บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 72

ซูซี่พูดอะไรไม่ออก เธอรู้สึกอึดอัดใจ แต่เธอไม่สามารถสู้กับเจนได้

เจนกล่าวต่อว่า “ฉันไม่เคยเป็นหนี้อะไรเธอเลยตั้งแต่แรก เธอคิดว่าฉันต้องการที่จะอ้อนวอนแทนเธอมากขนาดนั้นเลยหรอ?”

ในสายตาของซูซี่ เจนก่อนหน้านี้เป็นคนขี้กลัวและเป็นคนขี้ขลาด อย่างไรก็ตามคนขี้ขลาดก็ไม่ได้แปลว่าจะขี้ขลาดเสมอไป และคนขี้กลัวก็ไม่ได้แปลว่าพวกเขาจะอ่อนแอ

ซูซี่มีอคติกับเจนอยู่แล้ว จากนั้นเธอก็ไม่ชอบเจนเพราะเรื่องของคุณชายไฮด์ ถ้าเจนเป็นอโลร่าหรือผู้หญิงที่โดดเด่นคนอื่น ๆ ความหึงหวงของซูซี่ก็จะกลายเป็นความอิจฉาแทน

มีเพียงเส้นบาง ๆ ระหว่างความหึงหวงและความอิจฉา

เธอเก่งกว่าเจนในทุก ๆ ด้านแล้วทำไมคุณชายไฮด์ถึงมองเห็นแต่เจนเท่านั้น ไม่ใช่เธอ?

เจนเป็นเพียงคนไร้ความสามารถที่จะทำทุกอย่างเพื่อเงิน ในทางกลับกันซูซี่ยังคงบริสุทธิ์ ทำไม คุณชายไฮด์ ถึงมีแต่เจนในหัวใจ?

ถ้าคน ๆ นี้ไม่ใช่เจน แต่เป็นผู้หญิงพราวเสน่ห์คนอื่น ... ถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนี้ก็จะแตกต่างออกไป

เจนเป็นแค่คนธรรมดา ๆ

อย่างไรก็ตามเจนไม่ใช่ผู้หญิงที่โง่เขลาอย่างที่ซูซี่คิดว่าเธอเป็น ในความเป็นจริงเจนรู้และเข้าใจทุก อย่างเป็นอย่างดี

ซูซี่เงียบไปชั่วขณะ “เธอก็ยังคงเป็นคนหน้าซื่อใจคด ถ้าเธอไม่ต้องการทำ ทำไมเธอถึงสัญญาว่าจะทำมัน? เธอแค่อยากแสดงให้ท่านประธานใหญ่ได้เห็นว่าเธอเป็นนางฟ้าใจดีแค่นั้นเองหรอ”

เจนไม่ได้อธิบายตัวเอง ไม่จำเป็นต้องอธิบายทุกอย่างกับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง “เธอควรออกไปได้แล้วหยุดรบกวนฉันสักที" เมื่อเธอพูดอย่างนั้นจบ เธอก็ปิดประตูต่อหน้าซูซี่

"เดี๋ยว!" ประตูถูกผลักให้เปิดจากด้านนอก

เจนขมวดคิ้ว ‘นี่จะไม่มีวันจบใช่ไหม?’

“ฉัน…เนื่องจากเธอได้พูดไปแล้ว ฉันก็แค่จะเชื่อว่าเธอยอมอ้อนวอนเขาให้ผ่อนปรนให้ฉัน ต่อหน้าท่านประธานใหญ่” ซูซี่จ้องไปที่เจน

“เนื่องจากเธอสามารถขอให้ท่านประธานใหญ่ปล่อยฉันมีชีวิตอยู่ได้ ทำไมเธอถึงขอให้เขาหยุดสอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้?”

สิ่งที่ซูซี่ตั้งใจจะพูดจริง ๆ ก็คือ "เนื่องจากเธอสามารถขอให้นายท่านช่วยชีวิตฉันได้ ทำไมเธอไม่ขอให้เขาหยุดการกระทำทุกอย่างละ? '

เจนไม่คิดว่าซูซี่จะถามคำถามแบบนี้ เธอพูดหลังจากเงียบไปนานว่า “ฉันไม่สนหรอกนะ ว่าเธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะตายด้วยวิธีไหน และฉันไม่สนหรอกว่า ถ้าเธอทำให้ท่านประธานใหญ่โกรธอีกครั้งและถูกบีบคอจนตายเพราะเรื่องนี้ ฉันก็ไม่มีทางจะสนใจ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้มันมีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน ฉันไม่อยากเป็นหนี้ใคร มันไม่สำคัญหรอกว่าคน ๆ นั้นจะเป็นใคร ไม่ว่าจะเป็นคนที่ทำร้ายฉัน หรือว่าคนแปลกหน้า ตราบใดที่ฉันมีอะไรเกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นทางตรงหรือทางอ้อม ฉันจะไปอ้อนวอนขอผ่อนผันจากท่านประธานใหญ่ทั้งนั้นแหละ”

“ฉันไม่ต้องการให้บทต่อไปในชีวิตของฉันเต็มไปด้วยการต่อสู้ดิ้นรน และฉันก็ไม่อยากแบกรับภาระในการที่ฉันมีส่วนเกี่ยวข้องกับการไปพรากชีวิตของผู้อื่นด้วย”

อย่างน้อยเธอก็ยังสามารถจ่ายเงินคืนตามจำนวนที่ผู้ชายคนนั้นขอ แต่เธอนั้นไม่สามารถตอบแทนชีวิตที่เธอมีส่วนในการพรากไปได้

“ซูซี่ พูดอีกอย่างก็คือถ้าวันนั้นเธอเอาแต่ทำให้ท่านประธานใหญ่ขุ่นเคือง และมันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน เชื่อฉันเถอะว่าฉันจะไม่มีทางขึ้นไปอ้อนวอนให้เขาผ่อนปรนให้เธออย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีอะไรที่จะเสีย ฉันก็ไม่มีทางที่จะทำอะไรแบบนั้นเพื่อเธอหรอก"

เจนพูดเช่นนั้นกับซูซี่

อย่างไรก็ตามในส่วนลึกของหัวใจเธอ มีความหยิ่งผยองบางอย่างที่เธอยังไม่ได้ค้นพบ ‘ซูซี่ ทอมสันคือใคร? ซูซี่คือใครก็ไม่รู้! ซูซี่ไม่ใช่ลูก้า ซูซี่จะมีสิทธิ์อะไร ที่จะทำมาให้เธอรู้สึกผิดกับบางสิ่งบางอย่าง?

ในส่วนลึกของหัวใจของเจนมีความเย่อหยิ่ง สามปีของการถูกจองจำได้บังคับให้เธอเปลี่ยนไป อย่างไรก็ตามสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถนำไปได้คือวิญญาณ เลือดและกระดูกของเธอ

เธอลืมเรื่องความมั่นใจในตัวเองไปแล้ว อย่างไรก็ตามมีบางสิ่งที่เธอซ่อนอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ สิ่งเหล่านี้ได้แทรกซึมเข้าไปในเนื้อและกระดูกของเธอแล้ว