บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 73

“นี่ค่ะ อโลร่า”

อโลร่าตกใจไปชั่วขณะ เมื่อเธอมองไปที่กองเงินสดบนโต๊ะ ในหัวของเธอนั้นว่างเปล่าไปสักพัก ก่อนที่เธอจะเริ่มพูด “เธอได้สิ่งนี้มาจากไหน?”

คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในใจของเธอคือ ‘ใครจ้างงานหรือจัดตารางงานให้เจน?’

เจนไม่ได้คิดอะไรมาก เธอบอกกับอโลร่าว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากที่เธอได้ยินเช่นนั้นคิ้วของอโลร่าก็ขมวดเข้าหากันแน่นในทันที

"นั่นก็คือเขา?" เธอมองไปที่เจน “เจนฉันไม่ได้บอกเธอหรอกหรอ ว่าอย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้นมากเกินไป?”

“เขาให้เงินฉันค่ะ”

‘เขาให้เงินฉัน’ ถ้าคนไม่รู้จักเธอ หรือสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้พวกเขาคงคิดว่าเจนเป็นพวกผู้หญิงขุดทอง

ในช่วงเวลาสั้น ๆ อโลร่าก็ถึงกับพูดไม่ออก

เจนยืนอยู่ที่มุมห้องราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน อย่างไรก็ตามอโลร่ารู้ดีว่าเด็กหญิงที่ทำตัวไม่มีตัวตนนี้นั้นเธอช่างดื้อรั้นมาก

“เจนมาที่นี่” อโลร่ามองไปที่เจน เธอรู้สึกว่าควรให้คำแนะนำแก่เจนบ้าง เธอวางมือลงบนไหล่ของเจนแล้วดึงเจนเข้ามา

“ฟังฉันนะ อย่าติดต่อกับผู้ชายคนนั้นอีก แม้ว่าฉันจะไม่ได้มีประสบการณ์ชีวิตมากนัก แต่ฉันก็เคยเห็นผู้ชายหลากหลายประเภทใน อีสต์ เอ็มเพอเรอร์”

“เจนโปรดสัญญากับฉัน ว่าเธอจะไม่ไปพบกับคุณชายคาลเลนคนนี้อีก แม้ว่าเขาจะยินยอมจ่ายเงินให้เธอก็ตาม”

เจนนิ่งเงียบไปสักพัก หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เงยหน้าขึ้น ก่อนที่จะพูดกับอโลร่าอย่างตรงไปตรงมาว่า “อโลร่าคะ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะ”

อโลร่าจับไหล่ของเจน "เชื่อฉันเถอะน่า"

เจนส่ายหัวอย่างแน่วแน่ “ฉันขอโทษค่ะ อโลร่า ฉันทำไม่ได้จริง ๆ ฉันจำเป็นต้องใช้เงิน คุณชายสจ๊วตบอกว่าฉันจะเลือกได้ว่าอยากจะอยู่หรือไปจากที่นี่ หลังจากที่สามารถจ่ายเงินเขา 5 ล้านเหรียญภายในหนึ่งเดือน เขาจะไม่สร้างปัญหาให้ฉันอีกถ้าฉันจัดการเรื่องนี้ได้

“เขาเป็นคนพูดเองค่ะ”

“ชีวิตของฉันพัวพันกับเขามาตลอดช่วงแรกของชีวิต ฉันแค่อยากหนีจากเขาในช่วงครึ่งหลังของชีวิตฉันค่ะ”

เจนไม่ได้บอกอโลร่าเกี่ยวกับเรื่องระหว่างเธอกับฌอน อโลร่าไม่ได้ถามเธอเรื่องนี้ และเธอเองก็ไม่อยากบอกด้วยเช่นกัน

อย่างไรก็ตามเงาของฌอนมีอยู่ทั่วไปในช่วงครึ่งแรกของชีวิตของเจน

จริง ๆ แล้วการใช้ชีวิตโดยไม่มีฌอนอย่างที่เธอจินตนาการไว้นั้นไม่ยากเกินไป

ฌอนไม่ได้อยู่ที่นั่นในช่วงสามปีที่เธอถูกคุมขัง แต่เธอก็ยังคงสัมผัสได้ถึงอำนาจของเขา

“อโลร่า ฉันเข้าใจ ฉันรู้ว่าคุณต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉัน ฉันรู้ว่าคุณชายคาลเลนอันตรายมาก แต่คุณยังจำสิ่งที่ฉันพูดกับคุณเมื่อฉันมาที่นี่ครั้งแรกได้หรือไม่?

“ฉันบอกว่า ถ้าฉันขายร่างกายตัวเองได้ ฉันก็ยินดีที่จะพูดว่า "ยินดีต้อนรับ" เช่นกัน”

ดวงตาของเจนมีความขมขื่น เธอเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ไม่ว่าคุณชายคาลเลนต้องการอะไร ไม่ว่าเขาจะมีจุดประสงค์อะไร และไม่ว่าเขาจะแปลก ๆ หรือโหดร้าย ฉันก็เต็มใจที่จะมอบทุกอย่างที่ฉันมีให้เขา รวมไปถึงร่างกายที่แหลกสลายของฉันนี้ แม้แต่ไตที่เหลืออยู่นี้ของฉันเอง”

เธอไม่รู้ว่าอโลร่าจะสามารถเข้าใจเธอได้หรือไม่ถ้าเธอพูดแบบนี้

อย่างไรก็ตามเธอชื่นชมความเอาใจใส่ และความห่วงใยที่อโลร่ามอบให้กับเธอ แต่เจนถูกลิขิตให้เธอผิดหวังอยู่ตลอด

อโลร่ารู้สึกว่าหัวใจของเธอเริ่มหนักขึ้นโดยไม่มีเหตุผล เธอนึกถึงช่วงเวลาที่เจนเข้ามาทำงานที่นี่ เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เจนพูดเธอคิดว่าผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนนี้รู้จักที่ของเธอ

เธอเคยยกย่องเจนว่ามีสติสัมปชัญญะในเวลานั้น

เธอเดินไปข้างหน้าพร้อมกับก้มหัวลง จึงทำให้เธอชนเข้ากับชายคนหนึ่ง เธอรีบวิ่งไปที่ชายคนนั้น

"ฉันขอโทษค่ะ ฉัน…”

“ผมว่าคุณขอโทษเสมอเมื่อผมเจอคุณ คุณมีสิ่งที่จะขอโทษอีกไหม?” เสียงของชายหนุ่มที่เธอนั้นจำได้ดีดังขึ้นข้าง ๆ หูของเธอ

เจนเงยหน้าขึ้น “เอ่อ คุณชายโซรอส ฉันขอโทษที่ฉันบังเอิญชนคุณเข้า เพราะฉันไม่ได้มองทาง ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ”

หลังจากที่เธอขอโทษ เธอก็พร้อมที่จะจากไป อย่างไรก็ตามมีมือคว้าเอวของเธอไว้ และดึงเธอกลับมา “เฮ้ ทำไมคุณถึงวิ่งหนีหลังจากเจอผม? คุณเกลียดผมใช่ไหม?”

ไฮด์ขวางเจนก่อนจะวางมืออีกข้างบนเอวของเจน เขาดึงเธอเข้ามาใกล้เขามากยิ่งขึ้น

“ไปทานข้าวกับฉันก่อนสิ”

เขาเอาแต่ใจมาก

“ฉันต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ คุณชายโซรอส ตอนนี้ฉันกำลังทำงานอยู่ค่ะ"

“จุดประสงค์ของการทำงานคืออะไร? มาเถอะฉันจะพาคุณออกไปทานข้าว”

"แต่ฉัน…"

“ไม่มีแต่ มีอะไรอีกไหม? ไม่ต้องกังวล ผมจะออกใบลางานให้คุณในภายหลังเอง”

ในขณะที่เขาพูดแบบนั้น เขาก็จับแขนเจนแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที