บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 8

เรย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เอลิออร์เข้ามาขัดจังหวะเขา ดวงตาที่แคบยาวเป็นประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ขณะที่เขาพูดว่า “โอ้เธอทำอะไรอยู่นะเหรอ? เธอทำให้คุณชายสจ๊วตโกรธเห็นไหม? วอดก้าขวดนั้น” เอลิออร์ ชี้ไปที่ขวดบนโต๊ะอย่างลวก ๆ “คุณชายสจ๊วตให้ทางเลือกสองทางกับเธอคือดื่มทั้งขวด หรือจูบกับผู้ชายคนนั้นต่อหน้าทุกคนเพื่อความบันเทิง”

“โอ้ว ~” ไฮด์ลากเสียง “โอ้ว” ยาวพรางค่อย ๆ เดินไปที่เจนและทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ฌอนซึ่งยังคงนั่งอยู่บนโซฟาของเขา ไฮด์ลูบคางตัวเองอย่างโอหังพลางพูดว่า

“นายจะสนุกแน่นอนคุณชายสจ๊วต เนื่องจากนายอยากที่จะดูการแสดงที่ร้อนแรง ฉันจะอาสาเป็นนักแสดงนำชายให้เอง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะคุยโวนะ แต่ฉันหน่ะจูบเก่ง จูบของฉันหน่ะสุดยอดอันดับหนึ่งเลย”

ด้วยเหตุนี้เขาจึงเคลื่อนไหวตัวอย่างรวดเร็วเอื้อมแขนยาว ๆ ออก และดึงเจนที่ยังยืนมึนงงเข้ามาในอ้อมกอดของเขา

เจนไม่มีเวลาตอบโต้ และล้มลงในอ้อมแขนของเขา วินาทีต่อมามีความอบอุ่นที่ริมฝีปากของเธอและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที

เธอ…ถูกจูบหรอ?

ฟิ้วววววว! บรรยากาศช่างเงียบงันมีเพียงแค่เสียงลมพัดผ่าน

ใบหน้าของเธอร้อนขึ้นทันทีและเปลี่ยนเป็นสีแดงตั้งแต่กกหูจนถึงปลายนิ้วเท้าของเธอ

ไฮด์รู้สึกประหลาดใจกับความรู้สึกของปากเล็ก ๆ ที่สัมผัสอยู่ใต้ริมฝีปากบางของเขา…ช่างรู้สึกดีเสียจริง ๆ!

เขาไม่ได้ต้องการที่จะจูบเธออย่างลึกซึ้ง แต่ในความคิดที่ซุกซนของเขา คิดแค่จะสัมผัสริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็ว แต่ไม่ลึกซึ้งเท่านั้นเอง

เมื่อเขากำลังจะจูบเข้าไปลึกขึ้น แขนอันทรงพลังก็ดึงผู้หญิงคนนั้นออกไปจากอ้อมแขนของเขา

ไฮด์ ไม่ได้รับความหอมหวานที่เขากำลังมองหาเขาจึงมองไปที่คนที่พรากเจนออกไปอย่างหงุดหงิด

“ฌอนปล่อยเธอกลับมา”

สีหน้าของฌอนดูมืดมน และการจ้องมองของเขาเฉียบคม “เธอทำให้ฉันโกรธดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถพรากเธอไปได้ก่อนที่ฉันจะระบายความโกรธนี้หมด”

ไฮด์ เลิกคิ้วและมองฌอน พวกเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อน และเป็นทั้งคู่แข่งกันในเวลาเดียวกัน และพวกเขาก็เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ แม้ว่า ไฮด์จะติดตามพ่อกับแม่ของเขาไปอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศในขณะที่ฌอนอาศัยอยู่ที่นี่ แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้สักนิด

และยิ่งได้เห็นว่าฌอนหวงแหนผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน…ไฮด์ก็ยิ่งหงุดหงิด สายตาที่เขามองฌอนตอนนี้ราวกับว่าเขากำลังอยากที่จะฆ่าฌอน เขามองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังของฌอน เขากลับต้องประหลาดใจที่เห็นว่าเธอกลายเป็นสีแดงไปแล้ว

ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าเธอไม่เคยถูกผู้ชายกอดมาก่อนเลยจนกระทั่งพบกันครั้งก่อน เป็นไปได้ไหมว่าแม้แต่จูบของเธอก็ …

“เฮ้ นั่นจูบแรกของเธอหรอ?”

ฟิ้วววววว! เสียงลมพัดผ่านไปมีเพียงแค่ความเงียบงันจากเธอ

ใบหน้าของเจนเปลี่ยนเป็นสีแดงที่แดงกว่าก้นของลิงบาบูนซะอีก และดูเหมือนว่าหูของเธอนั้นแดงราวกับเลือดด้วยเช่นกัน เธอไม่ต้องพูดอะไร แต่ใบหน้าอันแดงสดของเธอก็เป็นคำตอบที่เพียงพอแล้ว

แม้แต่ ไฮด์ เองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกดีแค่ไหน

ริมฝีปากของเขาเริ่มโค้งขึ้น เขามองไปที่ฌอนด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่ง “จะเป็นอย่างไรถ้าฉันยืนกรานที่จะพาเธอไป”

เสียงเชียร์ที่วุ่นวายของเรย์ดังขึ้นรอบ ๆ พวกเขาเสียงหวีดหวิวเกิดขึ้นเรื่อย ๆ “เอลิออร์หยิบโทรศัพท์ของคุณด่วน! ถ่ายรูปเร็วเข้า! คุณชายโซรอส กำลังท้าทาย ฌอน สจ๊วตเพียงเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง! หากเราขายสิ่งนี้ให้กับนิตยสารเราจะได้รับเงินมหาศาล ชัวร์ ๆ! ฉันรับประกันว่านี่จะเป็นหัวข้อข่าวสุด ฮ็อตในวันพรุ่งนี้แน่นอน!”

เอลิออร์รินวิสกี้ให้ตัวเองหนึ่งแก้ว และเลิกคิ้วมองเรย์ที่แสดงอาการตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด “ ฉันรับประกันว่าถ้าคุณลองทำเช่นนั้น หัวข้อข่าวในวันพรุ่งนี้จะเกี่ยวกับศพผู้ชายเปลือยไม่ปรากฏหลักฐานที่ลอยขึนอืดอยู่ในแม่น้ำฮวงปูแน่นอน”

“เอิ๊ก…”

ฌอนได้เห็นใบหน้าที่แดงเรื่อของเจนโดยธรรมชาติเช่นกัน และทันใดนั้นเขาก็พบว่าการแสดงออกที่เขินอายของเธอนั้นช่างน่ารำคาญมาก ๆ ในสายตาของเขา

สายตาที่เฉียบคมของเขาจ้องมองมาที่ริมฝีปากของเจนอย่างเย็นชา และเขาก็หรี่ตาลงโดยพิจารณาอะไรบางอย่าง

การจ้องมองของเขาทำให้เจนหันหน้าหนีทันที และรู้สึกอึดอัด เธอต้องการหลีกเลี่ยงสายตาอันลึกลับที่เขามอบให้เธอ