บทที่ 142 – ตอนที่ต้องอ่านของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
ตอนนี้ของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ โดย เด็กลำดับที่สิบหก ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 142 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น มาเดลีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่หลังมือของเธอ
เจเรมี่จับมือเธอแน่นและบังคับให้เธอเซ็นชื่อ ‘มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด’ ในหน้าสุดท้าย
มันเป็นชื่อของเธอแต่อยู่ในลายมือของเขา
หลังจากที่เจเรมี่ทำเสร็จ เขาเหวี่ยงมือของเธอออกไปข้าง ๆ และดึงกระดาษออกไป เขามองไปที่ชื่อบนกระดาษและรู้สึกอึดอัดใจ ไม่เพียงเเค่นั้นเขาไม่รู้สึกโล่งใจเลยสักนิด แต่เขายังรู้สึกถึงน้ำหนักที่กดทับบางอย่างที่ผิดปกติอีกด้วย
เขาลดสายตาลงและมองไปที่มาเดลีนที่ยังคงนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าของเธอซีดและมีน้ำตาในดวงตาของเธอ นอกจากนั้น ยังมีเลือดที่ริมฝีปากราวกับว่าเธอกัดมันแรงเกินไป เธอดูสะบักสะบอมและน่าสงสารมาก
เจเรมี่ขมวดคิ้ว “มาเดลีน มีอะไรจะขอไหม?”
“500,000 ดอลลาร์” เธอกล่าวโดยไม่ลังเล
หลังจากเจเรมี่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็เย้ยหยันอย่างดูถูก “ดูเหมือนว่าจะเตรียมตัวมาแล้วอย่างดี ผมจะขอให้ใครโอนเงินเข้าบัญชีของคุณทันที”
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เมือเขากดรับโทรศัพท์ มาเดลีนได้ยินเสียงหวาน ๆ ของเมเรดิธจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เธอได้ยินเจเรมี่ตอบเบา ๆ ว่า “โอเค ผมจะไปที่นั่นในอีกสักครู่”
ในวินาทีถัดมา เธอได้ยินเขาหันกลับมา การมองเห็นที่เหลืออยู่ของเธอหรี่ลงและหรี่ลงเมื่อเขาหันกลับมา จากนั้น ภาพที่มีอยู่น้อยนิดได้หายไป และในที่สุด สิ่งที่เธอเห็นสุดท้ายก็คือความมืด
เธอรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่แตกสลายภายในร่างกายของเธอในขณะนั้น
ชิ้นส่วนที่แตกสลายได้แทงเข้าไปในหัวใจของเธอเหมือนหนามที่แหลมคม
เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาที่สูญเสียการมองเห็นและจ้องมองไปยังทิศทางที่เขาจากไป ในขณะนั้น เธอได้เข้าใจการแสวงหาและรักที่มีต่อเขาทั้งชีวิตของเธอมีเพียงผู้ชายคนนี้คนเดียว
‘เจเรมี่ ขอบคุณที่แวะมาหา
‘ฉันหวังว่า ฉันจะไม่เจอคุณในชาติหน้า…’
มาเดลีนพร้อมแล้วสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นใบหน้าและรูปลักษณ์ของเธอ แต่เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของเธอได้ทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ
อย่างไรก็ตาม เธอยังคงมีความปรารถนาสุดท้ายก่อนที่เธอจะเสียชีวิต
เธอต้องการพบพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดก่อนที่เธอจะจากไป แม้ว่าพวกเขาจะเกลียดเธอเข้ากระดูกดำก็ตาม
นี่ควรจะเป็นฉากที่มีชีวิตชีวา ใช่มั้ย? มันน่าเสียดายที่เธอมองไม่เห็นอะไรเลย
มาเดลีนยิ้มอย่างน่าสงสาร จากนั้น เธอก็รู้สึกได้ว่ามีคนวิ่งมาจากด้านหลังและกระแทกเข้าที่ไหล่ของเธอ
เธอเซไปข้างหน้า แต่ไม่ได้ล้มลง แต่ว่าภาพถ่ายในมือของเธอกลับหายไปแล้ว
สีหน้าของมาเดลีนเปลี่ยนไป เธอนั่งยอง ๆ และเริ่มสัมผัสถึงพื้นรอบ ๆ มือของเธอเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกแต่นั้นก็ยังไม่พบกับสิ่งที่เธอปรารถนา
มาเดลีนแทบคลั่ง เธอแทบคลั่งจนน้ำตาเริ่มเล็ดลอดออกจากดวงตาของเธอ
เจเรมี่ขับรถผ่านเธอโดยบังเอิญ เขาเห็นผู้คนมากมายรุมมองบางสิ่งบางอย่างจากมุมของดวงตาของเขา เขาเพียงแค่หันไปมองที่คนเหล่านั้นเล็กน้อยแต่เมื่อเขากำลังจะหันกลับมาจดจ่อที่ถนนอีกครั้ง ร่างบางที่คุ้นเคยได้ปรากฎขึ้นในตาของเขา
เขาเหยียบเบรกและมองด้วยความไม่เชื่อที่เห็นมาเดลีนคุกเข่าอยู่ที่พื้นขณะที่เธอกำลังควานหาอะไรบางอย่างอย่างไร้จุดหมาย
ใบหน้าของเธอซีดราวกับหิมะ เธอมีสีหน้าเป็นกังวล เธอดูซีดเซียวดูเหมือนจะสูญเสียความแข็งแรงทั้งหมดที่เคยมีไป นอกจากนี้ น้ำตายังไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของเธออีกด้วย
ขณะที่น้ำตาของเธอไหลอาบแก้ม เขารู้สึกราวกับว่ามันกระทบเข้ากับหัวใจของตัวเอง หัวใจของเขารู้สึกราวกับว่ามันกำลังลุกเป็นไฟ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...