บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 86

“เฮ้ เฮ้คุณเคยได้ยินไหม? ฉันพึ่งชนกับเจน ดันน์นั้น เธอเดินไปทั่วทุกที่เพื่อของานทำและบอกว่าเธอสามารถทำอะไรก็ได้”

“ผู้หญิงคนนั้นไม่มีเงินเหลือซักแดงเดียว! เอาจริงเหรอ แต่ คนอย่างเธอไม่เคยมีความหมายที่จะอยู่ในแผนกประชาสัมพันธ์ ทำไมพวกหัวหน้าถึงเอาของห่วย ๆ อย่างเธอมาที่นี่? เธอกำลังลดคุณภาพของทีมของเรา”

“เธอไม่มีงานมาหนึ่งเดือนแล้ว ใช่ไหม? ฉันพนันได้เลยว่าเธอหมดหวังอย่างมาก นั่นคือเหตุผลที่เธอถามทุกคนในแผนกประชาสัมพันธ์ในวันนี้”

สมาชิกของแผนกประชาสัมพันธ์สองสามคนซุบซิบกันในห้องน้ำขณะที่พวกเขาแต่งหน้า

“เอาล่ะลืมเธอซะ เธอจะทำให้อารมณ์ของเราแย่ลง ไปกันเถอะ! เป็นเวลานานมากแล้วที่ท่านคนหนุ่มฮอฟฟ์แมนมาที่นี่ วันนี้เขาและกลุ่มเพื่อนของเขาได้จองห้องวีไอพีที่ชั้นหกแล้วเราไปทักทายพวกเขากันดีกว่า”

ผู้หญิงที่แต่งหน้าเข้มเดินไปที่ชั้นหก

เจนถามทุกคนที่เธอถามได้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ด้วยความเศร้าใจเธอมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องพักของแผนกประชาสัมพันธ์

เธอเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาในห้องพัก เวลาผ่านไป

อโลร่าได้ส่งข้อความไปบอกเธอว่าฌอน สจ๊วตจะไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ในอีกยี่สิบนาที

เจนรู้ว่าฌอนเป็นคนตรงต่อเวลาและไม่เคยกลับคำพูดของเขา ความสิ้นหวังในใจของเธอยังคงเติบโตไปอย่างต่อเนื่อง

“เฮ้เจน ดันน์ มากับฉัน"

ประตูห้องพักเปิดจากด้านนอก เจนเงยหน้าขึ้นและเห็นอโลร่ายืนอยู่ที่นั่นมองเธอด้วยสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าสวยของเธอ

“อโลร่า?” เจนสะดุ้งหน้าซีดเผือด “เขาอยู่ที่นี่หรือ?”

ทำไรเร็วอย่างงี้?

ตอนนี้เจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนเด็ก อลร่ารู้สึกเจ็บที่หน้าอกราวกับว่าหายใจไม่ออก เธอหายใจเข้ายาว ๆ ก่อนจะมองไปที่เจนอย่างสงบและพูดว่า

“เจ้านายยังไม่ถึงที่นี่ มากับฉัน"

“อโลร่า?”

อโลร่าขมวดคิ้ว “ทำไมคุณยังยืนอยู่ที่นี่? ฉันจะพาคุณไปพบแขกบางคนที่ฉันรู้จัก”

เจนกระโดดลงไปที่เท้าของเธอด้วยเสียงโห่ร้อง “ฉันมาแล้ว อโลร่า”

อโลร่าไม่พูดอะไรเลย พาเจนขึ้นไปชั้นบน

“ชั้นหก?” การแสดงออกของเจนดูแปลกไปเล็กน้อย

“เธอคิดจริงเหรอว่าลูกค้าคนไหนที่ไม่สามารถจ่ายค่าชั้นหก จะสามารถให้เธอได้ 5 แสนทิปส์” อโลรายืนอยู่นอกห้อง “เจน นี่คือเท่าที่ฉันช่วยเธอได้ ฉันไม่ควรพาเธอมาที่นี่…มีบางอย่างที่ฉันบอกเธอไม่ได้ แต่เธอต้องรู้ ใช่ฉันชอบเธอ แต่ฉันก็ต้องดูแลตัวเองด้วย”

เจนก้มหัวลง เธอรู้ว่าอโลร่าหมายถึงอะไรจากคำพูดที่คลุมเครือเหล่านั้นและ อโลร่าต้องดิ้นรนอย่างไรก่อนที่จะตัดสินใจพาเธอมาที่ห้องนี้ “ฉันรู้อโลร่า ฉัน…ฉันรู้สึกขอบคุณคุณมาก ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว"

วิธีที่เธอพูดว่า “ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว” พูดมันทั้งหมด เปลือกตาของอโลร่ากระตุกและเธอประเมินผู้หญิงที่ไม่ถ่อมตัวคนนี้ต่อหน้าเธออย่างระมัดระวัง…เจนเข้าใจทุกอย่าง แต่ไม่ได้พูดอะไร เธอเป็นคนที่มองเห็นเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างแท้จริง

อโลร่าหยุดมองไปที่เจน ก่อนที่เธอจะเคาะประตูเธอพูดกับเจนที่อยู่ข้างหลังเธอ

“นี่คือทั้งหมดที่ฉันทำได้เพื่อเธอ ขึ้นอยู่กับเธอที่จะทำให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้น”

ทันใดนั้นเจนก็จำอะไรบางอย่างได้และเธอก็จับมือของอโลร่าก่อนที่คนหลังจะเคาะประตู “อโลร่า ลูกค้าคนนี้ที่คุณรู้จัก คนในห้องนี้ นามสกุลของเขาคืออะไร?”

“เขาคือฮอฟฟ์แมน…เดี๋ยวก่อนเจนคุณจะไปไหน!” ก่อนที่อโลร่าจะพูดจบประโยคเธอ ก็เห็นเจนหน้าซีดและหันหน้าเดินจากไป อโลร่าเอื้อมมือไปจับแขนเจน "เธอกำลังทำอะไร?"

เธอขมวดคิ้วงุนงง

ขณะที่เธอจับเจน เธอก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นประตูห้องเปิดออก เธอเคาะมันก่อนหน้านี้และตอนนี้ลูกค้าก็มาที่ประตูด้วยตัวเองอย่างกระตือรือร้น

“อโลร่าคุณไม่ได้บอกว่าต้องการพาใครมาด้วยเหรอ? ทำไมใช้เวลานานนักล่ะ?” เบรนแดน ฮอฟฟ์แมนยืนอยู่ที่ประตูมองไปที่เจนด้วยความสนใจ เขายังจำเจนไม่ได้ แต่เขาจำเสื้อผ้าที่เธอใส่ได้

“โย่ นี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่เราชนกันในลิฟต์เหรอ? ของเล่นใหม่ล่าสุดของท่านดันน์ ไม่ใช่เหรอ?”