บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 142

sprite

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น มาเดลีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่หลังมือของเธอ

เจเรมี่จับมือเธอแน่นและบังคับให้เธอเซ็นชื่อ ‘มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด’ ในหน้าสุดท้าย

มันเป็นชื่อของเธอแต่อยู่ในลายมือของเขา

หลังจากที่เจเรมี่ทำเสร็จ เขาเหวี่ยงมือของเธอออกไปข้าง ๆ และดึงกระดาษออกไป เขามองไปที่ชื่อบนกระดาษและรู้สึกอึดอัดใจ ไม่เพียงเเค่นั้นเขาไม่รู้สึกโล่งใจเลยสักนิด แต่เขายังรู้สึกถึงน้ำหนักที่กดทับบางอย่างที่ผิดปกติอีกด้วย

เขาลดสายตาลงและมองไปที่มาเดลีนที่ยังคงนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าของเธอซีดและมีน้ำตาในดวงตาของเธอ นอกจากนั้น ยังมีเลือดที่ริมฝีปากราวกับว่าเธอกัดมันแรงเกินไป เธอดูสะบักสะบอมและน่าสงสารมาก

เจเรมี่ขมวดคิ้ว “มาเดลีน มีอะไรจะขอไหม?”

“500,000 ดอลลาร์” เธอกล่าวโดยไม่ลังเล

หลังจากเจเรมี่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็เย้ยหยันอย่างดูถูก “ดูเหมือนว่าจะเตรียมตัวมาแล้วอย่างดี ผมจะขอให้ใครโอนเงินเข้าบัญชีของคุณทันที”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เมือเขากดรับโทรศัพท์ มาเดลีนได้ยินเสียงหวาน ๆ ของเมเรดิธจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เธอได้ยินเจเรมี่ตอบเบา ๆ ว่า “โอเค ผมจะไปที่นั่นในอีกสักครู่”

ในวินาทีถัดมา เธอได้ยินเขาหันกลับมา การมองเห็นที่เหลืออยู่ของเธอหรี่ลงและหรี่ลงเมื่อเขาหันกลับมา จากนั้น ภาพที่มีอยู่น้อยนิดได้หายไป และในที่สุด สิ่งที่เธอเห็นสุดท้ายก็คือความมืด

เธอรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่แตกสลายภายในร่างกายของเธอในขณะนั้น

ชิ้นส่วนที่แตกสลายได้แทงเข้าไปในหัวใจของเธอเหมือนหนามที่แหลมคม

เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาที่สูญเสียการมองเห็นและจ้องมองไปยังทิศทางที่เขาจากไป ในขณะนั้น เธอได้เข้าใจการแสวงหาและรักที่มีต่อเขาทั้งชีวิตของเธอมีเพียงผู้ชายคนนี้คนเดียว

‘เจเรมี่ ขอบคุณที่แวะมาหา

‘ฉันหวังว่า ฉันจะไม่เจอคุณในชาติหน้า…’

มาเดลีนพร้อมแล้วสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นใบหน้าและรูปลักษณ์ของเธอ แต่เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของเธอได้ทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงมีความปรารถนาสุดท้ายก่อนที่เธอจะเสียชีวิต

เธอต้องการพบพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดก่อนที่เธอจะจากไป แม้ว่าพวกเขาจะเกลียดเธอเข้ากระดูกดำก็ตาม

เธอยืนอยู่ข้างถนนและโบกมือให้สัญญาณเรียกรถแท็กซี่ ในที่สุด รถคันหนึ่งก็หยุดตรงหน้าเธอ อย่างไรก็ตาม คนขับรถออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่พวกเขาเห็นรอยแผลเป็นที่น่าสังเวชทั้งสองบนใบหน้าที่ซีดเผือด

มาเดลีนไม่มีทางเลือก เธอทำได้เพียงเดินไปข้างหน้าตามพื้นผิวสัมผัสที่ด้านข้างของถนน ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอมองหารถ รถหยุดจอดรอเธอ แต่ไม่มีใครยอมให้เธอขึ้นรถ

เธอกัดฟันเดินต่อไป แม้เธอไม่รู้ว่าหิมะเริ่มตกตั้งแต่ตอนไหน

ความหนาวเย็นที่ผ่านแก้มของเธอมุ่งเข้าไปในหัวใจของเธอ

มาเดลีนหยิบรูปถ่ายออกมาจากกระเป๋า และส่งจูบที่อ่อนโยนอย่างทะนุถนอม

‘ลูกรัก

‘ลูกที่รักของแม่

‘แม่จะไม่รู้สึกหนาวเมื่อหนูอยู่ที่นี่’

“มีคนดังอยู่ที่นั่น! ไปดูกัน!” เสียงตื่นเต้นดังขึ้นจากด้านหลัง มาเดลีน

ดารา?

นี่ควรจะเป็นฉากที่มีชีวิตชีวา ใช่มั้ย? มันน่าเสียดายที่เธอมองไม่เห็นอะไรเลย

มาเดลีนยิ้มอย่างน่าสงสาร จากนั้น เธอก็รู้สึกได้ว่ามีคนวิ่งมาจากด้านหลังและกระแทกเข้าที่ไหล่ของเธอ

อัปเดต บทที่ 142 ของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ

ประกาศ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ ได้อัปเดต บทที่ 142 พร้อมรายละเอียดที่น่าทึ่งและคาดไม่ถึงมากมาย ในการเขียนที่คล่องแคล่วในข้อความที่เรียบง่าย แต่จริงใจบางครั้งความโรแมนติคที่สงบของผู้แต่ง เด็กลำดับที่สิบหก ใน บทที่ 142 พาเราไปสู่ขอบฟ้าใหม่ ลองอ่านซีรี่ส์ บทที่ 142 บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ ที่นี่ แป้นค้นหา: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 142