บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 100

เมื่อทุกคนได้ยินมาเดลีนพูดออกมาเช่นนนั้น การแสดงออกของเพื่อนร่วมงานเหล่านั้น รวมถึงอลิซาเบธก็เปลี่ยนไปในทันที พวกเขากำลังมองไปที่มาเดลีนราวกับว่าพวกเขากำลังมองบางอย่างที่ผิดเพี้ยนไป

“ผู้หญิงคนนี้ ไม่คิดบ้างหรือว่าตัวเองเลวร้ายเกินไป!” เพื่อนร่วมงานหญิงหลายคนกล่าวอย่างดูถูก

“โชคร้ายขนาดไหนเมเรดิธต้องเจอกับเรื่องบ้าๆแบบนี้ เธอมักจะตั้งเป้าไปที่หล่อนทุกที่”

“ใช่ๆ ไม่เพียงแค่เธอขโมยแฟนของคนอื่น แต่เธอยังไปทำให้เมเรดิธเดือดร้อน นี่ถึงขั้นบอกว่าต้องการฆ่าหล่อน เธอนี่มันป่วยจิตจริงๆ!”

“พวกเราควรอยู่ห่างๆจากเธอ ไม่แน่เธออาจจะคลั่งและมุ่งเป้ามาที่พวกเรา”

มาเดลีนนั่งเงียบๆ ฟังคำพูดที่จงใจพูดกับเธอ

เธอไม่พูดโต้กลับใดๆเพียงแค่ยืนขึ้น

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเธอ เพื่อนร่วมงานหญิงที่พูดเรื่องจริงและเรื่องโกหกเกี่ยวกับเธอทั้งหลาย รีบวิ่งหนีกระเจิงไปเพราะกลัวว่ามาเดลีนจะทำอะไรกับพวกเขา

เธอกระตือรือร้นที่จะได้ยินประโยคนี้มากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้

ในที่สุดเธอก็ได้ยินมัน แต่มันไม่ได้มาจากปากของเจเรมี่

“สำหรับการประชุมประจำปีของบริษัทในคืนวันศุกร์นี้ ทั้งคุณและผมจะเข้าร่วม”

มาเดลีนมองไปที่ชายคนนั้นด้วยความประหลาดใจ บาดแผลบนใบหน้าของเธอปวดขึ้นมาอย่างน่ารำคาญ

เธอมีสิทธิ์อะไรมายืนเคียงข้างผู้ชายที่โดดเด่นด้วยใบหน้านี้?

มาเดลีนปฏิเสธทันที แต่เฟลิเป้ยังคงยืนกราน

หลังจากเลิกงาน มาเดลีนก็เอาผ้าพันคอมาพันแก้มของเธอแน่นและไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองใคร

เป็นเรื่องธรรมชาติของผู้หญิงที่จะรักความสวยงาม แม้ว่าเธอจะไม่ได้ดูแลรูปร่างหน้าตาของเธอในช่วงแรกๆ แต่ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่สามารถยอมรับได้ว่าใบหน้าของเธอได้เสียโฉมไปแล้ว