บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 88

อลันยกหูโทรศัพขณะนั่งบนโซฟา เขาพูดอะไรบางอย่างในโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็เรียกเจน “เฮ้เจน ดันน์เดาซิว่าเมื่อกี้ฉันโทรหาใคร” อลันหัวเราะเยาะดวงตาของเขาเป็นประกายขณะที่เขาพูดว่า “พี่ชายของเธอ เธอรู้ไหมว่าเขาพูดอะไร? เขาบอกว่าไม่มีใครเลยที่ชื่อเจนในครอบครัวของเขา ฮ่า ๆ เจนคุณน่าสงสารมาก! เธอฆ่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเองและ จะลงเอยอย่างไร? โรซาลีนต้องเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลกที่เป็นเพื่อนกับเธอ!”

ขณะที่อลันพูดความโกรธก็ฉายผ่านดวงตาของเขา เขามองไปที่เจนราวกับว่าเขาต้องการให้เธอแตกออกเป็นสี่ส่วน!

เจนก้มหน้าต่ำ ไม่มีใครเห็นสีหน้าของเธอ

เธอไม่ได้พยายามปกป้องตัวเองเช่นกัน เธอรู้ว่าอลันชอบโรซาลีน ... เธอไม่ได้พยายามอธิบายริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มที่ไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ไม่มีใครเชื่อเธอ แล้วประเด็นที่พยายามอธิบายคืออะไร?

ถึงกระนั้นบางแห่งในส่วนลึกของหัวใจคำพูดของเจสันก็ยังทำร้ายเธอ

เธอหัวเราะเบา ๆ เธอหัวเราะตัวเอง หรือที่อลัน หรือเจสัน ดันน์? ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเธอก็ยังคงยิ้มขณะที่เธองอเข่าช้าๆ

อโลร่ากรีดร้อง “เจนอย่า!”

แบม!

มีเสียงดังจากเข่าของเธอกระทบพื้น เจนคุกเข่ากับกระดูกสันหลังตรงของเธอ เศษแก้วที่เจาะเข้าไปในเนื้อของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่เธอเงยหน้าขึ้นมองเบรนแดนแล้วพูดว่า“ปล่อยอโลร่าไป”

ดวงตาที่สวยงามของอโลร่าเบิกกว้าง

ทันใดนั้นเบรนแดนก็หัวเราะออกมาเมื่อเห็น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…นี่คือเจน ดันน์เจ้าหญิงที่ภาคภูมิใจที่สุดในเอสซิตี้! ฮ่า ฮ่า ฮ่า…เธอกำลังคุกเข่า! ฮ่า ฮ่า ฮ่า…เจน คิดว่าเธอจะตกต่ำไปขนาดนี้! เธอจำได้ไหมว่าตอนนั้นฉันพยายามจีบเธอหนักแค่ไหน? เธอไล่ฉันออกไปด้วยเพียงแค่ 'เธอไม่คู่ควรกับฉัน' และทำให้ฉันกลายเป็นไอ้อ้วนที่น่าหัวเราะของเอสซิตี้!"

เขามองไปที่เจน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

“เจน เจน เจน! เธอเคยคิดว่าเธอจะตกต่ำลงได้ขนาดนี้หรือไม่? เธอเคยคิดไหมว่ากรรมของเธอจะกลับมากัดก้นเธอ!”

เขาหยิบเช็คจากโต๊ะแล้วเดินถอยหลังไปสี่หรือห้าก้าวพร้อมกับโบกกระดาษในมือ

"คุณต้องการเงินหรอ? คลานมาตรงนี้ เงินอยู่ที่นี่” เขาชี้ไปที่เป้ากางเกงของเขา “คลานระหว่างขาของฉันและเงินห้าแสนจะเป็นของเธอ ฉันรักษาสัญญาแล้วเธอจะว่ายังไง?”

ย้อยกลับไป เจนพูดว่า "คุณไม่คู่ควรกับฉัน" และเช็ดพื้นด้วยความภาคภูมิใจ วันนี้เบรนแดนจะคืนความโปรดปรานพร้อมอาวุธห้าแสนเหรียญ

“อย่าทำเลยเจน!” อโลร่าเสียใจกับเรื่องนี้เธอเสียใจทุกอย่างในตอนนี้!

เจนเงยหน้าขึ้นและชำเลืองดูเช็ค 5 แสนที่เบรนแดนถืออยู่ เสียงของอโลร่าดังอยู่ในหูของเธอ

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ ทันใดนั้นเจนก็หันไปรอบ ๆ อย่างช้าๆและมองไปที่อโลร่า

ลมหายใจของอโลร่าถูกจับได้และรูม่านตาของเธอก็ขยายออก!

เจนหันไปมองอโลร่า… ‘ฉันขอโทษ ฉันมีเส้นทางเดินของตัวเอง ฉันยังมีหลายสิ่งที่ต้องทำ ฉันอยากจะหนีออกไปจากชายคนนั้น เขาคือปีศาจ'

เจนหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหลับตา…นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอคุกเข่า หลังจากนั้นที่…เธอสูญเสียทุกอย่างไปเมื่อนานมาแล้ว

มันยังสำคัญจริง ๆ อีกหรือว่าเธอจะคุกเข่าให้ใคร?

ฮ่า ๆ …

มีเสียงแก้วไวน์อีกสองใบแตกกระจายอยู่บนพื้น และอโลร่าก็สาบานว่า “เธอทำอะไรกับคุณหรอ ท่านย์ฮอฟฟ์แมน?! คุณเป็นคนที่น่ารังเกียจขนาดนี้ได้ยังไง!”

เพรี๊ยะ! เบรนแดนเสพติดในการตีอโลร่าหน้าอกของเจนแน่นไปด้วยความเจ็บปวดและเธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเย็นชา “อย่าแตะต้องเธอ”

เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็ขยับเข่าไปข้างหน้า ทุกครั้งที่เธอขยับแก้วจะเจาะลึกเข้าไปในเนื้อของเธอ ทุกครั้งที่เธอขยับแก้วจะจมลงไปในหัวเข่าของเธอมากขึ้นอโลร่าต้องการหยุดเธอ แต่คนอื่น

ก็รั้งเธอไว้ “อยู่ตรงนี้และเฝ้าดูมิสสมิธ อย่างเงียบ ๆเถอะ ถ้าคุณโกรธท่านฮอฟฟ์แมนจริง ๆ เจนตัวน้อย ๆ ของคุณจะต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่านี้”

มันอยู่ระหว่างการคุกคาม คำขู่และคำเตือน อโลร่าเป็นกังวล แต่เธอไม่กล้าที่จะขยับ

“ถ้าคุณทำแบบนี้ บอสของเราจะโกรธ”

“ดีแล้ว บอสของคุณคือใคร? ถ้าเขาโกรธมากก็แค่บอกชื่อพวกเรา” พวกเขาไม่เชื่อว่าจะมีใครใน เอสซิตี้ จะบุกเข้ามาในการต่อสู้และสร้างศัตรูกับครอบครัวของพวกเขาทั้งหมดตราบใดที่พวกเขายังยืนอยู่ด้วยกัน

ไม่มีใครโง่พอที่จะทำให้ครอบครัวที่อยู่เบื้องหลังทายาทเหล่านี้ขุ่นเคืองในวันนี้เกี่ยวกับพนักงานที่ไม่มีนัยสำคัญใน บริษัท

แม้ว่าการระยะทางจะอยู่ห่างออกไปเพียงสี่ถึงห้าก้าวสำหรับเจน แต่ทุกนิ้วก็รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังคุกเข่าอยู่บนมีด

มีเหงื่อเย็นที่หน้าผากและเสื้อผ้าที่หลังของเธอก็เปียกโชก

เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เบรนแดน

“คลานมาตรงนี้”

“ทำไมฉันต้องฟังเธอ? เธอคิดว่าเธอยังเป็นทายาทของดันน์ กรุ๊ปอยู่จริง ๆ หรือ? เชอะ ~”

รูม่านตาของอโลร่าขยายใหญ่ขึ้นและเธอมองไปที่เจนด้วยความตกใจ…เธอคือทายาทของดันน์ กรุ๊ป?!

เจน ดันน์???

ถึงกระนั้น ถ้าเธอเป็นทายาทของดันน์ กรุ๊ปเธอมาลงเอยอย่างนี้ได้อย่างไร?!

อโลร่าไม่อยากจะเชื่อ!

เสียงของ "กล้องถ่ายภาพ" ทำให้ใบหน้าที่แข็งกระด้างของเจนแตกสลายไปในพริบตา เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆ “ดะ…ได้โปรดฉันขอร้องคุณ ห้ามถ่ายภาพใด ๆ”

"ขอ? คุณได้ยินไหมเบรนแดน? นั่นคือคุณดันน์ตัวน้อย! เธอบอกว่าเธอกำลัง "ขอร้อง" เราจริง ๆเหรอ? คุณดันน์ครั้งหนึ่งเคยเป็นเจ้าหญิงที่ภาคภูมิใจที่สุดในเดอะบันด์ ซึ้งตอนนี้กำลัง ‘ขอร้อง’!”อยู่จริง ๆ

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ…"

คำเยาะเย้ยและคำขู่ที่เหมือนคลื่นยักษ์ราวกับว่าจะทำให้เธอจมน้ำตาย!

ตอนนี้ไม่มีความตื่นตระหนกใด ๆ บนใบหน้าของเธอ “อย่าถ่ายรูป! ห้ามถ่ายรูปเด็ดขาด!!” เธอกรีดร้อง แต่ยิ่งเธอพยายามมากเท่าไหร่ผู้คนก็ยิ่งหยิบโทรศัพท์ของพวกเขาออกมาเพื่อถ่ายรูปเธอมากขึ้นและพวกเขาก็มีความสุขมากขึ้นเช่นเดียวกับที่พวกเขาทำ

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ…"

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…”

เสียงหัวเราะของพวกเขาเหมือนคาถาสาปแช่งที่ทำให้การหายใจของเจนเร็วขึ้น เธอส่ายหัวอย่างหมดหวัง “อย่าถ่ายรูป! อย่าถ่ายรูปเลย!”

พวกคุณถ่ายภาพไม่ได้ พวกคุณถ่ายไม่ได้!

ด้านที่น่าเกลียดที่สุดของเธอถูกเปิดเผยต่อหน้าเพื่อนเก่าของเธอ และทุกคนก็แสดงความทุกข์ระทมในความทุกข์ทรมานของเธอ

เจนรู้สึกเหมือนทุกอย่างและทุกคนรอบตัวเธอหมุนวนเหมือนลูกข่าง เธอมองขึ้นไปบนเพดานที่หมุนวนคำพูดของเธอค่อนข้างเข้าใจยาก “ปล่อยฉันไป ได้โปรดปล่อยฉันไป ฉันขอร้องไว้ชีวิตฉันเถอะ…”

อโลร่าต้องหลับตาลงด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นเจนเป็นแบบนี้ ... เจนคนโง่คนนั้น!

“คุณไม่ต้องการให้เราถ่ายภาพเหรอ” อลันคว้าขวดเบียร์แล้วหมอบลงยื่นให้เจน“ นี่ดื่มหมดแล้วเราจะไม่ถ่ายรูปอีก”