บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 59

ฌอน สจ๊วต นั่งข้างเตียงผู้ป่วย จ้องมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง เอลิออร์ ไวท์ เพิ่งทำการตรวจร่างกายของเธอ

“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” เอลิออร์ ไวท์ ย้ำว่า “อย่างไรก็ตาม นายควรหยุดทรมานเธอ วันนี้เธอทุกข์มากพอแล้ว จมน้ำ เป็นไข้ หมดสติ — หมดหรือยังนะ? เธอตื่นขึ้นมา และนายทำให้เธอหมดสติไปอีกครั้ง”

เอลิออร์ ไวท์ “จุ๊ จุ๊” สองครั้งก่อนจะพูดต่อ “ฌอน สจ๊วต นายมีทักษะในการทรมานผู้คนมากขึ้นใช่ไหม?”

เห็นได้ชัดว่ามีการเสียดสีในน้ำเสียงของเขา

สิ่งที่ทำให้ เอลิออร์ ไวท์ ประหลาดใจก็คือ คุณชายสจ๊วต คนนี้ไม่ได้ทำให้เขาเหมือนตกนรกด้วยสายตาที่เยือกเย็นของเขาอย่างน่าประหลาดใจ

โย่ ~ วันนี้เขาอารมณ์ดีจัง

ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องฉวยโอกาสที่หาได้ยากนี้ เพือแกล้งเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ใครจะไปรู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน คุณชายสจ๊วตคนนี้ถึงจะคุยง่าย ๆ อีกครั้ง

“เฮ้ บอกฉันสิ ว่านายทำอะไรกับเธอหลังจากที่ฉันออกไป?”

ฟิ้วววววววววววว!

คำพูดสุดเย็นยะเยือกพุ่งเข้าใส่ เอลิออร์ ไวท์ ทันที เขาเกือบจะสำลักคำพูดของเขาเอง “เอ่อ…ลืมไปเถอะ ถ้านายไม่ต้องการบอกฉัน” ราวกับว่าเขากำลังพยายามผ่อนคลายความตึงเครียด เอลิออร์ ไวท์ เชื่อมนิ้วโป้งเข้ากับนิ้วกลางของเขาด้วยท่าทางที่กวน ๆ และพูดว่า “นายใจร้ายมาก ~ นายทำให้หัวใจดวงน้อยของฉัน ตกใจ ~”

โทนเสียงประหลาด ๆ ของ เอลิออร์ ไวท์ ทำให้สีหน้าของชายข้างเตียงเย็นลง เขาหันศีรษะและหรี่ตาลงที่เขา “เอลิออร์ ไวท์ นายอกไปได้แล้ว”

“โอ้ววววว! นายมักจะโทรหาฉันเสมอเมื่อนายต้องการฉัน และที่นี่นายกำลังขับไล่ฉันไปทันทีที่ฉันหมดประโยชน์สำหรับนาย? ฌอน สจ๊วต ฉันไม่เคยเจอคนที่ใจร้ายกว่านายแล้ว”

ฌอน สจ๊วต พ่นอากาศอุ่น ๆ ออกมา “กลับไปพักผ่อนเถอะเอลิออร์ เป็นวันที่เหนื่อยล้าสำหรับนาย” เขายกแขนขึ้น และมองไปที่นาฬิกาข้อมือ “ พรุ่งนี้นายต้องออกรอบวอร์ดใช่ไหม? ดึกแล้ว นายจะพักผ่อนไม่เพียงพอถ้ายังอยู่ที่นี่”

เอ่อ ... ความอ่อนโยนนี้ คนอื่นอาจรู้สึกว่าเป็นเรื่องยากที่จะรู้สึกถึงความอ่อนโยนของ ฌอน สจ๊วต แม้ว่า เอลิออร์ ไวท์ จะคิดว่าการเปลี่ยนแปลงทัศนคติของ ฌอน สจ๊วต เกิดขึ้นไวมาก แต่เขาก็ยังคงรู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ

คนนอกรับรู้เพียงว่า ฌอนส จ๊วต เอาแต่ใจและมีอำนาจ ตลอดจนความเย่อหยิ่งและความห่างเหินของเขา แต่มีเพียงพี่น้องเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับความอ่อนโยนของ ฌอน สจ๊วต บางครั้งเขาอาจไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำ

ทันใดนั้น เอลิออร์ ไวท์ ก็หันมาสนใจ เจน ดันน์ ความเป็นไปได้ปรากฏขึ้นในใจของเขา จากนั้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเขา จึงหันหน้าไปหาชายข้าง ๆ ด้วยสายตาของเขา…ใช่ ใช่ไหม???

ความอ่อนโยนของ ฌอน สจ๊วต?

ความอ่อนโยนของ ฌอน สจ๊วต??

มีให้กับ เจน ดันน์ เช่นกัน???

“นาย…” เอลิออร์ ไวท์ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ลังเลกับความคิดที่สอง

"อะไร?"

“นายต้องหยุดกลั่นแกล้งเธอ” ในท้ายที่สุด เอลิออร์ ไวท์ เลือกที่จะปกปิดความคิดที่เกิดขึ้นในใจของเขาโดยไม่พูด

เขารู้จัก ฌอน สจ๊วต เป็นอย่างดี เพื่อนสนิทของเขาเกิดมา ดื้อรันและถือว่าหยิ่งผยอง ถ้าเขาพูดจาโผงผางกับเพื่อนสนิทของเขาและบอกว่าเขามีความรู้สึกต่อ เจน ดันน์

จากนั้น…เจน ดันน์ อาจต้องทนทุกข์ทรมานมากขึ้นด้วยผลที่ตามมา

แค่ลองคิดดู ฌอน สจ๊วต หยิ่งผยองต่อจิตใจของเขา ถ้าเขารู้ความจริงว่าเขามีความรู้สึกให้กับ เจน ดันน์ และเขาเป็นคนที่ทำให้ เจน ดันน์ ไปอยู่ในสถานที่แบบนั้น ซึ่งเธอใช้เวลาสามปีติดต่อกัน ฌอน สจ๊วต จะยอมรับความจริงเรื่องนี้ได้หรือไม่?

เขาคงรับไม่ได้

เอลิออร์ ไวท์ รู้จัก ฌอน สจ๊วต เป็นอย่างดี

นอกจากนี้ มันเป็นเพียงการสังเกตุของ เอลิออร์ ไวท์ เขาอาจจะเดาผิดก็ได้ใครจะไปรู้?

“อย่ารังแกเธออีกต่อไป…ฉันจะบอกนายว่า ถ้าร่างกายที่แหลกสลายของเธอต้องทรมานอีกสักสองสามรอบ เธอก็สามารถข้ามโรงพยาบาล และพบกับเทพเจ้าได้ทันที

“ถ้านายดูถูกเธอมาก จนอยากจะทรมานเธอเพื่อล้างแค้นให้ โรซาลีน ซัมเมอร์ อย่างน้อยก็รอให้เธอพักฟื้น และรักษาชีวิตของเธอก่อนที่จะทำเช่นนั้น ฉันพูดถูกใช่ไหม?”