซูซี่ซีดลงทันที “คุณหมอมันร้ายแรงมากเลยเหรอคะ?” หัวใจของเธอเต้นแรง ถ้าเจนตาย…นั่นหมายความว่าซูซี่เป็นฆาตกรหรือเปล่า?

ไม่ ไม่ เธอไม่ใช่ ไม่ใช่ความผิดของเธอ เจนล้มลงด้วยตัวเธอเอง เธอ- เธอช่วยชีวิตเจนด้วยการพาเจนมาส่งที่โรงพยาบาลด้วยซ้ำ

หากใครพบว่าอุบัติเหตุของเจนมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ เธอ ... เธอจะต้องถูกไล่ออกอย่างแน่นอน

เธอทำงานหนักมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยเอส แล้วเธอจะ ... !

ในขณะนั้นซูซี่อยู่ในอาการวิงเวียนศีรษะ จิตใจของเธอเต้นแรงราวกับว่าเธอวิ่งไปหนึ่งไมล์ต่อนาทีโดยพิจารณาถึงผลที่ตามมาหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเจน และคนอื่น ๆ พบว่ามันเป็นความผิดของเธอ เธอคิดด้วยซ้ำว่า ไฮด์ โซรอส จะมองเธออย่างไร ถ้าเขาได้รู้ความจริง

“คุณหมอคะ เจน ดันน์…นั่นคือชื่อเพื่อนร่วมงานของฉันเธอกำลังจะตายจริง ๆ เหรอคะ?”

หมอขมวดคิ้ว และมองซูซี่ด้วยความประหลาดใจ “ใครบอกว่าเธอกำลังจะตาย?”

“ละ - แล้วทำไมคุณหมอถึงขอให้ฉันโทรเรียกครอบครัวของเธอคะ?” นั่นไม่ได้หมายความว่าผู้ป่วยกำลังจะตายหรอคะ?

“เพื่อนร่วมงานของคุณมีแผลถลอกอยู่ที่ศีรษะ และเธอถูกส่งมาที่นี่ช้าเกินไปเธอจึงเสียเลือดไปมาก แต่ทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้ร้ายแรงเกินไป ปัญหาหลักคือเธอมีไข้สูง และเธออาจจะรู้สึกเจ็บปวดอย่างน้อยก็ทั้งคืน ในอาการเช่นนี้เธอจะต้องอยู่ที่ในโรงพยาบาลดูอาการ และพักฟื้นตัวอย่างเหมาะสม แน่นอนว่าเธอต้องมีคนดูแลเธออย่างใกล้ชิด”

ซูซี่ได้ตั้งใจฟังหมอด้วยความกังวล และในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งใจ เธอรีบพูดว่า “ฉันดูแลเธอได้ค่ะ อืม…เธอไม่มีครอบครัวค่ะ และฉันก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกับเธอ ดังนั้นให้ฉันดูแลเธอนะคะ”

ความจริงที่ว่าเจนไม่มีเพื่อน และครอบครัวเลยเป็นสิ่งที่เจนเคยพูดถึง ระหว่างการพูดคุยกับเธอช่วงกลางคืนในตอนนั้น ซูซี่ยังจำได้

หมอมองไปที่ซูซี่ สายตาของเขาอ่อนลง “คุณเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างใจดี เนื่องจากคุณเต็มใจที่จะดูแลผู้ป่วยสิ่งนั้นก็ถูกต้องและควรทำ เชิญไปดำเนินการตามขั้นตอนการเช็คอินต่อไปได้เลยครับ”

“โอเค โอเค ฉันจะรีบไปจัดการค่ะ”

ซูซี่คว้าสิ่งของของเธอ และไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจัดการเช็คอิน ค่าธรรมเนียมค่อนข้างแพงและเธอก็จำเป็นต้องจ่ายเงินให้พวกเขา เมื่อเธอเห็นจำนวนเงินที่จ่ายจากบัตรธนาคารของเธอ เธอก็ทั้งเสียใจและไม่พอใจ พรางคิดกับตัวเองว่า "ชิ ทำไมเธอถึงต้องมาทำอะไรแบบนี้?”

เงินจำนวนนั้นมากเท่ากับเงินเดือนของเธอทั้งเดือน หมายความว่าเธอทำงานในเดือนนี้ไปเพื่ออะไรกัน

เธอพึมพำกับตัวเองขณะที่เธอมองไปที่เจนที่ยังไม่ได้สติ หลังจากนั้นเธอก็ออกจากโรงพยาบาลทันทีและมุ่งหน้าไปยัง อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ สถานบันเทิงนานาชาติ

…

ณ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์

“อะไรนะ คุณบอกอีกทีซิ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ เจน ดันน์?” ซูซี่ไปหาผู้จัดการแผนกเพื่อแจ้งข่าวและลางานให้เจน แต่เธอบอกแค่เพียงว่าเจนไม่สบาย และล้ม ดังนั้นเธอจึงต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว